 |
| Στιγμές συγκίνησης και υπερηφάνειας στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Γενοκτονίας στη Ν. Πέραμο |
Με κάθε λαμπρότητα - και όπως αρμόζει άλλωστε σε τέτοιες περιστάσεις - πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού στο κέντρο της Νέας Περάμου παρουσία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου - εκλεκτών προσκεκλημένων - των αρχών του τόπου-εκπροσώπων Ποντιακών σωματείων και νέων από την 16η Πανελλήνια Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας καθώς και πλήθους κόσμου που γέμισαν ασφυκτικά το χώρο όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση στην παραλιακή οδό.
Στην επιμνημόσυνη δέηση χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ.κ Χρυσόστομος, πλαισιωμένος από Σεβαστούς Πατέρες. Το παρών έδωσαν εκτός των ομιλητών, ο Αντιπεριφερειάρχης της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας Αλέξης Πολίτης, ο Αντιπεριφερειάρχης Ενέργειας και Φυσικών πόρων Χρήστος Γάκης, ο Επίτιμος Πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας Γιώργος Παρχαρίδης, ο Αντιδήμαρχος της Δημοτικής Ενότητας Ελευθερουπόλεως Κώστας Τσάκαλος, ο Αντιδήμαρχος της Δημοτικής Ενότητας Ελευθερών Χρήστος Πριονίδης, ο Αντιδήμαρχος της Δημοτικής Ενότητας Πιερέων Κώστας Γάκης, ο Περιφερειακός σύμβουλος Θεόδωρος Μαρκόπουλος, ο πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου Καβάλας Κώστας Πεφάνης, ο πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας Νέας Περάμου και πρόεδρος των κατασκηνώσεων Τάσος Μεταξάς.
Σημαντικό ρόλο για την δημιουργία του Μνημείου Γενοκτονίας «έπαιξε» ο Αντιδήμαρχος της Δημοτικής Ενότητας Ελευθερών Χρήστος Πριονίδης, με μέριμνα του οποίου συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα κονδύλια από Ποντίους επιχειρηματίες της περιοχής. Συντονιστής της παρουσίασης της εκδήλωσης ήταν ο Δημοσιογράφος Χαράλαμπος (Μπάμπης) Παναγιωτίδης.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης -η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία- το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο και συγκινησιακό, πλημμυρισμένο από προσωπικές μνήμες των ομιλητών, αλλά και ξεχωριστές δηλώσεις - όλο νόημα - από τον Υπουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: Αυτοί οι οποίοι πλέον σε καθημερινή βάση μας προσβάλουν και μας προκαλούν και μας προτρέπουν να μην ξεχάσουμε, πρέπει να πάρουν την απάντηση τους. Εμείς τους απαντούμε ότι ούτε προκαλούμε, ούτε προσβάλλουμε, αλλά ναι… δεν ξεχνάμε.
Δεν ξεχνάμε, δεν γιορτάζουμε επετείους, αλλά καλούμαστε να επαναφέρουμε στο μυαλό μας την βαριά ιστορική μνήμη και αν είναι δυνατόν να διδαχθούμε απ’ αυτήν για να προχωρήσουμε παρακάτω.
Πριν από εκατό ακριβώς χρόνια ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, στις αρχές του 19ου αιώνα ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός του Πόντου – με όρους Γενοκτονίας – δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και παραδεδειγμένο αυτό.
Αυτό το Μνημείο του Ποντιακού Ελληνισμού είναι απόδειξη ότι κανείς δεν ξέχασε και κανείς δεν θέλει να ξεχάσει και να ξέρουν άπαντες και ας κρατηθεί αυτό το μήνυμα από εμένα προσωπικά….Το ότι δεν ξεχνάμε και επιλέγουμε να μην ξεχνάμε δεν είναι σημείο αδυναμίας, αλλά είναι η πηγή της δύναμης μας.
