 |
| Βουλή: Αίτημα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από την διεθνή κοινότητα και την Τουρκία |
Με Ειδική Συνεδρίαση στην Ολομέλεια η Βουλή των Ελλήνων τίμησε την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όπου και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της Γενοκτονίας. Όλες οι πτέρυγες της Βουλής διατράνωσαν το αίτημα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας και την αναγνώρισή της εκ μέρους της Τουρκίας.
Εκ μέρους της κυβέρνησης, ομιλία εκφώνησε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, βουλευτές που ορίστηκαν από τις Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες τους εκπροσώπησαν τα κόμματα, ενώ από τη Νίκη και την Πλεύση Ελευθερίας, τοποθετήθηκαν ο Δημήτρης Νατσιός και η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, εξήρε το αίσθημα σύμπνοιας που κυριάρχησε στο Κοινοβούλιο ώστε εδώ και τρεις δεκαετίες εκπλήρωσε ένα σημαντικό χρέος, εθνικό και οικουμενικό: την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, μια πράξη ιστορικής δικαιοσύνης με πανανθρώπινη ακτινοβολία, που αποτίει τον ελάχιστο φόρο τιμής στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα μιας ανείπωτης θηριωδίας, σφαγής, διωγμών και εν τέλει, ξεριζωμού. Η κα Μενδώνη, κάλεσε την Τουρκία να παραδεχθεί την Γενοκτονία επισημαίνοντας πως η παραδοχή αυτή, δεν είναι θέμα εκδίκησης και τιμωρίας είναι θέμα δικαιοσύνης και θα όριζε ως αφετηρία μια νέα εποχή στις σχέσεις της με τη διεθνή κοινότητα.
"Οι Έλληνες του Πόντου, ένα από τα πιο δυναμικά τμήματα του ελληνισμού κατέβαλε βαρύ φόρο αίματος ώσπου να ξεριζωθεί βίαια από τη πατρογονική του εστία. Τις δολοφονίες των χιλιάδων θυμάτων που σφαγιάστηκαν, τον ξεριζωμό των χιλιάδων ψυχών που πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, ανέστιοι και πένητες, ακολούθησε η συστηματική ανυπολόγιστη καταστροφή της μοναδικής πολιτιστικής κληρονομιάς τους. Σβήστηκε το ελληνικό γένος από τις ακτές και την ενδοχώρα του Πόντου που επί 25 αιώνες υπερασπιζόταν με τη διαχρονική δημιουργική παρουσία του. Τεκμηριώνεται αδιάψευστα από την ενδελεχή ιστορική έρευνα, η οποία και εισφέρει συνεχώς νέα πειστήρια, ότι οι θηριωδίες κατά των Ποντίων αποτέλεσαν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για τη συρρίκνωση και τον αφανισμό του ελληνικού στοιχείου της Ανατολής. Ανήκουν στις δηλώσεις, καταστροφές, σφαγές και στη συστηματική εξόντωση που βίωσε ο μικρασιατικός ελληνισμός. Ίδια μοίρα, βαρύτερη σε φόρο αίματος, είχε και ο βασανισμένος αλλά και τόσο ηρωικός λαός των Αρμενίων. Οι διωγμοί που είχαν αρχίσει ήδη από τα τελευταία χρόνια της υπό αποσύνθεση Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πήραν συστηματική μορφή και κορυφώθηκαν με την ανάδυση του εθνικού κινήματος του Κεμάλ" είπε η υπουργός Πολιτισμού κάνοντας μια ιστορική διαδρομή.
