Πραγματοποιήθηκε το 23ο Συναπάντημα Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο

Πραγματοποιήθηκε το 23ο Συναπάντημα Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο

Το Σάββατο 17 Ιουλίου το απόγευμα στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο πραγματοποιήθηκε, τηρουμένων των σχετικών μέτρων υγειονομικής προφύλαξης, η έναρξη του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων.

Το Συναπάντημα Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων, το οποίο έχει πλέον καταστεί θεσμός, αποτελεί την ετήσια συνάντηση στην Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά νέων ποντιακής καταγωγής από όλη την Ελλάδα και τη Διασπορά. Η Οργανωτική Επιτροπή σε συνεργασία με το Σωματείο και το Ιερό Προσκύνημα «Παναγία Σουμελά» ετοιμάζουν κάθε χρόνο ένα πλούσιο πρόγραμμα και επιλέγουν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις για επίκαιρα κοινωνικά, πολιτιστικά και ιστορικά θέματα του Ποντιακού Ελληνισμού.

Κατά την έναρξη χαιρετισμό απηύθυναν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος, ο εκπρόσωπος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Αμανατίδης, ο Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης κ. Λεωνίδας Στολτίδης, ο Βουλευτής Ημαθίας κ. Λάζαρος Τσαβδαρίδης, ο Δήμαρχος Ναούσης κ. Νικόλαος Καρανικόλας, ο εκπρόσωπος του Δημάρχου Βεροίας Αντιδήμαρχος Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Ψηφιακής Πολιτικής και Καινοτομίας κ. Καλλίστρατος Γρηγοριάδης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ημαθίας κ. Γεώργιος Αδαμίδης και ο Πρόεδρος του Σωματείου Παναγία Σουμελά κ. Γεώργιος Τανιμανίδης.

Ακολούθησε εισήγηση με θέμα: «Νάουσα: Η ηρωική πόλη και η συμβολή της στην εθνική παλιγγενεσία» από τον κ. Χαράλαμπο Φανιάδη και την κ. Στεφανία Τανιμανίδου, ενώ το βράδυ στον αύλειο χώρο του Ιερού Προσκυνήματος πραγματοποιήθηκε συναυλία από την ομάδα του κ. Γεωργίου Πουλαντσακλή.

Την Κυριακή 18 Ιουλίου το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε η λήξη του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων, κατά την οποία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ομίλησε και απένειμε αναμνηστικά, ενώ στο τέλος αναγνώστηκε και εγκρίθηκε από το σώμα το Ψήφισμα του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την λήξη του Συναπαντήματος ανέφερε μεταξύ άλλων:  Ἄν κάθε χρόνο ἡ χαρά μας εἶναι μεγάλη, γιατί αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Ἰουλίου ὑποδεχόμεθα νέους Ποντίους ἀπό ὅλες τίς χῶρες τοῦ κόσμου στόν ἱερό αὐτό χῶρο, τόν ὁποῖο ἁγιάζει καί χαριτώνει ἡ ἱστο­ρική καί θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Πόντου, ἡ χαριτόβρυτη εἰκόνα τῆς Παναγίας Σου­μελᾶ, φέτος ἡ χαρά μας εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερη. 

Καί εἶναι μεγαλύτερη, γιατί παρά τίς πολλές δυσκολίες καί τά ἐμπό­δια πού δημιούργησε καί δημιουρ­γεῖ ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, παρά τούς περιορισμούς στίς μετα­κι­νήσεις καί τίς συγκεντρώσεις, ἔχουμε τή δυνατότητα, τηρώντας πάντοτε τά εἰδικά μέτρα πού συνι­στοῦν οἱ ὑπεύθυνοι γιά τήν προ­στα­σία τῆς ὑγείας ὅλων μας καί τή μή διάδοση τοῦ ἰοῦ, νά πραγμα­το­ποιοῦμε καί τό φετινό 23ο Συνα­πάντημα Ποντιακῶν νεολαιῶν, καί νά ἔχουμε κοντά μας ὅλους ἐσᾶς πού ἐκπροσωπεῖτε καί ὅσους δέν ἦταν δυνατόν νά ἔλθουν. 