Οι μνήμες του Ελληνισμού που ξεριζώθηκε είναι η δύναμη που μας ωθεί και αν δέχθηκε καίριο πλήγμα – μια μαχαιριά στην καρδιά ο Ποντιακός Ελληνισμός – εντούτοις έμεινε ζωντανός και συνεχίζει – πορεύεται – δημιουργεί – παλεύει ολοένα και σε πιο δύσκολους καιρούς για να βρει το δρόμο του στη νέα εποχή.
Η Ελλάδα λοιπόν, παλεύει – ζορίζεται, αλλά δυναμώνει και η δική μας η δουλειά είναι να κάνουμε την Ελλάδα να δυναμώνει – και ας ενοχλείται όποιος θέλει.
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για την μελέτη των Γενοκτονιών, ο οποίος στα λεγόμενά του ήταν καίριος και καυστικός σε σημείο να «ξεσηκώσει» τους παρευρισκόμενους και να διατηρήσει έναν μόνιμο μαχητικό παλμό καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας του.
Μετά από 100 χρόνια συγκεντρωθήκαμε σ’ αυτόν τον τον προσφυγικό τόπο, όπου οι πρόγονοι μας φτάσανε κατατρεγμένοι μετά από μακροχρόνια δίωξη, επώδυνη Γενοκτονία, που κατέληξε στην αφαίμαξη του Ελληνισμού από τον Πόντο μέχρι την Ιωνία και από την Θράκη μέχρι την Καππαδοκία.
Βρισκόμαστε εδώ… όχι για να κλάψουμε, δεν αρμόζει στον Ελληνισμό ούτε κλαθμός, ούτε οδυρμός. Είμαστε ένας λαός της μνήμης, ένας λαός ο οποίος τα Κοιμητήρια του – τα ταφία του στην Ποντιακή διάλεκτο – τα λέει μνήματα.
Είμαστε ένας λαός που πιστεύει στην Ανάσταση, ένας λαός που προσδοκά την Ανάσταση…και όχι μόνο των νεκρών, προσδοκά την Ανάσταση του Έθνους μας, του λαού μας, της Πατρίδος μας, της ιστορίας μας.
Βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον ιστορικό τόπο – και να συγχαρώ όσους συνέδραμαν για την δημιουργία του μνημείου -γιατί οι πρόγονοι μας μέσα από τον θάνατο μπόρεσαν να μας αναστήσουν και να αναστήσουν την Πατρίδα μας.
Το 1922 τέτοιες μέρες οι δολοφόνοι -οι Γενοκτόνοι που μας προκαλούν δείχνοντας μας με το δάχτυλο και ζητώντας να τους αποζημιώσουμε κι’ όλας από πάνω, νόμιζαν ότι θα μας κάνουν έναν λαό μουσείων, νόμιζαν ότι θα πηγαίνουν να βλέπουν οι λαοί – όπως βλέπουν τώρα τους Ινδιάνους και τους Εσκιμώους- και θα λένε…έτσι ήταν οι Έλληνες.
Νόμιζαν ότι ρίχνοντας μας στα νερά της Σμύρνης θα εξαφανιστεί ο λαός μας, νόμιζαν – ακόμη και σήμερα – πως κατηγορώντας αυτόν τον λαό, που έσκυψε – βοήθησε – συνέδραμε σ’ όλο τον πλανήτη όταν χρειάστηκε, ότι ακόμη και σήμερα σκοτώνει παιδιά.
Φανταστείτε να έβγαινε ο Γερμανός Καγκελάριος με φωτογραφίες από το Δίστομο και τα Καλάβρυτα και να μας ζητούσε πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτή είναι η αναλογία, αυτή είναι η αντίστοιχα, όταν από ένα βήμα Διεθνούς Οργανισμού που έχει ιδρυθεί μετά τον Πόλεμο, μετά το Ολοκαύτωμα, έχει ιδρυθεί μετά από σφαγές, να βγαίνει ο δολοφόνος, να βγαίνει ο θύτης, ο Γενοκτόνος και να μας δείχνει φωτογραφίες παιδιών.