Η κα Μενδώνη προσέθεσε σε αυτή ότι η οι γείτονές μας έχουν δικαίωμα να τιμούν ως ιδρυτικό γεγονός του σύγχρονου εθνικού τους βίου, συγχρόνως όμως οφείλουν, επειδή αυτό απαιτεί η δικαιοσύνη και η αντικειμενική ιστορία, να μην αποστρέφουν το βλέμμα από τις σκοτεινές πλευρές του, αναγνωρίζοντας τα αποτρόπαια γεγονότα που έχουν καταγραφεί με αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια. Ως παράδειγμα επικαλέστηκε την Γερμανία, επισημαίνοντας πως για να καταστεί η Γερμανία αποδεκτή από την παγκόσμια κοινότητα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με άλλες χώρες, αναγνώρισε την ηθική και υλική τραγωδία που έφερε η εκτέλεση της οργανωμένης τελικής λύσης, μετρώντας τα εκατομμύρια θύματα του Ολοκαυτώματος. Σε αυτήν την άνευ ουδεμίας σκιάς απόλυτη παραδοχή στηρίχθηκε η εκκαθάριση του παρελθόντος της Γερμανίας, ο ομαλός πολιτικός βίος της και κυρίως, η οικοδόμηση μιας ώριμης κοινωνίας με δημοκρατικές ευαισθησίες. Υπενθύμισε ότι τα τελευταία χρόνια η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου πολλαπλασιάζεται στη διεθνή κοινότητα από χώρες, διεθνείς οργανισμούς, ομοσπονδιακές και υποκρατικές οντότητες. "Αν και το Ολοκαύτωμα είναι κάτι μοναδικό που επανειλημμένα τονίζεται ότι δεν επιδέχεται συγκρίσεις ή αναλογίες, το παράδειγμα της Γερμανίας δημιουργεί εύγλωττα παράλληλα για το πώς θα μπορούσε να συμπεριφερθεί και η σημερινή Τουρκία, ανοίγοντας τον δρόμο της ειρηνικής συνύπαρξης με τα όμορά της έθνη. Η παραδοχή της Γενοκτονίας θα όριζε ως αφετηρία μια νέα εποχή στις σχέσεις της με τη διεθνή κοινότητα. Δεν είναι θέμα εκδίκησης. Δεν είναι θέμα τιμωρίας. Είναι θέμα δικαιοσύνης. Όπως θέμα δικαιοσύνης για όλο τον ελληνισμό είναι η επώδυνη 50χρονη κατοχή της Κύπρου με την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου. Προοδευτικά πληθαίνουν και στην Τουρκία οι φωνές που με γενναιότητα και με κινδύνους ασφαλώς μιλούν για την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων, Ποντίων και Αρμενίων. Η συμφιλίωση των γειτόνων μας με το παρελθόν τους θα τους προσπόριζε μόνο οφέλη. Ελπίζουμε ότι προϊόντος του χρόνου να το αντιληφθούν" ανέφερε χαρακτηριστικά η υπουργός Πολιτισμού. Ωστόσο, επισήμανε ότι ο δικός μας στόχος παραμένει η εκτεταμένη, καθολική αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και προσθεσε πως η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού δεν είναι μόνο οφειλή στο παρελθόν, θέτει όρια και για το μέλλον εκπέμποντας ένα ισχυρό οικουμενικό μήνυμα, πολλώ δε μάλλον επειδή ούτε σήμερα έχουν εκλείψει οι εθνοκαθάρσεις, η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών -το ζούμε καιρό τώρα και στη δική μας ήπειρο- οι εκτοπίσεις, οι αναγκαστικοί ξεριζωμοί, η κράτηση ομήρων, οι μεγάλες απώλειες αμάχων και η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα. Όλα αυτά δεν πρέπει μόνο να στηλιτεύονται. Πρέπει να επιβάλλεται άμεσα η κατάπαυση του πυρός, η απελευθέρωση των ομήρων, η διάνοιξη οδών για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, ο σεβασμός στους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
"Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1994 υπηρέτησαν αυτόν το στόχο. Είναι κρίσιμος για τη διεθνή προβολή και τη δικαίωση του αιτήματος της αναγνώρισης ο ρόλος της εθνικής αντιπροσωπείας. Το βάρος της ιστορίας επιβάλλει στην πολιτεία και στους θεσμούς της τη συνεχή και αταλάντευτη προσπάθεια της διεθνούς αναγνώρισης, όχι μόνο της τραγικής μοίρας των Ελλήνων του Πόντου, που βίωσαν πρώτα την εξολόθρευση και μετά την προσφυγιά, την πιο τραγική στιγμή στη μακραίωνη ιστορία τους, αλλά και της ανιδιοτελούς προσφοράς προς στο έθνος. Οι ίδιοι φρόντισαν μόλις ρίζωσαν στις νέες τους πατρίδες να διαφυλάξουν και να διδάξουν στις επόμενες γενιές ακέραια την τεράστια πολιτιστική τους κληρονομιά παράλληλα με την αναντικατάστατη συμβολή τους στην οικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας. Και βέβαια ο Ποντιακός ελληνισμός θα καταλάβει τη θέση που δικαιούται στο μουσείο του Προσφυγικού Ελληνισμού, στην υλοποίηση του οποίου προχωρεί η πολιτεία στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στη δυτική Θεσσαλονίκη. Θα αποτελεί μια ακόμα πολύτιμη κιβωτό της εθνικής μας μνήμης και θα ανακεφαλαιώνει την ιστορία του μοναδικού ελληνισμού της ανατολής, θα καταγράφει την πολύτιμη προσφορά του στο έθνος" τόνισε, τέλος, η κα Μενδώνη.
Εκ μέρους του Προεδρείου της Βουλής, ο αντιπρόεδρος Γ. Γεωργαντάς, ανέγνωσε στο Σώμα το δραματικό τηλεγράφημα, τον Ιούλιο του 1920, της Επιτροπείας Ποντίων προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο σύμφωνα με το οποίο: «Πανταχόθεν του Πόντου αγγέλονται σφαγαί, εις Κερασούντα, εις Τραπεζούντα και αλλού. Εάν η κατάστασις συνεχιστεί, Ελληνισμός Πόντου εξαφανισθήσεται, πριν η διπλωματία προλάβει ασχοληθεί περί αυτού». Ο κ. Γεωργαντάς, τόνισε ότι συμπληρώνονται φέτος 105 χρόνια από τη σφαγή και την εξόντωση από τον εκτοπισμό του Ποντιακού Ελληνισμού από την πατρογονική του εστία, "από το έγκλημα". "Για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες απανταχού του κόσμου η 19η Μαΐου δεν είναι μόνο ημέρα μνήμης, είναι ημέρα θρήνου. Το ιστορικό τραύμα της τουρκικής θηριωδίας των Νεότουρκων του Κεμάλ Ατατούρκ, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα 350.000 χιλιάδες νεκρούς και ακόμη περισσότερους εκτοπισθέντες, δεν θα επουλωθεί ποτέ, αλλά δεν θα ξεχαστεί και ποτέ. Η λήθη δεν είναι χαρακτηριστικό αυτού του λαού. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, επιμένουμε με βροντερή φωνή να διεκδικούμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και από τη διεθνή κοινότητα και από την ίδια την Τουρκία" ανέφερε και προσέθεσε πως στον Πόντο συντελέστηκε γενοκτονία, δεν ήταν τυχαίο γεγονός, υπήρξε μέρος σχεδίου για την εκκαθάριση των εθνικών μειονοτήτων αρχικώς από το νεοτουρκικό και εν συνεχεία από το κεμαλικό καθεστώς "πρόκειται για έγκλημα εις βάρος της ανθρωπότητας, έγκλημα για το οποίο ακόμα δεν έχουμε ακούσει μια συγγνώμη". "Μόνο η αλήθεια λυτρώνει. Γι' αυτό συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όσο χρειαστεί για τη δικαίωση. Όλοι μαζί συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με το κεφάλι σκυμμένο από σεβασμό στα θύματα της Γενοκτονίας των Ποντίων για την αναγνώρισή της. Αιωνία τους η μνήμη!" υπογράμμισε τέλος.