Κυρίως ὅμως χαιρόμεθα, γιατί καί φέτος τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ προσφέρει σέ ἐκπροσώπους τῆς Ποντιακῆς νεο­λαίας ἀπό ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου τήν εὐκαιρία νά συναντηθοῦν κάτω ἀπό τή σκέ­πη τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώ­τισ­σας, νά συναντηθεῖτε στόν τόπο αὐτό, ὅπου χτυπᾶ ἡ καρδιά τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, γιά νά ἀνα­νεώσετε τούς δεσμούς τόσο μεταξύ σας ὅσο καί μέ τίς παραδό­σεις, τά ἔθιμα καί τήν ἱστορία τοῦ Πόντου καί νά γνωρίσετε τό ἔργο πού ἐπιτελεῖται στό Ἱερό Προσκύ­νημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ μέ τήν ἀνύστακτη φροντίδα τῶν Διοι­κητικῶν Συμβουλίων τοῦ Σωματείου καί τοῦ Πανελληνίου Ἱεροῦ Προσκυνήματος.

Τό φετινό 23ο Συναπάντημα τῆς Νεολαίας τῶν Ποντιακῶν Σωμα­τείων ἔχει ἕναν ἰδιαίτερο χαρα­κτήρα, καθώς αὐτή τή χρονιά ὅλος ὁ Ἑλληνισμός τιμᾶ τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ἀπό τήν ἔναρξη τοῦ ἀγῶνος τῶν Ἑλλήνων νά ἀποτι­νά­ξουν τόν βαρύ τουρκικό ζυγό πού γιά περισσότερα ἀπό 400 χρό­νια τούς καταπίεζε καί τούς στε­ροῦσε τήν ἐλευθερία τους μέ τόν πιό βάναυσο τρόπο.

Ἡ ἐπέτειος αὐτή κάνει ὅλους μας νά στρέφουμε τό βλέμμα στό παρελ­θόν καί νά ἀναψηλαφοῦμε τήν ἱστορία μας, τήν ὁποία, ἀκόμη καί ὅταν διδασκόμεθα στά σχολεῖα μας, συχνά δυσκολευόμεθα νά συνει­δητοποιήσουμε. 

Καί εἶναι δύσκολο νά συνειδη­το­ποιήσουμε τό κατόρθωμα τῶν ἀγω­νιστῶν τοῦ 1821, τό κατόρθω­μα τῶν προγόνων μας, γιατί ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί σημαίνει σκλαβιά. Γεννηθήκαμε, εὐτυχῶς, σέ μία πατρίδα ἐλεύθερη καί ζοῦμε ἐλεύ­θεροι ἔχοντας τή δυνατότητα τῆς αὐτοδιαθέσεως. Γι᾽ αὐτό καί δέν μπο­ροῦμε νά κατανοήσουμε τί ση­μαίνει νά μήν γνωρίσεις τήν ἐλευ­θερία. Νά γεννηθεῖς ὄχι ἁπλῶς σκλάβος καί ὑπόδουλος, ἀλλά σκλάβος καί ὑπόδουλος σέ ἕναν βάρβαρο καί ἀλλόθρησκο δυνά­στη, πού δέν ὑπολόγιζε τίποτε καί ἐπιδίωκε νά ἐξαφανίσει ἤ νά ἀφο­μοιώσει τούς λαούς πού εἶχε κατα­κτήσει καί νά τούς κάνει ὅλους νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί νά ξεχάσουν τήν ἱστο­ρία τους.

Τετρακόσια χρόνια σκλαβωμένοι στούς Τούρκους οἱ Ἕλληνες γνώ­ρι­σαν ὅλες τίς φοβερές πρακτικές τῆς πολιτικῆς τῶν σουλτάνων. Καί μόνο νά σκεφθεῖ κανείς τί σή­μαινε τό παιδομάζωμα, ἡ ἁρπαγή δηλαδή μικρῶν παιδιῶν, ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν, ἀπό τά σπίτια καί τίς οἰκογένειές τους, πού κατέ­λη­γαν εἴτε γενίτσαροι, τά ἀγόρια, εἴτε στά χαρέμια τῶν σουλτάνων, τά κορίτσια, μπορεῖ νά σχηματίσει μία ἀμυδρή εἰκόνα τῶν δεινῶν πού ὑπέμεναν οἱ πατέρες μας. 

Καί ἀκόμη, ἄν προσθέσει κανείς σέ αὐτό τίς χιλιάδες τῶν νεομαρ­τύρων πού ἔδωσαν τή ζωή τους, γιατί δέν δέχθηκαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό, ἀλλά καί τόν φόβο κάτω ἀπό τόν ὁποῖο ἦταν ἀναγκασμένοι νά ζοῦν οἱ πρόγονοί μας, χωρίς οὔτε νά ἔχουν τά σχολεῖα καί τίς ἐκκλη­σίες πού ἤθελαν, οὔτε νά διδά­σκο­νται ὅπως ἔπρεπε τή γλώσσα καί τήν ἱστορία τους, εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς πῶς κατόρθωσαν νά διατη­ρήσουν τόν πόθο καί τήν ἐλπίδα τους γιά τήν ἐλευθερία.