Εμείς τι πρέπει να του δείξουμε;;; Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε. Να αρχίσουμε από τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, τον Μητροπολίτη Μοσχονησίων Αμβρόσιο που τον θάψαν ζωντανό, να αρχίσουμε από τον Δημοσιογράφο Νίκο Καπετανίδη – που τον κρέμασαν γιατί πίστεψε ότι υπάρχει Δημοκρατία και ελευθερία του Τύπου;
Να συνεχίσουμε με τον Βουλευτή Ματθαίο Κωφίδη, ο οποίος πέθανε, αλλά αν και πεθαμένο τον οδήγησαν στην αγχόνη για να τον κρεμάσουν; Να συνεχίσουμε με τις γυναίκες – τα παιδιά που βιάστηκαν και εξανδραποδίστηκαν… και ακόμη σήμερα ζουν στην Τουρκία ως εξισλαμισμένοι;
Να συνεχίσουμε με τα εγκλήματα στην Κωνσταντινούπολη το ’55, στην Κύπρο το ’74; Να συνεχίσουμε με τα ουκ άνευ ενός εγκληματικού – φασιστικού – αυταρχικού – εθνικιστικού – σωβινιστικού – ρατσιστικού καθεστώτος, που στέρησε τη ζωή – όχι μόνο σε εμάς – σε πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους μόνο και μόνο γιατί μιλούσαν Ελληνικά, μόνο και μόνο γιατί ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι;
Είναι και σήμερα οι ίδιοι δολοφόνοι που επί 100 χρόνια δολοφονούν – γενοκτονούν – εξανδραποδίζουν και προσπαθούν να καθαρίσουν το έγκλημα τους πως! Με την ύβρη. Ποιος μπορεί να ζήσει το 2022 με τέτοιο μίσος, με τέτοιο ρατσισμό – φασισμό – εθνικισμό.
Ποια ανθρωπότητα και πιο μέλλον μπορούμε να χτίσουμε με τέτοιο μίσος. Θα προτείνουμε σ’ αυτούς που παραληρούν, που λένε προπαγανδιστικά ψέματα και υβρίζουν τους νεκρούς μας – αυτή είναι η σωστή λέξη – να ζητήσουν συγνώμη – αυτή είναι η σπουδαία λέξη – να επανορθώσουν για να απονεμηθεί δικαιοσύνη.
Θυμηθείτε τι έκανε ο Γερμανός Καγκελάριος Βίλλυ Μπράντ την δεκαετία του ’60, γονάτισε μπροστά στο Μνημείο και ζήτησε συγγνώμη, αυτή είναι η οδός της δικαιοσύνης. Εμείς όταν φτιάχνουμε Μνημεία σ’ όλο τον κόσμο και το λέω στην κυριολεξία, προσδοκούμε -και δεν είναι ουτοπία αυτό- να γονατίσει ο υπεύθυνος της Γενοκτονίας μπροστά στο Μνημείο -και εδώ- ζητώντας συγγνώμη για όσα εγκλήματα έχει κάνει αυτός και ο λαός του….και θέλει να τα επαναλάβει σήμερα.
Αυτή είναι η οδός της δικαιοσύνης – της σωτήριας, αυτή οδηγεί στην Ανάσταση. Η άλλη οδός είναι η δική μας, είναι η επιλογή των Ελλήνων – Ελληνίδων, είναι η οδός της μνήμης – του αγώνα – της δημιουργίας και της παραγωγής.
Πρόταση μου εν κατακλείδι είναι, όπως όλοι οι λαοί που έχουν υποστεί τέτοια βαρβαρότητα έχουν το δικό τους Εθνικό Μνημείο. Επειδή είμαστε ένας λαός που έχει υποστεί Ολοκαύτωμα – Γενοκτονία, θα πρέπει να δημιουργηθεί στην Αθήνα ένα Εθνικό Μνημείο, όπου όλοι οι Πρόεδροι – Πρωθυπουργόί που επισκέπτονται την Ελλάδα, υποχρεωτικά θα αποδίδουν τιμές στα θύματα της Γενοκτονίας και όλοι μαζί να ζητήσουν από την Τουρκία να αναγνωρίσει την Γενοκτονία. Ποτέ δεν είναι αργά …αλλά έφτασε ο καιρός”.