Τα κόμματα
Από την ΝΔ, ο Λάζαρος Τσαβδαρίδης, υπενθύμισε ότι το 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον μικρασιατικό Πόντο, αναγνωρίζοντας τις σφαγές, τους εκτοπισμούς και τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων, αλλά και των Κεμαλικών, κατά την περίοδο 1914 - 1923, η οποία εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή σε πάνω από τριακόσιες πενήντα χιλιάδες Έλληνες από την Τραπεζούντα, τη Σαμψούντα, την Αργυρούπολη, την Κερασούντα, την Αμάσεια και άλλες περιοχές του Πόντου. Προσέθεσε πως η χθεσινή επέτειος της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού είναι μια ημερομηνία που αποτυπώνει ημερολογιακά αυτά που όλοι οι Έλληνες, και ιδιαίτερα οι Πόντιοι, κουβαλάμε κάθε μέρα ως βαθιά οδύνη μέσα στις ψυχές μας "γιατί οι μνήμες ζουν καθημερινά μέσα μας, μεταλαμπαδεύτηκαν και θα συνεχίσουν να μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά, κρατώντας ολοζώντανες τις ρίζες μας και ολοζώντανο το χρέος μας" και κάλεσε να μην αφήσουμε ποτέ τη βαριά σκιά μιας από τις πιο μαύρες σελίδες στη σύγχρονη ιστορία του γένους μας να σβήσει τη λάμψη του ηρωισμού του ποντιακού λαού, αλλά και να σκεπάσει με λήθη την αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες, ούτε όμως να επιτρέψουμε ποτέ να ξεχαστεί από τη διεθνή κοινότητα ένα από τα αγριότερα εγκλήματα της Τουρκίας κατά της ανθρωπότητας, που μαζί με τα εγκλήματα κατά των Κυπρίων, των Μικρασιατών, αλλά και των Αρμενίων, είχαν μοναδικό στόχο τον αφελληνισμό της Ανατολής. "Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ζητάει δικαίωση από την ίδια την ιστορία. Και ως Έλληνες οφείλουμε να στέλνουμε διαρκώς ηχηρό το μήνυμα στην Τουρκία ότι οφείλει επιτέλους να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία και να ζητήσει ρητά και κατηγορηματικά «συγγνώμη» για όλα τα δεινά που προκάλεσε στον υπερήφανο, προοδευτικό και δημιουργικό ποντιακό ελληνισμό" προσέθεσε ο κ. Τσαβδαρίδης και κατέληξε λέγοντας πως η απαίτηση αυτή, δεν έχει στόχο ούτε να αναζωπυρώσει μίση, ούτε να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα αντεκδίκησης, ούτε να καταδικάσει συλλήβδην ως βάρβαρο έναν ολόκληρο λαό της εξ ανατολών γείτονος τη σύγχρονη εποχή, αλλά να διατρανώσει ότι δεν είναι δυνατόν οι σχέσεις της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών, την οποία και επιθυμούμε, να δηλητηριάζονται εσαεί αλλά και μονομερώς από τη σκόπιμη λήθη της Τουρκίας να αποδεχθεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε και ακόμα και σήμερα επιμόνως αρνείται, ασελγώντας πάνω στη μνήμη των αδικοχαμένων αδελφών Ελλήνων του Πόντου.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η Ραλλία Χρηστίδου, σημείωσε ότι Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από το τουρκικό κράτος δεν στάθηκε ικανή να διακόψει την ιστορική διαδρομή του και την εκ μέρους του διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, της γλώσσας, των ηθών, των εθίμων, των λαϊκών παραδόσεων και του πολιτισμού του, παρά ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό επιδεικνύοντας ζωτικότητα, δυναμισμό και το ανεξάρτητο προοδευτικό πνεύμα που του επέτρεψε να έχει ενεργό και δημιουργική παρουσία συνεχώς εδώ και παντού. Προσέθεσε πως η Γενοκτονία των Ποντίων από τον τουρκικό εθνικισμό, αποτελεί μία από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας και μας