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς εἶναι ἕνα θαῦμα, ἕνα θαῦμα πού ὀφείλεται στήν χάρη τοῦ Θεοῦ, στή χάρη τῆς Παναγίας μας, ἕνα θαῦμα πού ὀφείλεται στή δύναμη τῆς ψυχῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά καί ἕνα θαῦμα τῆς πίστεως. Γιατί ἡ πίστη τῶν προγόνων μας στόν Χριστό ἦταν πού τούς κράτησε ὄρθιους στά 400 χρόνια τῆς σκλα­βιᾶς. 

Ἡ πίστη ἦταν πού τούς ἔκανε νά διαφοροποιοῦνται ἀπό τόν ἀλλό­θρησκο κατακτητή, νά θυμοῦνται τήν ἑλληνική γλώσσα πού ἄκουαν στήν ἐκκλησία, νά διδάσκονται ἔστω καί ἐκεῖνα τά λιγοστά γράμ­μα­τα πού δίδασκαν ἱερεῖς καί μονα­χοί στούς νάρθηκες τῶν ἐκκλη­σιῶν.

Ἡ πίστη ἦταν πού τούς ἔδωσε καί τήν ἐλπίδα νά σηκώσουν τό κεφά­λι καί νά ἐπαναστατήσουν, χωρίς νά ὑπολογίσουν πόσο δυνατός ἦταν ὁ κατακτητής καί πόσο δυσ­μενεῖς ἦταν οἱ συγκυρίες τίς παρα­μονές τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστά­σεως στήν Εὐρώπη, ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ ἱερή, λεγόμενη, συμμαχία τῶν ἡγετῶν τῆς Εὐρώ­πης, ἡ ὁποία ἦταν ἀντίθετη πρός κάθε ἐπαναστατικό κίνημα.

Ἡ πίστη ἦταν πού τούς ὁδήγησε νά μήν ὑπολογίσουν τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Ἔθνους μας καί νά ἀρχίσουν ἐπίσημα τήν ἐπανάσταση κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, ἀφοῦ συγκεντρώθηκαν στίς ἐκκλη­σίες καί ἔλαβαν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιά τόν δίκαιο ἀγώνα τους, ὁ ὁποῖος ἦταν, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πρῶτα γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη καί ὕστερα γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος.

Ἔτσι ἀγωνίστηκαν οἱ πατέρες μας, μέ ἐλάχιστα μέσα ἀλλά μέ γενναιότητα καί μέ πίστη, καί εἶναι βέβαιο ὅτι ἄν δέν ὑπῆρχε κάποιες φορές μεταξύ τους ἡ διχό­νοια, πού δυστυχῶς εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐλαττώματα τοῦ Γένους μας, θά εἶχαν κατορθώσει μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ πολύ περισσότερα.

Ὅλα αὐτά τά ἱστορικά γεγονότα πού θυμόμαστε μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπα­να­στάσεως δέν μᾶς διδάσκουν μόνο, ἀλλά μᾶς κάνουν νά στεκό­μεθα μέ σεβασμό καί μέ εὐγνωμο­σύνη ἀπέναντι σέ ἐκείνους πού μᾶς χάρισαν μέ τόν ἀγώνα καί μέ τή θυσία τους τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας, πού μᾶς χάρισαν τό προνόμιο νά γεννηθοῦμε καί νά ζοῦμε ἐλεύθεροι.

Καί εἶναι πολλοί αὐτοί πού συνέ­βαλαν στόν ἀγώνα τῆς ἐλευθε­ρίας. Εἶναι οἱ ταπεινοί καί ἀνώ­νυμοι κληρικοί καί μοναχοί, πού διατήρησαν στήν ψυχή τῶν πατέ­ρων μας τήν πίστη στόν Χριστό καί τήν ἐθνική συνείδηση. 

Εἶναι οἱ νεομάρτυρες, πού μέ τή θυσία τους ἔδειξαν ὅτι γιά τήν πίστη στόν Χριστό ἀξίζει νά θυσιάσει κανείς τά πάντα, καί ἐνέπνευσαν μέ τό μαρτύριό τους τούς ὑπόδουλους Ἕλληνες.