Στην αρχή της όμορφης εκδήλωσης τον λόγο πήρε ο Προέδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Παγγαίου Χρήστος Μποσμπότης, ο οποίος αναφερόμενος στην δημιουργία του Μνημείου Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού τόνισε: Η κατασκευή του Μνημείου έγινε για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης, που συνδέεται με θλιβερά γεγονότα, μιας μνήμης που γεννά συναισθήματα πόνου – θλίψης και οργής.
Ευχαρίστησε όλους όσους παραβρέθηκαν στα Αποκαλυπτήρια -τους οποίους προσφώνησε έναν προς έναν- ενώ κλείνοντας τόνισε πως το Μνημείο κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου με κονδύλια από εισφορές επιχειρηματιών Ποντιακής καταγωγής της περιοχής, ενώ τον συντονισμό της όλης προσπάθειας είχε ο χωρικος Αντιδήμαρχος Δημοτικής Ενότητας Ελευθερών Χρήστος Πριονίδης.
Ο Δήμαρχος Παγγαίου Φίλιππος Αναστασιάδης στο δικό του λόγο, από το βήμα, στο χώρο της εκδήλωσης τόνισε:
Είναι ιδιαίτερη τιμή για μας να φιλοξενούμε όλους εσάς, σ’ αυτόν τον χώρο όπου θα γίνουν τα Αποκαλυπτήρια του Μνημείου για την Γενοκτονία των Ποντίων. Έχει επιλεγεί ένα σημείο στην καρδιά της Νέας Περάμου, ένα σημείο όπου το Μνημείο δεν αφορά μόνο τους Πόντιους, αλλά αφορά όλους τους πρόσφυγες -οι οποίοι δεν είναι λίγοι- και κατοικούν τόσο εδώ όσο και στο υπόλοιπο του Δήμου Παγγαίου.
Και θα μου επιτρέψετε επειδή τυγχάνει και ‘γω να είμαι απόγονος προσφύγων, να είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος, όπως βλέπω έναν – έναν και σας μέσα στα μάτια σας. Οι θύμησες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου που ήρθαν από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι νωπές.
Ξεριζώθηκαν, χάνοντας αδέρφια -συγγενείς και ήρθαν εδώ μόνο με μια εικόνα- μια πίστη- μια αγάπη στην μητέρα Πατρίδα… που έλεγε ο παππούς μου. Ήρθαν εδώ σε δύσκολους καιρούς και τι είχαν να μοιραστούν με τους ντόπιους... τι... Την φτώχεια τους.
Και έπρεπε να μείνουν -να αγωνιστούν- να προσπαθήσουν να ζήσουν τις οικογένειες τους… αλλά δεν ξέχασαν την Πατρίδα. Έφεραν τον δικό τους πολιτισμό, έφεραν την μόρφωση τους -που ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη- μα πάνω απ’ όλα έφεραν μαζί τους την ελπίδα, ότι θα ζήσουν ειρηνικά και δεν θα υπάρξει ξανά αυτός ο διωγμός, δεν θα υπάρξει αυτή η καταστροφή, δε θα υπάρξει ξανά αυτή η αποδεδειγμένη Γενοκτονία.
Και να γνωρίζετε άπαντες ότι οι απόγονοι του Πόντου δεν θα σταματήσουν να παίζουν την λύρα, δεν θα σταματήσουν οι νέοι να μιλούν για την καταστροφή -για τη Γενοκτονία. Δε θα σταματήσουν να χορεύουν χαρούμενα αλλά και με πόνο.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι η ελπίδα όλων μας…..αυτούς εμπιστευόμαστε, είναι τα βλαστάρια μας, είναι αυτοί που μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν τον πολιτισμό μας, τα ήθη και τα έθιμα μας. Εμείς έχουμε την υποχρέωση να σταθούμε δίπλα τους, να είμαστε αρωγοί τους.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αντιδήμαρχο της Δημοτικής Ενότητας Ελευθερών Χρήστο Πριονίδη που πρωτοστάτησε για την κατασκευή του Μνημείου, την κοινωνία και την τοπική Κοινότητα της Νέας Περάμου καθώς και τον πρόεδρο Τάσο Μεταξά, την Επιτροπή ποιότητας του Δήμου Παγγαίου και όλους όσους βοήθησαν ώστε να υπάρχει αυτή η φλόγα εδώ και να την δείχνουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας και εύχομαι αυτή η φλόγα να κρατά γερή και άσβεστη, όπως της δυναμικής που έχουν οι Πόντιοι.
Στο βήμα ανέβηκε και ο Προέδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας Γιώργος Βαρυθυμιάδης, ο οποίος αφού χαιρέτησε με θαυμασμό την κίνηση δημιουργίας του Μνημείου Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού στη Νέα Πέραμο είπε:
“Στεκόμαστε εδώ στην πλατεία της Νέας Περάμου, μπροστά σε ένα Μνημείο αφιερωμένο στην Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, στεκόμαστε σ’ ένα σύμβολο γερής μνημοσύνης, ταυτόχρονα όμως και ένα κομβικό σημείο όπου το παρόν συναντά το μέλλον και η ιστορία καταγράφει το παρόν.
Στεκόμαστε με αρμόζουσα ευλάβεια αλλά και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους 353.000 Γενοκτονηθέντες προγόνους μας. Ένα αίσθημα ευθύνης που πηγάζει από το χρέος τιμής, που έχουμε επωμισθεί όχι μόνο απέναντι στους αδικοχαμένους νεκρούς μας, αλλά κυρίως απέναντι στη νέα γενιά, τα παιδιά μας που οφείλουμε να τους κληροδοτήσουμε δικαιοσύνη, τόσο ηθική όσο και ιστορική./
Τέτοια Μνημεία δεν τα αναγνωρίζεις με κανόνες αισθητικής – γλυπτικής – ή αρχιτεκτονικής δόμησης, ούτε τα μετράς με το μέγεθος ή το ύψος με της καρδιάς το αίμα και με της ψυχής τη δύναμη τα χτίζεις – τα θεωρείς και τα μετράς.
Μερική εξόφληση χρέους είναι προς αυτούς που έδωσαν την ψυχή και την ζωή τους για να κρατήσουν την ράτσα μας ζωντανή και τον πολιτισμό μας αλώβητο. Εκ μέρους της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας ( Π.Ο.Ε.) – των πέντε ( 5 ) Περιφερειών και των 470 Πρωτοβάθμιων Σωματείων, χαιρετίζω με συγκίνηση και βαθειά ικανοποίηση την εκδήλωση Αποκαλυπτηρίων του Μνημείου Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Συγχαίρουμε και ευχαριστούμε όλους τους εμπλεκόμενους στην υλοποίηση αυτού του έργου και ευχόμαστε το παράδειγμα της Νέας Περάμου να το μιμηθούν και σε άλλες πόλεις σ’ όλη την Ελλάδα. Με την αγάπη σας να μου επιτρέψετε να παραφράσω λίγο τον μεγάλο μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο. “Αυτά τα παιδιά – τα Ποντιόπουλα 4ης και 5ης γενιάς, έρχονται από πολύ μακριά και πηγαίνουν πολύ μακριά.
Σήμερα από τη Νέα Πέραμο στέλνουμε το μήνυμα. Είμαστε εδώ για να θυμόμαστε – Είμαστε εδώ για να τιμούμε τους προγόνους μας – Είμαστε εδώ για να μην ξεχνάμε “. Αυτό που κάνατε για μας τους Πόντιου, είναι ένα κερί – ένα καντήλι, που θα ανάβει μονίμως εδώ, για να θυμίζει σ’ αυτούς που θα περνούν απ’ αυτό το σημείο τι έχει συμβεί.
Πηγή: Πρωινή