θυμίζει ότι το μίσος, η μισαλλοδοξία και ο εθνικισμός οδηγούν πάντοτε σε ανθρώπινες τραγωδίες ενώ η νάδειξη της ιστορικής αλήθειας παραμένει ζητούμενο στις μέρες μας. "Η παγκόσμια αναγνώριση του εγκλήματος και η καταδίκη του εθνικισμού είναι προϋπόθεση για την ειρηνική συνύπαρξη στον σύγχρονο κόσμο. Γι' αυτό και η ενίσχυση της ιστορικής μνήμης, ώστε να αποτελέσει η αναγνώριση αυτή συμβολική πράξη για την αποτροπή ανάλογων θηριωδιών σε βάρος της ανθρωπότητας, αποτελεί θεσμικό μας χρέος" συμπλήρωσε η κα Χρηστίδου, επισημαίνοντας πως η ζωντανή προσφυγική μνήμη των Ποντίων ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά της αλληλεγγύης για όλους τους πρόσφυγες από όλους τους πολέμους της σύγχρονης ιστορίας και παράλληλα αυτή η μνήμη είναι η δυνατότερη φωνή για την ειρήνη και την αρμονική συνύπαρξη όλων των λαών. "Το τελευταίο στάδιο της Γενοκτονίας είναι η άρνησή της. Η απόδοση δικαιοσύνης ξεκινά με την αναγνώριση της Γενοκτονίας, πράξη που συνιστά ηθικό και ιστορικό καθήκον της διεθνούς κοινότητας, έναντι των εκατομμυρίων νεκρών και των νεότερων γενιών. Αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη να διασφαλιστεί η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ως ελάχιστος φόρος τιμής στους τριακόσιους πενήντα χιλιάδες δολοφονημένους και στις εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους" κατέληξε η κα Χρηστίδου.
Ο Δημήτρης Μάντζος από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, τόνισε ότι ιστορικά τεκμηριωμένα ο Ελληνισμός του Πόντου γνώρισε σταδιακά τον εκτοπισμό, την οικονομική εξουθένωση και τελικά τα τάγματα θανάτου έως τον αφανισμό του και προσέθσε πως πόκειται για τη δεύτερη σε μια τραγική τριλογία, γενοκτονιών εις βάρος των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου στην αρχή του εικοστού αιώνα, ένα μοτίβο που δυστυχώς ακολουθήθηκε και στη συνέχεια με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αλλά και με γενοκτονίες που συνέβησαν σε άλλες περιοχές του πλανήτη μας. Όμως, ο πάντα δημιουργικός ποντιακός ελληνισμός άντεξε. Κατάφερε όχι μόνο να σταθεί όρθιος μέσα στην οδύνη και παρόλη την οδύνη να διατηρήσει τις ρίζες του, την παράδοση, τον πολιτισμό του. Έχασε οικογένειες, έχασε τα σπίτια, αλλά ποτέ δεν έχασε τις ρίζες του ο ποντιακός ελληνισμός. "Σήμερα που βασικά μας δικαιώματα είναι ξανά υπό αμφισβήτηση, σήμερα που ο ανθρωπισμός μας δοκιμάζεται στη Γάζα, στην Ουκρανία και αλλού, σήμερα οφείλουμε περισσότερο από ποτέ να διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα, να διατηρήσουμε τη φλόγα της ειρήνης, τη φλόγα της αντίστασης στην εξαθλίωση που φέρνει ο πόλεμος. Αυτή είναι η διαχρονική ποντιακή κληρονομιά, το «ποτέ ξανά» και παρότι η γενοκτονία έχει ήδη πράγματι αναγνωριστεί από πλήθος κρατών, καθώς και από τη Διεθνή Ένωση Μελέτης των Γενοκτονιών, η προσπάθεια για διεθνή αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα πρέπει να συνεχιστεί" υπογράμμισε με την σειρά του ο κ. Μάντζος και προσέθεσε ότι τόσο η χώρα μας, όσο και η διεθνής κοινότητα όχι μόνο δεν πρέπει να πάψουν, αλλά πρέπει να συνεχίσουν να τιμούν τη μνήμη των θυμάτων της ποντιακής γενοκτονίας, αλλά και να καλούν επίμονα την Τουρκία να σταθεί στο ύψος των ευθυνών της, να αναγνωρίσει, παραδεχόμενη ότι στο παρελθόν στο έδαφός της διαπράχθηκαν εγκλήματα που δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθούν.