Εἶναι οἱ δάσκαλοι τοῦ Γένους, μέ πρῶτον ἀπό ὅλους τόν ἰσαπό­στο­λο ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού γύρισε ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα γιά νά ἐνισχύσει τήν πίστη τῶν Ἑλ­λήνων, γιά νά τούς παρακινήσει νά ἱδρύσουν σχολεῖα, γιά νά μα­θαίνουν τά παιδιά τήν ἑλλη­νική γλώσσα, καί γιά νά τούς δώσει τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ ἐλευθερία δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει.

Εἶναι οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πατριάρ­χες πού θυσιάσθηκαν γιά χάρη τοῦ ποιμνίου τους, μέ πρῶτον τόν ἱερομάρτυρα πατριάρχη ἅγιο Γρη­γόριο τόν Ε´, ἀλλά καί ἐκείνους πού εὐλόγησαν τά ὅπλα τῶν ἀγω­νιστῶν τοῦ 1821 καί τούς ἐνε­θάρρυναν μέ τή στάση τους καί τίς προσευχές τους. 

Εἶναι, βεβαίως, ὅλοι ὅσοι πῆραν τά ὅπλα καί ὁρκίσθηκαν νά ἀγω­νι­σθοῦν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πί­στη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», βροντοφωνάζοντας «ἐλευθερία ἤ θάνατος», καί ἀκόμη οἱ ἡρωϊκές γυναῖκες πού ἀγωνί­σθηκαν μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυ­χῆς τους, σάν τή Μπουμπουλίνα καί τή Μαντώ Μαυρογένους, ἀλλά καί σάν τίς γενναῖες Ναουσαῖες, πού ἀφοῦ στήριξαν τήν ἐπανά­στα­ση τῆς πόλεώς τους καί ὑπέμειναν τήν πολιορκία τῶν Τούρκων, ἄλ­λες προτίμησαν νά πέσουν στά νερά τῆς Ἀράπιτσας γιά νά μήν συλληφθοῦν καί ἀτιμασθοῦν, καί κάποιες ἄλλες, ὅσες συνέλαβαν οἱ Τοῦρκοι, προτίμησαν νά ὑπομεί­νουν τό μαρτύριο παρά νά ἀρνη­θοῦν τήν πίστη στόν Χριστό, ὅπως θά ἔχετε τήν εὐκαιρία νά ἀκούσετε καί στή συνέχεια ἀπό τούς εἰσηγη­τές μας.

Σέ ὅλους αὐτούς, ἄνδρες καί γυ­ναῖκες, ὀφείλουμε ἀπέραντη εὐ­γνω­μοσύνη, γιατί χωρίς τόν δικό τους ἀγώνα καί τή δική τους θυσία δέν θά ἤμασταν ἐλεύθεροι καί δέν θά μπορούσαμε νά εὑρι­σκόμεθα ἐδῶ ὅλοι μαζί. 

Ὀφείλουμε ὅμως νά διδαχθοῦμε καί ἀπό τό παράδειγμά τους. Νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους γιά τήν πατ­ρίδα καί τήν ἐλευθερία. Νά διδα­χθοῦμε τήν ἀνάγκη τῆς ἑνότητος, γιά νά διατηρήσουμε καί ἐμεῖς τήν ἱερή παρακαταθήκη πού μᾶς κλη­ρο­δότησαν οἱ πατέρες μας, τήν ἱστορία, τή γλώσσα, τή μουσική, τούς χορούς, τά ἱερά μας κειμήλια, γιατί μόνο διατηρώντας τα θά μπο­ρέσουμε νά διατηρήσουμε καί τήν ἐθνική μας ταυτότητα· μόνο διατηρώντας τα θά μπορέσει νά ἐπιβιώσει καί ὁ Ποντιακός Ἑλλη­νισμός μέσα στόν παγκοσμιοποιη­μένο κόσμο μας καί νά ἀγωνισθεῖ γιά τή δικαίωσή του. 

Αὐτό ἄς εἶναι τό μήνυμα τοῦ 23ου Συναπαντήματος τῆς Νεο­λαίας τῶν Ποντιακῶν Σωματείων, καί αὐτό τό μήνυμα, μαζί μέ τίς ἐντυπώσεις καί τίς ἐμπειρίες σας ἀπό τή συμμετοχή σας, ἀλλά καί μέ τήν εὐλογία τῆς χαριτοβρύτου καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, σᾶς καλῶ νά τό μεταφέρετε καί στούς ἄλλους νέους στούς τόπους πού κατοικεῖ ὁ καθένας σας. 

