Τίμησαν την Κοίμηση της Θεοτόκου όπως στο ιστο­ρι­κό μο­ναστήρι στο όρος Με­λά του Πόντου

Τίμησαν την Κοίμηση της Θεοτόκου όπως στο ιστο­ρι­κό μο­ναστήρι στο όρος Με­λά του Πόντου

Στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο τo Σάββατο 28 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων. 

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Κοινό το αίτημα, κοι­νή η προσευ­χή που α­πευθύνουμε προς την Πα­ναγία Παρ­θένο, καθώς αυτή αί­ρε­ται, κα­θώς αυτή με­θί­­­σταται από τα επί­γεια προς τα επουράνια, μαζί με τον ιερό υμνογράφο: «σῴ­ζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κλη­ρονομίαν σου».

Κληρονομία της Θεο­τό­κου είμα­στε όλοι ε­μείς, όσοι πιστεύουμε στον Υιό της. Κλη­ρονο­μία της Θεο­τόκου είμα­στε όλοι εμείς, όσοι την τιμούμε ως την αει­πάρ­θενο Θεο­μήτορα. Κλη­ρο­νομία της Θεο­τόκου είμαστε όλοι εμείς, τα κατά υιοθεσία τέκνα της, όσα ο Υιός της εμ­πιστεύθηκε στη μητρι­κή της αγάπη. Και το αίτημα που της απευ­θύνουμε, το αίτη­μα που διατυπώνει ε­ξαι­­ρετικά εύστοχα ο ιε­ρός υμνο­γράφος, δεν εί­­­ναι ούτε απλό ούτε μο­νοσήμαντο. Το «σώ­ζοις» εκφρά­ζει πρω­­­τί­στως το αίτημά μας για την αιώνια σω­τηρία, που θα μας εξασφαλίσει την αιώνια ζωή και τη συ­νά­ν­τησή μας μαζί της στον ουρανό.

Αυτό είναι το μείζον και κυρίαρ­χο θέμα που θα πρέπει να μας απα­σχολεί και για το οποίο θα πρέπει να παρακα­λού­με την Πα­ναγία μας, διότι αυτή όντως διά των πρε­σβει­ών της μπορεί να μας την εξασφαλίσει.

Όμως ως άνθρωποι που ζούμε στον κόσμο έχουμε ανάγκη από τη σωστική επέμβαση της Παναγίας και για πολ­λά άλλα καθημε­ρινά και εφήμερα πράγματα. Έχουμε ανάγκη τη σω­στική επέμβαση της Πα­ναγίας μας για να μας λυ­τρώσει από ασθένει­ες και προβλήματα, από θλίψεις και πειρα­σμούς. Έχου­με ανάγκη τη σωστική επέμ­βαση της Παναγίας μας για να προ­στα­τεύσει το Γέ­νος μας από κινδύνους και περιστάσεις, από ορα­τούς και αοράτους εχθρούς. Έχουμε ανά­γκη την επέμβαση της Παναγίας μας για να σώσει τη χώρα μας και τον κόσμο ολό­κλη­ρο από την κρίση που τον ταλαιπωρεί και από τις ποικίλες φυσικές κατα­­στροφές που τον απει­λούν, από τους πολέμους που δημιουρ­γούν χιλιάδες θύματα, από την πανδημία του κορωνοϊού που προ­κάλεσε και προκαλεί τόσο πόνο και τόσα προβλήματα και μας έχει στερήσει τόσους αδελφούς μας.

Γι᾽ αυτό και σήμερα που τιμούμε την Κοί­μη­ση της, που τι­μού­με την Παναγία μας, όπως έκα­ναν και οι πατέρες μας κάθε χρόνο στο ιστο­ρι­κό μο­ναστήρι της Πα­να­­γίας μας στο όρος Με­λά του Πόντου, επαναλαμβά­νουμε με συγ­κίνηση και κατά­νυξη τη μυ­στική δέη­ση τους, όπως την εκ­φράζει ο ιε­ρός ποιη­τής του κανό­νος της εορ­τής: «Εἰς οὐ­ρανίους θα­λά­μους πρός τόν Υἱόν ἐκφοιτῶσα, σῴ­ζοις ἀεί, Θεο­τόκε, τήν κληρο­νο­μίαν σου».

Εγκαταλείπει σήμερα σωματικώς η Παναγία τον φθαρτό κόσμο και ανέρχεται στους ουρα­νίους θαλάμους, ανέρ­χε­ται στον ουράνιο οί­κο του Θεού Πατρός, ολο­κλη­ρώνοντας την πορεία της ζωής της.

Από τον επίγειο οίκο του Θεού, τον ναό του, είχε ξεκινήσει, άλλω­στε, τη ζωή της, όταν τριε­τίζουσα την εμπι­στεύ­θηκαν οι γονείς της στους ιερείς. Στη συνέχεια, ανε­δεί­χθη η ίδια οίκος και ενδιαί­τημα του Θεού, καθώς αξιώθηκε να είναι Ε­κεί­νη που δάνεισε την αν­θρώπινη σάρκα στον Υιό του, Εκεί­νη που τον φιλοξένησε στα σπλάγχνα της, Εκείνη που τον κρ­άτησε στις μητρικές της αγκά­λες.

Και τώρα, έχοντας ολοκληρώσει το έργο της ζωής της, ανεβαίνει για να ζήσει αιω­νίως στην ουρά­νια Ιερουσα­λήμ, στην αχειρο­ποί­ητη σκηνή του Θεού, κοντά στον Υιό της.

Και αυτή την άνοδό της τιμούμε και πανη­γυ­ρίζουμε σήμερα εν ευ­­φροσύνη, γιατί πι­στεύ­­­ουμε ότι η στορ­γι­κή Μητέρα του Κυ­ρί­ου και των ανθρώπων, γίνεται τώρα εύγλωττη και ακοίμητη πρέσβειρα όλων μας προς τον Υιό της, στον θρόνο του οποίου παρεδρεύει δεομένη υπέρ των τέκνων της. Δεομένη για όλους τους ανθρώπους που την ευσεβούνται και την αγαπούν. Για όλους εκείνους που την τίμη­σαν και την διακόνη­σαν στα μοναστήρια και τους ναούς της. Για όλους εκείνους που εμ­πι­στεύθηκαν τη ζωή τους στην κρα­ταιά της προστασία· αλλά και για όλους εκείνους που στις δύσκολες στιγ­μές του ξεριζωμού από τις πατρογονικές εστίες του Πόντου δεν εγκα­τέ­λειψαν το ιερό εικό­νι­σμα της, αλλά το πήραν μαζί τους στη νέα πα­τρίδα και ανήγειραν εδώ τον νέο οίκο της, και αντλού­σαν και αντλούν από αυ­τό δύναμη και παρη­γο­ρία.

Αδελφοί και πατέρες, τιμώ­ν­τας σήμερα την Πα­να­γία μας και προσκυ­νώ­ντας την ιερή και θαυ­ματουργό ει­κόνα της Σουμελιωτίσσσης, ας επα­­να­­λάβουμε για άλ­λη μία φορά μα­ζί με τον ιερό υμνογράφο τη δέη­ση μας προς την χάρη της λέγο­ντας: «σῴ­ζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου». Και ας είμαστε βέβαιοι ότι η Παναγία μας θα αντα­­ποκριθεί στο αίτημά μας. Αμήν».