Από το ΚΚΕ η Παρασκευή Δάγκα, τόνισε ότι σήμερα, η μεγαλύτερη τιμή στην ιστορία του ποντιακού λαού είναι ο αγώνας για να μη ζήσει ποτέ ξανά κανείς λαός όλα όσα έζησε ο ίδιος, γι' αυτό συνδέεται άμεσα με την πάλη για να απεμπλακεί η χώρα μας από τους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή μας, για να κλείσουν όλες οι νατοϊκές βάσεις που καθιστούν τη χώρα μας μαγνήτη επιθέσεων, για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας με ευθύνη της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και με την ανοχή άλλων κομμάτων στο μακελειό στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, για να σταματήσει η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κατοχικό κράτος Ισραήλ. "Η καλύτερη τιμή και μνήμη είναι ο αγώνας για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της εκμετάλλευσης των πολέμων και της προσφυγιάς. Θεωρούμε ότι πρέπει να αναδειχθεί και να στηριχθεί από το κράτος η πολιτιστική και πνευματική δραστηριότητα των Ποντίων όλων των γενεών. Η αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης από τον λαό οφείλει να αναπτύσσει αντισώματα στην εθνικιστική ρητορική, να εξουδετερώνει το δηλητήριο του εθνικιστικού μίσους" κατέληξε προσθέτοντας πως το ΚΚΕ στηρίζει τη δίκαιη διεκδίκηση για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού.
Από την Ελληνική Λύση, ο Στυλιανός Φωτόπουλος, είπε πως 350.000 ψυχές ψάχνουν δικαίωση, ενώ η επίσημη Τουρκία διαχρονικά αρνείται τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου και όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδει στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου και σε παράπλευρες απώλειες λόγω καιρικών συνθηκών και άλλα τέτοια φαιδρά. "Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της πάγιας απόφασης των Τούρκων σφαγέων για τη φυσική εξαφάνιση των τοπικών εθνοτήτων με τις γενοκτονίες των χριστιανικών λαών, Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων και με τη βίαιη τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων, όπως οι Κούρδοι, που συνέχισαν να παραμένουν στην τουρκική πλέον επικράτεια. Η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού δημιουργεί ένα πολιτικό κεφάλαιο που εξουδετερώνει τις μελλοντικές προκλήσεις της Άγκυρας. Αντίθετα, η λήθη και η κατάθεση στεφάνων στον σφαγέα του ποντιακού ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ καμία συνδρομή δεν προσφέρει στον πόνο όσων έχασαν μάνα, πατέρα, άνδρα, γυναίκα και παιδιά" προσέθεσε.
Η βουλευτής της ΚΟ της Νέας Αριστεράς, Μερόπη Τζούφη, επισήμανε ότι το δίκαιο αίτημα για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων παραμένει επίκαιρο, ενώ ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με τον καθημερινό αγώνα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας. "Η ιστορία και το βίωμα του ποντιακού ελληνισμού παραμένει ζωντανή χάρη στις προσφυγικές ροές του παρελθόντος που επέλεξαν τη χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον, που μας φτάνει στο παρόν. Με την ίδια ματιά, ας αντικρίσουμε τα νέα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που συμβαίνουν την ώρα που μιλάμε στην Ουκρανία, στη Γάζα και αλλού, στην Ασία, στην Αφρική, σε όλον τον κόσμο. Ας είναι, η σημερινή μέρα μια ακόμη υπενθύμιση της διαρκούς ανάγκης εγρήγορσης της ανθρωπότητας για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πρωτίστως για τη διαφύλαξη της ειρήνης" κατέληξε.
«Θεωρούμε ότι στη μέχρι σήμερα άρνηση των τουρκικών κυβερνήσεων να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία των τριακοσίων πενήντα τριών χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου, που έγινε από μέρους της κυβέρνησης των νεότουρκων, ελλοχεύει ο κίνδυνος η σημερινή και οι επόμενες κυβερνήσεις της Τουρκίας να επαναλάβουν την ίδια πολιτική σε βάρος άλλων λαών. Έτσι, ζητάμε από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να κινήσει, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της, όλες τις απαραίτητες νόμιμες διαδικασίες, για τον χαρακτηρισμό των πρωταγωνιστών της οργανωμένης εξόντωσης του άνθους της φυλής μας ως εχθρών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρωπότητας, για τη στυγερή δράση τους». Με αυτό το ψήφισμα των Ποντίων ο πρόεδρος Νίκης, Δημήτριος Νατσιός, έκλεισε την ομιλία τους στην Ολομέλεια, την οποία διάνθισε με κριτική τόσο στην κυβέρνηση για την πολιτική της απέναντι στην Τουρκία, όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν επιδεικνύει σοβαρότητα.
Ο βουλευτής των Σπαρτιατών, Πέτρος Δημητριάδης, ανέφερε ότι οι Τούρκοι οι οποίοι -ακόμα και σήμερα- όχι μόνο αρνούνται να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία, αλλά προβαίνουν συνεχώς σε εμπρηστικές δηλώσεις και θέλουν και νέες γενοκτονίες. Υπογράμμισε ότι δεν ξεχνάμε τους 353.000 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου και απαιτούμε την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα και απαιτούμε κάποτε η Τουρκία να αναγνωρίσει επιτέλους τη γενοκτονία. "Επίσης για μας δεν υπάρχουν χαμένες, αλλά υπάρχουν αλησμόνητες πατρίδες. Ο Πόντος ζει και θα ζει για πάντα στις μνήμες μας και σε όλους τους απογόνους του ποντιακού ελληνισμού που είναι στην Ελλάδα, διότι όπως λέει και το δημώδες τραγούδι «η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο», είπε τέλος.
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, έκανε λόγο για απαξίωση της επετείου, όπως έχει συμβεί και με την επέτειο της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με την επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων και τόνισε ότι η απαξίωση στην ιστορική ευθύνη όχι απλής υπόμνησης της γενοκτονίας, αλλά ουσιαστικής και έμπρακτης διεκδίκησης του «Ποτέ ξανά!» είναι διάχυτη. "Στη λειτουργία των θεσμών πρέπει να υπάρχει και η θεσμική μνήμη. Και η θεσμική μνήμη για το τι έχει κάνει η Ελλάδα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων δεν είναι επιλεκτική" είπε και άσκησε κριτική στην κυβέρνηση για "τραγικά λάθη" στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. "Εάν πράγματι νοιαζόμαστε για τις 353.000 ψυχές που σφαγιάστηκαν, εξοντώθηκαν, εξολοθρεύθηκαν, για τα παιδιά που σφάχτηκαν για τις γυναίκες που βιάστηκαν, αν νοιαζόμαστε πραγματικά για εκείνα που έγιναν τότε, δεν μπορεί να αδιαφορούμε γι' αυτά που γίνονται σήμερα" κατέληξε η κα Κωνσταντοπούλου.