Καί εὔχομαι πατρικά ἡ Παναγία Σουμελᾶ νά εὐλογήσει τό Συνα­πά­ντημά σας καί νά σᾶς σκέπει πά­ντοτε μέ τή μητρική χάρη καί εὐ­λο­γία της.

Ψήφισμα 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων «Παναγία Σουμελά»

Εμείς οι νέοι και νέες, Έλληνες ποντιακής καταγωγής, εκπρόσωποι Ποντιακών σωματείων από όλη την ελληνική επικράτεια, ανταμώσαμε εδώ στα υψώματα του Βερμίου στο ανιστορημένο σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, το Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, για 23η χρονιά στα πλαίσια του Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων. Με την παρουσία φέτος -συνειδητά- μειωμένου αριθμού εκπροσώπων σωματείων, λόγω του κορονοϊού, συμμετείχαμε στις εργασίες και αυτού του Συναπαντήματος στις 17 και 18 Ιουλίου 2021, υπό τη σκέπη της μητέρας των Ποντίων, της παντάνασσας Σουμελιώτισσας. Ανταλλάξαμε απόψεις και προβληματισμούς, παρακολουθήσαμε εισηγήσεις σχετικές με την επικαιρότητα και τον Ελληνισμό, αναπτύξαμε στοιχεία της παράδοσής μας, ταξιδέψαμε νοητά μέσα από μουσικά δρώμενα και συζητήσαμε για τις προκλήσεις του παρόντος. Με απερίφραστη στήριξη στο συντελούμενο έργο της Σουμελά, καταλήξαμε ομόφωνα στα παρακάτω:

Αφιερώνουμε το 23ο Συναπάντημα, στα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης. Τιμούμε και μνημονεύουμε όσους πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της πατρίδας μας, μέσα από τους συνεχείς αγώνες τους για την Ελλάδα και το πνεύμα της. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπήρξε ομολογουμένως, γενέθλιος στιγμή του δημοκρατικού ελληνικού κράτους. Οι κοινές μας ρίζες με τον ποντιακής καταγωγής Αλέξανδρο Υψηλάντη, αρχηγό της Φιλικής Εταιρίας, βασικό πρωτεργάτη και βαρυσήμαντο πρόσωπο του επαναστατικού κινήματος, αλλά και με τους Μαυροθαλασσίτες και Τραπεζούντιους που πήραν μέρος στην Ελληνική επανάσταση, μας συνδέουν άρρηκτα με τα γεγονότα της περιόδου και τονίζουν την ανάγκη για ανάπτυξη ιστορικής μνήμης. Οι μεγάλες αξίες της δημοκρατίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, σε επίπεδο ηθικό και πολιτικό, αποτελούν απαίτηση της κοινωνίας του σήμερα και οφείλουμε να τις διαφυλάσσουμε. 

Αποτιμούμε θετικά τις έως σήμερα αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από κοινοβούλια, κυβερνήσεις κρατών και πολιτειών σε όλη την υφήλιο. Την οδό για την διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δείχνουν ενέργειες όπως η κατάθεση στεφάνου στη μνήμη των 353.000 θυμάτων από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας την 19η Μαΐου 2021, αλλά και τα μηνύματα της Κυβέρνησης, της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου, καθώς από την Παναγία Σουμελά στέλνουμε το μήνυμα πως δεν ξεχνάμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Σε αυτή την προσπάθεια της διεθνοποίησης, εμείς ως νεολαίοι, θα αγωνιστούμε σε όλα τα επίπεδα ώστε το ειδεχθές αυτό έγκλημα να αναγνωριστεί από όλες τις χώρες και τους διεθνείς οργανισμούς, μέσα από τη συμπερίληψή του στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Για ένα ιστορικά ορθότερο μέλλον θα πρέπει να διασφαλισθούν οι απαιτούμενες σχέσεις φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Με σύνθημά μας στο 23ο, «Με μάσκες, γάντια, selftest και αντισηπτικά εμάς τίποτα δεν μας σταματά» και λαμβάνοντας κάθε απαιτούμενο μέτρο που η πολιτεία και οι ειδικοί επιτάσσουν, πραγματοποιήσαμε ακόμα ένα συναπάντημα. Σε αυτή την ιδιαίτερη εποχή, δρούμε υπεύθυνα και συμμετέχουμε, ώστε να βγούμε από την κρίση αυτή, επιστρέφοντας στην καθημερινότητα.

Το e-Pontos ήταν χορηγός επικοινωνίας του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων