Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού

Πως η ιστορική εκκλησία που κτίστηκε την εποχή των Μεγάλων Κομνηνών παραλίγο
να καταχωρηθεί στα πολιτιστικά μνημεία με λανθασμένο όνομα

γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης

Στις 8 Νοεμβρίου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία η Σύναξις των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων. Η ημέρα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, εορτάζεται στη χώρα μας από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία και δεκάδες ιερούς ναούς και μοναστήρια, με την πανήγυρη της Ιεράς Μονής Ταξιαρχών στο Μανταμάδο της Λέσβου να απολαμβάνει ιδιαίτερης λαμπρότητας λόγω της εικόνας του Αρχάγγελου Μιχαήλ, την οποία συνοδεύουν αναφορές με πολλά θαύματα.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού

Εκκλησίες των Αρχιστράτηγων «των ουρανίων στρατιών» υπάρχουν στη Μικρά Ασία (σ.σ. Αϊβαλί, Μοσχονήσι, Σμύρνη και αλλού) και στην Κωνσταντινούπολη (σ.σ. Συγή, Βαλατά, Σθένη, Μεγάλο Ρεύμα). Στον Πόντο ξεχωριστή θέση έχει ο ιερός ναός Ταξιαρχών στα Πλάτανα της Τραπεζούντας, η οποία χρονολογείται από την εποχή των Μεγάλων Κομνηνών (κτίστηκε το 1332 μετά από μια νικηφόρα μάχη εναντίον των Σελτζούκων).

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού

Τον Μάιο του 2020 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αναστήλωσης της Εκκλησίας, η οποία βρίσκεται  στον συνοικισμό “Γαληνός” (orta mahallesi), σε μία πανέμορφη τοποθεσία, στην οποία η ματιά του επισκέπτη δέχεται αλλεπάλληλες εντυπώσεις. Από τη μία ενθουσιάζεται με την ομορφιά των παλιών ρωμαίικων αρχοντικών των Πλατάνων και από την άλλη αποσβολώνεται μπροστά στη μαγική θέα προς την Τραπεζούντα, κάτι που προκαλεί μία μοναδική οπτική εμπειρία.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Θέα προς την Τραπεζούντα

Η αναστήλωση του ιερού ναού, σχεδόν εκατό χρόνια μετά τον ξεριζωμό, θα αναβαθμίσει ακόμα περισσότερο την ποιότητα της επίσκεψης, όταν λήξει η πανδημία του κορωνοϊού και θα επιτραπεί ο τουρισμός. «Πιστεύω ότι θα αποτελέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στην περιοχή μας», επεσήμανε τον περασμένο Μάιο σε δηλώσεις του ο δήμαρχος των Πλατάνων, Οσμάν Νουρί Εκίμ

Η λανθασμένη ονομασία «Σαιντ Μισέλ»

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Ο εκπαιδευτικός και ιστορικός ερευνητής, Πανγιώτης Πουλτίδης
Η ιστορικότητα του μνημείου απαιτούσε σωστή καταγραφή της πραγματικής ονομασίας της εκκλησίας, κάτι που είχε αμεληθεί, με αποτέλεσμα το κτίσμα να κινδυνεύει, να αναστηλωθεί με ονομάσια που δεν θα απέδιδε τον ελληνορθόδοξο χαρακτήρα του. Αυτό αποφεύχθηκε χάρη στις ενέργειες του εκπαιδευτικού και ιστορικού ερευνητή, Παναγιώτη Πουλτίδη.

«Παρατήρησα, ότι στις συζητήσεις τους, φίλοι από την περιοχή αποκαλούσαν την εκκλησία “Σαιντ Μισέλ” (σ.σ. ακόμα έτσι αναφέρεται στο google maps). Η ονομασία που χρησιμοποιούσαν υποδήλωνε μία καθολική εκκλησία, κάτι που μου προσέλκυσε το ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν άρχισα μία προσπάθεια προώθησης της πραγματικής ονομασίας του ναού. Με κατέλαβε ένας φόβος, γιατί κακά τα ψέμματα, τα χρόνια περνούν και κάποια πράγματα αρχίζουν, να ξεθωριάζουν, σε σημείο που να μην έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αγχωνόμουν, ότι στο τέλος η λανθασμένη ονομασία θα έδινε την αίσθηση ότι πρόκειται για καθολικό κτίσμα. Η εκκλησία ήταν δημιούργημα της ελληνορθόδοξης κοινότητας της περιοχής και έπρεπε να αποδοθεί μετά την αναστήλωσή της με το όνομα που είχε όλα τα χρόνια της παρουσίας των Ελλήνων εκεί. Οπότε ήταν σωστό και δίκαιο να αποκατασταθεί η ονομασία της», αναφέρει στο e-Pontos ο εκπαιδευτικός.


Ξεκάθαρες οι πηγές

Για να αποδοθεί η αυθεντική ονομασία του ναού ο Παναγιώτης Πουλτίδης χρησιμοποίησε ως πηγές, τον τελευταίο μητροπολίτη  της Τραπεζούντος, Χρύσανθο, τον Σάββα Ιωαννίδη, o οποίος έγραψε το “Ιστορία και Στατιστική Τραπεζούντος, την εγκυκλοπέδια Μαλλιάρης και τον Πανάρετο Τοπαλίδη. «Όλοι την ανέφεραν ως εκκλησία “Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ”. Αλάνθαστη πηγή για κάθε εκκλησιαστικό θέμα της πόλης αποτελεί το βιβλίο «Η Εκκλησία της Τραπεζούντος» του μητροπολίτη Χρύσανθου που εκδόθηκε το 1936 στο Αρχείο Πόντου από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών», σημειώνει.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Εικόνα από το βιβλίο του Χρύσανθου

Η δυσκολία του εγχειρήματος ήταν πολύ μεγάλη, καθότι η ονομασία παρουσιάζει ιδιαιτερότητες στην τουρκική της μεταφορά. «Ρωτούσαν για παράδειγμα αν ήταν άγιοι. Δεν είναι άγιοι, αλλά ούτε άγγελοι. Είναι αρχάγγελοι. Υπάρχει στα τουρκικά ειδική ορολογία απόδοσης της λέξης “αρχάγγελος”. Είναι baş melek (σ.σ. Μπας μελέκ). Μετά ρώτησαν επίσης “Ταξιάρχες” τί σημαίνει; Όλα αυτά έπρεπε να αποσαφηνιστούν. Έστειλα τα απαραίτητα φακέλους με τα απαραίτητα έγγραφα στην Κωνσταντινούπολη και στην Τραπεζούντα και συμπεριελήφθηκαν στον φάκελο που κατατέθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Η επιτροπή στην Άγκυρα, αφού εξέτασε τις πηγές και τα ντοκουμέντα  πήρε απόφαση για την απόδοση της ορθής ονομασίας. Αυτή θα είναι “Μπας Μελέκ Μιχαήλ και Τσεμπραΐλ (Γαβριήλ) Ταξιαρχών Κιλισεσί” που στα ελληνικά αποδίδεται ως “Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ εκκλησία των Ταξιαρχών”», αναφέρει ο εκπαιδευτικός από τη Δυτική Μακεδονία, τον οποίο ευχαρίστησε δημοσίως για τη βοήθεια που παρείχε μέσα από την έρευνά του ο Ζαφέρ Ντουράν, ο δικηγόρος που ασχολήθηκε με την υπόθεση, αναφέροντας, ότι έχει προσφυγική καταγωγή από το Σταυρίν της Τραπεζούντος.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Η εικόνα της εκκλησίας τον Αύγουστο του 2018

«Σαν ενέργεια είναι σημαντικό το γεγονός, ότι το μνημείο θα μείνει με το πραγματικό του όνομα.

Οι Τούρκοι αναστήλωσαν την εκκλησία προφανώς για τουριστικούς λόγους. Αυτό μπορούμε να το βάλουμε στην άκρη και να κοιτάξουμε το αποτέλεσμα. Το ότι η εκκλησία σώθηκε και δεν θα χαθεί μέσα στη λησμονιά του χρόνου είναι μεγάλο κέρδος», καταλήγει ο Παναγιώτης Πουλτίδης μιλώντας στο e-Pontos.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Η όψη του Ναού σήμερα

Απογοητευτική εικόνα προ διετίας

Η παλιά εικόνα της Εκκλησίας δεν έχει καμία σχέση με την όψη που έχει σήμερα, μετά τις εργασίες αναστήλωσης. Προ διετίας ο υπογράφων είχε επισκεφτεί μαζί με παρέα φοιτητών από την Ελλάδα τον ναό, ο οποίος βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Από το φωτογραφικό υλικό που πάρθηκε εκείνη την εποχή φαίνεται, ότι γύρω απο το κτίριο είχαν κτιστεί κατοικίες, οι οποίες κατεδαφίστηκαν για να προχωρήσουν οι εργασίες συντήρησής του. Οι εικόνες δείχνουν υπολείμματα από πλακάκια μπάνιου πάνω στον εξωτερικό τοίχο του ναού, ενώ ο προαύλιος χώρος χρησιμοποιούταν ως χώρος στάθμευσης των αυτοκινήτων των κατοίκων.

Κατατοπιστική εικόνα για την κατάσταση του ναού σήμερα δίνει η εργασία του καθηγητή Δρ. Νετζμετίν Αϊγκιούν με θέμα «Αναφορά σχετικά με το όνομα της ελληνικής εκκλησίας στη μεσαία γειτονιά στα Πλάτανα (Akçaabat)», η οποία δημοσιεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 2020, παρουσιάζει το θέμα της ονομασίας και δίνει πληροφορίες για τις εργασίες αναστήλωσης της εκκλησίας.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Το εσωτερικό του Ναού

Μόνο η έλλειψη αγιογραφιών μαρτυρά την απώλεια της παλιάς του αίγλης

Όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες, ο ναός δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που είχε τον Αύγουστο του 2018. Η εξωτερική του όψη απαλλάχθηκε από τα ξένα στοιχεία, συντηρήθηκε και επανέκτησε την πρότερη μορφή του.

Το εσωτερικό του ναού καθαρίστηκε, σοβατίστηκε και μόνο η έλλειψη αγιογραφιών είναι το στοιχείο που μαρτυρά την απώλεια της παλιάς του αίγλης.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Εργασίες εντός του Ναού

Εργασίες έχουν γίνει και στο προαύλιο, το οποίο είναι κατάλληλο για πρόσβαση και δίνει έναν επιπλέον χώρο για τους μαθητές του σχολείου που βρίσκεται πίσω από το ιερό της εκκλησίας, ένα κτίριο το οποίο έχει εξίσου ρωμαίικο παρελθόν. Μάλιστα υπάρχουν επιγραφές στα ελληνικά, οι οποίες μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Λάμπουν ξανά οι Ταξιάρχες στα Πλάτανα της Τραπεζούντας! Εκπαιδευτικός συνέβαλε για την ορθή ονομασία του Ναού
Ο προαύλιος χώρος του Ναού

Έτσι, αφού δεν μπορούν να ψαλθούν ύμνοι, καταβασίες και χερουβικά, οι Αρχάγγελοι θα έχουν συντροφιά και παρηγοριά τις παιδικές φωνές των μαθητών του σχολείου. Γιατί όπως γράφει ο πατέρας και άγιος της Εκκλησίας, Νικόλαος Καβάσιλας (εορτάζει στις 20 Ιουνίου), κάθε εκκλησία έχει τον δικό της άγγελο και όταν ο ναός δεν λειτουργείται, ο άγγελος κάθεται θλιμμένος στην Αγία Τράπεζα και προσεύχεται να λειτουργήσει ξανά.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Απογραφικά στοιχεία προσφυγικών οικογενειών από τον Πόντο στην Αξιούπολη

Απογραφικά στοιχεία προσφυγικών οικογενειών από τον Πόντο στην Αξιούπολη
Απογραφικά στοιχεία προσφυγικών οικογενειών από τον Πόντο στην Αξιούπολη

Για πρώτη φορά στα χρονικά της έρευνας στα θέματα του Ελληνισμού του Πόντου επιχειρήθηκε ψηφιοποίηση απογραφικών στοιχείων οικογενειών προσφύγων εκ Πόντου, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ισχυρό ερέθισμα – κέντρισμα στην μνήμη και την γνώση προς την κατεύθυνση του εμπλουτισμού των πολυτίμων στοιχείων για κάθε προσφυγική ποντιακή οικογένεια σε όλη την ελληνική επικράτεια, άρα της διαφύλαξης και διαιώνισης της ταυτότητας του ποντιακού στοιχείου.

Και περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στον νομό Κιλκίς, ως “κυψέλη” αλησμονήτων πατρίδων με πλειοψηφούν το προσφυγικό ποντιακό στοιχείο, το γεγονός ότι την πρωτοποριακή αυτή πρωτοβουλία ανέλαβε ένα δικό του άξιο τέκνο, ο πολιτικός μηχανικός, ερευνητής και πρώην βουλευτής Νίκος Αφεντουλίδης.

Ο ίδιος αναφέρει για το σημαντικό αυτό εγχείρημα τα εξής:

“Η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών δημιούργησε πίνακες απογραφής των όλων των αγροτών προσφύγων (πρόσφυγες από Πόντο, Καύκασο, Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Κριμαία, περιοχές Ρωσίας κλπ), στους οποίους αναφέρεται-καταγράφεται η δήλωση των προσφύγων για τον τόπο καταγωγής τους και ο αριθμός δήλωσης της απογραφής τους, που ουσιαστικώς αποτελεί την νέα κατοικία τους. Οι δηλώσεις προσδιορίστηκαν από την Ε.Α.Π (Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων) και οι πίνακες αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για την όποια αποκατάσταση των αγροτών προσφύγων, που εγκαταστάθηκαν στα χωριά μας.

Από τους πίνακες αυτούς, που είναι με αλφαβητική σειρά (όχι απόλυτη) μπορεί καθένας μας αναζητώντας τον πρώτο πρόσφυγα, π.χ τον παππού του, να βρει τι δηλώθηκε από αυτόν ως τόπος καταγωγής του. Οι αλφαβητικοί αυτοί πίνακες είναι περί τις 7.000 σελίδες με πάνω από 230.000 καταγραφές προσφύγων (αρχηγών οικογενειών). Από τους πίνακες αυτούς οι δηλώσεις, που έχουν καταστραφεί, αποτελούν το 3% του συνόλου περίπου.

Η δική μου προσπάθεια εστιαζόταν στην καλύτερη αξιοποίηση των συγκεκριμένων δεδομένων. Συγκεκριμένα στην δυνατότητα μέσα από μία νέα οργάνωση των δεδομένων να γνωρίσουμε την προέλευση των κατοίκων για κάθε χωριό της Ελλάδος, στο οποίο έχουν εγκατασταθεί πρόσφυγες, όπως επίσης στην εύρεση των κατοίκων για κάθε χωριό καταγωγής και την διασπορά τους στα χωριά της ελληνικής επικρατείας. Αυτή η προσπάθεια- ψηφιοποίηση επιχειρήθηκε με καταγραφή και δημιουργία της απαιτούμενης βάσης δεδομένων, μέσα από την οποία απαντάμε σε πολλά ερωτήματα. Επίσης την αναζήτηση στοιχείων καταγωγής βάσει επωνύμου και σύνταξη-ταξινόμηση κατ’ απόλυτη αλφαβητική σειρά. Γνωρίζοντας σε πιο σημείο βρισκόμαστε ως τρίτη ή και τέταρτη γενιά προσφύγων, θεώρησα σκόπιμο να ψηφιοποιήσω τα σχετικά δεδομένα, για να υπάρχει ένα ερέθισμα-κέντρισμα σε όσους ασχολούνται με πέραν της ιστορίας του προσφυγικού Ελληνισμού προβλήματα των οικισμών τους και ό,τι άλλο έχει σχέση με την τοπική ιστορία και τους ανθρώπους της.

Έτσι, θα έχουν επί πλέον στοιχεία και χρήσιμο υλικό στην εργασία τους. Αυτό αφορά και σε φυσικά πρόσωπα αλλά και πολιτιστικούς συλλόγους και φορείς.

Στους πίνακες, και συγκεκριμένα στους αριθμούς απογραφής, υπάρχουν τα γράμματα Α,Β,Γ,Μ.

Το Α σημαίνει, ότι ο πρόσφυγας δεν ευρέθη στον συνοικισμό την περίοδο των δηλώσεων.
Το Β σημαίνει, ότι εγκατέλειψε αυθαίρετα τον συνοικισμό του της αγροτικής του εγκατάστασης.
Το Γ σημαίνει, ότι έχει εγκατασταθεί μετά την 1η Ιουλίου του 1928.
Το Μ σημαίνει, ότι ο πρόσφυγας είναι μέλος αγροτικής οικογένειας, και όχι αρχηγός της.
Όπου δεν υπάρχει γράμμα στον αριθμό απογραφής, αφορά σε αρχηγό οικογένειας».

Πηγή: Μαχητής

Χοσάφι: η φθινοπωρινή κομπόστα των Ποντίων

Χοσάφι: η φθινοπωρινή κομπόστα των Ποντίων
Χοσάφι: η φθινοπωρινή κομπόστα των Ποντίων

Στα βουνά γύρω από την Τραπεζούντα το κρύο κατεβαίνει νωρίς και το τονωτικό χοσάφι είναι πραγματικό… χρυσάφι για τα φθινοπωρινά βράδια.

«Χουσάφ’ εποίκες; Λελεύω σε ψόπο μ’ ντο νόστιμον εποίκες αυτό». «Έφτιαξες χοσάφι; Να σε χαρώ ψυχούλα μου πόσο νόστιμο το έκαμες». Έτσι κανάκευαν η μια την άλλη οι Πόντιες νοικοκυρές όταν έβγαινε το λαμπερό χοσάφι στα κεράσματα.

Μια θρεπτική, φθινοπωρινή κομπόστα από ξηρά φρούτα-καμιά φορά, και κανένα μήλο-μαζί με αρωματικά που σερβιριζόταν πάντα μετά τα γεύματα. Και αν έμενε λίγο σιρόπι στο μπολ και δεν έβλεπε η οικοδέσποινα, το ρουφούσαν οι καλεσμένοι στα κλεφτά για να μείνει η γλύκα στο λαιμό.

Τα βασικά συστατικά είναι ξηρά φρούτα, γλυκά και ξινά για να δώσουν την αρμονία που είχε πάντα η ποντιακή κουζίνα. Συνήθως, βερίκοκα, σύκα, δαμάσκηνα, σταφίδες, ό,τι είχαν ξηράνει όλη τη χρονιά από τα περιβόλια.

Σε ½ κιλό φρούτα αντιστοιχεί 1 κιλό ζάχαρη αλλά κάθε νοικοκυριά την έκανε όσο γλυκά ή όσο ξινούτσικη την αγαπούσε-οι Πόντιοι προτιμούν πάντα τα υπόγλυκα. Στα αρωματικά, απαραίτητα κανέλα, γαρύφαλλα, άλλες φορές λίγο μαύρο πιπέρι για να είναι καυτερή-ό,τι πρέπει για το λαιμό στα κρυολογήματα-και άλλες φορές, μοσχοκάρυδο.

Στη διάρκεια της νηστείας την έκαναν ακόμα πιο γλυκιά για να κρατήσει τον οργανισμό ενώ αν την έφτιαχναν μόνο για κέρασμα και δεν την έτρωγαν παιδιά, πρόσθεταν και λίγο κρασί.

Εννοείται ότι ανάλογα την παραγωγή συμπλήρωναν και φρέσκα κυδώνια, αχλάδια, κορόμηλα, ό,τι είχε κάθε μέρα το κελάρι.

Το σιρόπι, μάλιστα, ήταν ένα και ένα για να ζεστάνει το λαιμό όχι μόνο από το κρύο αλλά και την πρώτη βραχνάδα του φθινοπώρου.

Πηγή: Olivemagazine

«Οι πολιτικές δυνάμεις και το Ποντιακό Ζήτημα (1917-1920)»

«Οι πολιτικές δυνάμεις και το Ποντιακό Ζήτημα (1917-1920)»
«Οι πολιτικές δυνάμεις και το Ποντιακό Ζήτημα (1917-1920)»

Στο πλαίσιο των διαλέξεων-μαθημάτων του «Λαϊκού Πανεπιστημίου», η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκη παρουσίασε την τρίτη διάλεξη της για την 1η θεματική ενότητα («Ιστορία»), με θέμα «Οι πολιτικές δυνάμεις και το Ποντιακό Ζήτημα (1917-2020)» και ομιλητή τον κ. Βλάση Αγτζίδη, Δρ Σύγχρονης Ιστορίας Α.Π.Θ.
 
 

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

Εγκαίνια του Ιερού ναού Αγίου Δαυίδ του Μεγάλου Κομνηνού Κουδουνίων Δράμας

Εγκαίνια του Ιερού ναού Αγίου Δαυίδ του Μεγάλου Κομνηνού Κουδουνίων Δράμας
Εγκαίνια του Ιερού ναού Αγίου Δαυίδ του Μεγάλου Κομνηνού Κουδουνίων Δράμας

Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου στα Κουδούνια Δράμας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος τέλεσε τα εγκαίνια του παλαιού ιερού ναού, που χτίστηκε από τους πρόσφυγες, ανακαινίστηκε εκ βάθρων και ανακατασκευάστηκε.

Ο ναός αφιερώθηκε στη μνήμη του τελευταίου αυτοκράτορα της Τραπεζούντος Αγίου Δαυΐδ του Μεγάλου Κομνηνού, των τριών τέκνων του βασιλοπαίδων Γεωργίου, Βασιλείου, Μανουήλ και του ανεψιού του και διαδόχου του θρόνου Αλεξίου, που μαρτύρησαν στην Κωνσταντινούπολη την 1η Νοεμβρίου του 1463.

Είναι ο πρώτος ναός που αφιερώθηκε στους αγίους αυτούς μάρτυρες όπως ανέφερε στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος έκδηλα συγκινημένος γιατί τον αξίωσε ο Θεός να εκπληρώσει το χρέος του Ποντιακού Ελληνισμού εδώ στη μαρτυρική Δράμα.

Πριν την απόλυση ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ευχαρίστησε τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Χαράλαμπο Παπαεμμανουήλ και τους ενορίτες για την ανακαίνιση του Ιερού Ναού και απένειμε στον π. Χαράλαμπο το Οφίκιο του Οικονόμου.

Τουρκία: Έκλεισε πάλι η Παναγία Σουμελά

Τουρκία: Έκλεισε πάλι η Παναγία Σουμελά
Τουρκία: Έκλεισε πάλι η Παναγία Σουμελά

Ξανακλείνει μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2021 η ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο για νέες εργασίες αναστήλωσης, σύμφωνα με ανακοίνωση των τουρκικών αρχών στην Τραπεζούντα.

Οι νέες εργασίες, που θα διαρκέσουν τρεις μήνες, αποσκοπούν και πάλι στην συγκράτηση των βράχων με ειδικό συρματόπλεγμα, ώστε να μην πέφτουν πάνω στο μοναστήρι.

Ένα μεγάλο μέρος της μονής της Παναγίας Σουμελά άνοιξε τέλη Ιουλίου του 2020, ωστόσο η επισκεψιμότητα δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη λόγω του κορονοϊού και των περιορισμών των ταξιδίων από το εξωτερικό.

Πηγή: Έθνος

Μέριμνα Ποντίων Κυριών Ωκεανίας – Από την Τραπεζούντα… στην Αυστραλία

Μέριμνα Ποντίων Κυριών Ωκεανίας – Από την Τραπεζούντα… στην Αυστραλία
Μέριμνα Ποντίων Κυριών Ωκεανίας – Από την Τραπεζούντα… στην Αυστραλία

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020, στις 5 το απόγευμα, η εκπομπή του ΘΕΜΑ FM 104.6 «Ένας κόσμος Ελλάδα» με τη Λίτσα Πισκερά, ταξιδεύει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.

Καλεσμένη της εκπομπής είναι η πρόεδρος της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Αυστραλίας κυρία Λίτσα Αθανασιάδη, που θα μιλήσει για τις δράσεις αλληλεγγύης της ιστορικής «Μέριμνας» στη μακρινή Αυστραλία καθώς και για την ιστορία του ανθρωπιστή Τζορτζ Τρελόαρ, που έσωσε 108.000 ξεριζωμένους Έλληνες.

Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή από εδώ.

Εορτάστηκε στα Γρεβενά η Αγία Ελένη εκ Σινώπης Πόντου

Εορτάστηκε στα Γρεβενά η Αγία Ελένη εκ Σινώπης Πόντου
Εορτάστηκε στα Γρεβενά η Αγία Ελένη εκ Σινώπης Πόντου

Την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020, εορτή της Αγίας Παρθενομάτυρος Ελένης της εκ Σινώπης του Πόντου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γρεβενών κ. Δαβίδ, ιερούργησε στην ενορία του Αγίου Γεωργίου Κιβωτού Γρεβενών, η οποία τιμά την Αγία Ελένη και έχει μονίμως θησαυρισμένο στον ναό της απότμημα της Αγίας Κάρας της.

Το απόγευμα της Κυριακής τελέστηκε η Παράκληση της Αγίας Ελένης, η οποία προστατεύει και βοηθά όσους πάσχουν από κεφαλαλγίες.

Νέο Δ.Σ. στην Ένωση Ποντίων Βριλησσίων

Νέο Δ.Σ. στην Ένωση Ποντίων Βριλησσίων
Νέο Δ.Σ. στην Ένωση Ποντίων Βριλησσίων

Νέο Δ.Σ. εξελέγη στην Ένωση Ποντίων Βριλησσίων. Η νέα σύνθεση έχει ως εξής:

Πρόεδρος: Αναστάσιος Χονδροματίδης
Αντιπρόεδρος: Ιωάννης Τσανικίδης
Γεν. Γραμματέας: Θεώνη - Παναήλα Μουρατίδου
Ταμίας: Δημήτριος Δαμιανίδης
Αν. Γεν. Γραμματέας: Δήμητρα Αραμπαντζίδη
Μέλη: Θεμιστοκλής Αθανασιάδης, Κυριακή Σουμελίδου

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020

Ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Σάντας ξεκινά μαθήματα Ποντιακής λύρας

Ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Σάντας ξεκινά μαθήματα Ποντιακής λύρας
Ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Σάντας ξεκινά μαθήματα Ποντιακής λύρας

Ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Σάντας ανακοινώνει στα μέλη και τους φίλους του συλλόγου ότι τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσει μαθήματα Ποντιακής λύρας. Με ανακοίνωση του ο σύλλογος τονίζει ότι λόγω των έκτακτων συνθηκών θα τηρηθούν αυστηρά όλα τα μέτρα προστασίας έναντι του κορωνοϊού.

Δάσκαλος του τμήματος εκμάθησης Ποντιακής λύρας θα είναι ο λυράρης Φόρης Απατσίδης.

Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Παρασκευή από 17:30 έως 21:00, ενώ οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο τηλέφωνο 6947993065.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2020

Η θρησκευτικότητα των Ελλήνων του Πόντου μέσα από τα Ποντιακά δημοτικά τραγούδια και δίστιχα

Η θρησκευτικότητα των Ελλήνων του Πόντου μέσα από τα Ποντιακά δημοτικά τραγούδια και δίστιχα
Η θρησκευτικότητα των Ελλήνων του Πόντου μέσα από τα Ποντιακά δημοτικά τραγούδια και δίστιχα

Η θρησκεία είναι καθοριστικός παράγοντας για την ταυτότητα, τον πολιτισμό και τις πεποιθήσεις ενός λαού. Η θρησκευτική πίστη επηρεάζει την έκφραση, την κοινωνική ζωή αλλά και την λαϊκή τέχνη. Οι Έλληνες έχουν αναπτύξει σημαντικά τη λαϊκή τέχνη κομμάτι της οποίας αποτελούν τα δημοτικά τραγούδια και ποιήματα του λαού, που έχουν σχέση με την καθημερινή ζωή, τους θρύλους και τους ήρωες των Ελλήνων, τις ομορφιές του τόπου και τον έρωτα. Τα δημοτικά τραγούδια είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού των Ελλήνων και αποτελούν πηγή άντλησης στοιχείων λαογραφικών, πολιτισμικών ακόμη και ιστορικών. Μέσα στα δημοτικά τραγούδια των Ελλήνων εντοπίζονται στοιχεία ταυτότητας και πολιτισμού, ένα από αυτά είναι και η θρησκεία. Στην παρούσα εργασία εντοπίζονται τα θρησκευτικά στοιχεία στα δημοτικά τραγούδια και δίστιχα των Ελλήνων του Πόντου και αναλύονται με σκοπό να εξεταστεί με ποιον τρόπο η Ορθοδοξία επιδρά στις πεποιθήσεις και την ταυτότητα των Ελλήνων του Πόντου, στις συναισθηματικές τους εκφράσεις και στις αγωνίες της καθημερινότητας που αποτυπώνονται στα δημοτικά τραγούδια και στα δίστιχα. Η καταγραφή των στοιχείων γίνεται με τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου, ενώ κεντρικοί άξονες της έρευνας είναι το δίστιχο, τα δημοτικά τραγούδια και η θρησκεία ως στοιχείο πολιτισμού και ταυτότητας. 

Η συλλογή του δείγματος των δημοτικών τραγουδιών έγινε μέσα από αξιόπιστες και έγκυρες καταγραφές λαογράφων και ερευνητών ανάλογου ενδιαφέροντος, όπως του Πάνου Λαμψίδη (1960), του Στάθη Ευσταθιάδη (1992), του Ηλία Τσιρκινίδη (1998), του Γεώργιου Σουμελίδη (1928), αλλά και μέσα από αφιερώματα και δημοσιεύσεις πρωτογενούς υλικού στο περιοδικό «Αρχείον Πόντου» και «Ποντιακή Εστία». 

Το Ποντιακό δημοτικό τραγούδι βρίσκει τις απαρχές του στη βυζαντινή περίοδο με την καθιέρωση του διαχωρισμού της αυτοκρατορίας σε μικρότερες διοικητικές μονάδες- θέματα- αναπτύχθηκε και ο θεσμός των ακριτών. Πιο αναλυτικά, οι ακρίτες αποτελούσαν τους «συνοριοφύλακες» της βυζαντινής αυτοκρατορίας που είτε ήταν στρατιωτικοί, στους οποίους παραχωρούταν ένα κομμάτι γης ώστε να ζουν στα σύνορα και να είναι ετοιμοπόλεμοι, είτε ήταν κάτοικοι των ακριτικών περιοχών στους οποίους επίσης το κράτος έδινε γη με αντάλλαγμα τη φύλαξη των συνόρων (Σαμουηλίδης, 1985). Σε αυτή τη περίοδο συναντάμε και το αφηγηματικό δημοτικό τραγούδι με δραματικό, μη ρεαλιστικό συνήθως περιεχόμενο, μέσα από το οποίο ο λαός εξέφραζε βαθύτερες δικές του πεποιθήσεις και αξίες. Τέλος, στη διάρκεια της τουρκοκρατίας το δημοτικό τραγούδι εκφράζει την ελπίδα των Ελλήνων για απελευθέρωση. 

Η Ορθοδοξία στον Πόντο βρίσκει γερά ερείσματα. Μετά τη διάδοση του Χριστιανισμού από τον Άγιο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο και τον Άγιο Ακύλα, ο Πόντος γίνεται ένα λίκνο της ορθόδοξης πίστης. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Τρεις Ιεράρχες οι οποίοι ασκήτευσαν και ίδρυσαν κοινόβια στον Πόντο, ενώ ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκοιμήθη στα Κόμανα του Πόντου. Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, ο Άγιος Νίκων ο Μετανοείτε είχαν ποντιακή καταγωγή και αναφέρουμε τον Άγιο Θεόδωρο το Γαβρά το στρατηλάτη και μάρτυρα από την Άτρα του Πόντου (Προκοπίδου, 2014). Την ορθόδοξη παράδοση και τη σύνδεση με την εθνική ταυτότητα αγωνίζονται να κρατήσουν οι Μητροπολίτες του Πόντου μέχρι και πριν τον ξεριζωμό και τη Γενοκτονία με εξέχουσες προσωπικότητες τον Γερμανό Καραβαγγέλη και τον Χρύσανθο Φιλιππίδη. 

Μέσα από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώνεται ότι η πίστη στο Θεό διακατέχει τη ζωή και την έκφραση των Ελλήνων του Πόντου όσον αφορά τη δημώδη ποίηση τους. Πιο αναλυτικά, η εξωμοσία στο Θεό λειτουργεί σαν εγγύηση της αξιοπιστίας των λόγων που μεταφέρονται μέσα από τα δημοτικά τραγούδια και δίστιχα. Ο όρκος των Ποντίων γίνεται στο πρόσωπο του Θεού, των αγίων ή της οικογένειας και πιο σπάνια σε στοιχεία της φύσης όπως σε άλλα δημοτικά τραγούδια.

Η παρουσία του Θεού και των Αγίων είναι έντονη στην εθνική και κοινωνική ζωή των Ποντίων όπως παρουσιάζεται στα δημοτικά τραγούδια, ενώ η ορθόδοξη πίστη συνδέεται με την αίσθηση της ελληνικής ταυτότητας (ρωμαίικο). Η θρησκεία αποτελούσε διοικητικό κριτήριο των υπηκόων της οθωμανικής αυτοκρατορίας και συνδέθηκε και με την εθνική ταυτότητα Το μιλέτι των Ορθοδόξων αποτελούνταν κυρίως από Έλληνες, οι οποίοι ένιωθαν χριστιανοί και διαχώριζαν έτσι τον εαυτό τους από τους Τούρκους. Αυτό φαίνεται κυρίως στα ιστορικά τραγούδια όπου υμνείται το θρησκευτικό μεγαλείο αναδυόμενο ως εθνικό σύμβολο και τονίζεται καταφανώς η σύνδεση της πίστης με το έθνος.

Επίσης, η τοπική ευλάβεια διακατέχει το δημοτικό λόγο, με την επίκληση και την αναφορά στο όνομα της Παναγίας (Παναγία Σουμελά) αλλά και αγίων που τιμούν ιδιαίτερα οι Έλληνες του Πόντου. Εδώ θα αναφέρουμε το Άσμα του Γαβρά που απαντάται στην παράδοση της Άτρας γενέτειρα του προαναφερθέντα αγίου, αλλά και την Παναγία της Λάλογλης, την Παναγία του Καρς.

Τα ήθη, τα έθιμα και η λατρευτική αναφορά αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία ανάλυσης μέσα από την οποία εντοπίζονται στοιχεία από την έκφραση του θρησκευτικού συναισθήματος αλλά και από τις κοινωνικές αξίες που απορρέουν από την ορθόδοξη πίστη και τη βυζαντινή παράδοση. Παράδειγμα αποτελούν τα ποντιακά κάλαντα που είναι μια αφήγηση της ζωής του Χριστού τονίζοντας ότι ο Θεάνθρωπος ήρθε για να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας. Στα ποιήματα για το Πάθος και την Ανάσταση έχουμε αναφορά στον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ενώ συναντούμε εκφράσεις και στοιχεία από την υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Τέλος, η μετά – θάνατον ζωή, η πίστη στην αθανασία της ψυχής αλλά και ο αποχωρισμός μέσω του θανάτου είναι στοιχεία που αναλύονται και αναδεικνύουν και πάλι με ποιον τρόπο η ορθοδοξία επιδρά στη στάση των Ελλήνων του Πόντου απέναντι στην αντιμετώπιση του θανάτου και την ελπίδα για ανάσταση. Οι Πόντιοι ελπίζουν η ψυχή τους να βρεθεί στον παράδεισο. Τονίζουν τη ματαιότητα αυτού του κόσμου και τον αποχωρισμό με τους αγαπημένους μέσω του θανάτου αλλά ελπίζουν και πιστεύουν βαθιά στην Ανάσταση. Άλλωστε, και η ιστορία των ίδιων των Ελλήνων του Πόντου είναι Γολγοθάς και Ανάσταση.

Μαρία Προκοπίδου- Από τη συμμετοχή στο συνέδριο «Λαϊκές Τέχνες με Σύγχρονες Προσεγγίσεις».  Εκπαιδευτικός- Συγγραφέας

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2020

Λάζαρος Ακερμανίδης: Από τα Σούρμενα του Πόντου, φωτογράφος στο Έπος του 40'

Λάζαρος Ακερμανίδης: Από τα Σούρμενα του Πόντου, φωτογράφος στο Έπος του 40'
Λάζαρος Ακερμανίδης: Από τα Σούρμενα του Πόντου, φωτογράφος στο Έπος του 40'

Γεννήθηκε το 1903 στα Σούρμενα του Πόντου. Αργότερα η οικογένεια του κατέφυγε στην νότια Ρωσία, στο Σότσι, για να αποφύγει τους διωγμούς των Τούρκων. Εκεί τελείωσε το γυμνάσιο και διδάχθηκε την φωτογραφία. Αν και μεγαλωμένος μακριά από την Ελλάδα ο Ακερμανίδης υπήρξε ένας φλογερός πατριώτης. Έτσι το 1932, αποφασίζει να έρθει στην Πατρίδα, όπου και αρχίζει να εργάζεται σαν επαγγελματίας φωτογράφος.

Λίγα είναι γνωστά για την σταδιοδρομία του τα πρώτα αυτά χρόνια. Άνθρωπος σεμνός, δεν ενδιαφερόταν για την δημοσιότητα και την προβολή του, και αυτό δυσχεραίνει την ιστορική έρευνα. Είναι γνωστό όμως ότι για ένα μεγάλο διάστημα εργαζόταν κοντά στους αδελφούς Μεγαλοκονόμου. Η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου βρίσκει τον Ακερμανίδη στην Κατερίνη, όπου ζούσε ο αδελφός του. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού ζητούσε επαγγελματίες φωτορεπόρτερ για να φωτογραφήσουν στο μέτωπο. Μόλις το έμαθε έτρεξε να καταταγεί.

Στο μέτωπο ο ενθουσιασμός και η ορμητικότητά του είναι παροιμιώδης. Αδιαφορεί για τον κίνδυνο και βρίσκεται μόνιμα στην πρώτη γραμμή. Αυτό αποτελεί και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των φωτογραφιών του, σε σχέση με άλλους πολεμικούς φωτορεπόρτερ.

Το μεγαλύτερο μέρος των φωτογραφιών του από το μέτωπο, το διοχέτευσε στην εφημερίδα "ΝΙΚΗ", η οποία και εξέδωσε, το 1941, ένα ειδικό αναμνηστικό φωτογραφικό λεύκωμα του πολέμου του '40, με αποκλειστικές φωτογραφίες του.

Λάζαρος Ακερμανίδης: Από τα Σούρμενα του Πόντου, φωτογράφος στο Έπος του 40'

Ένα μοναδικό αντίτυπο διασώθηκε μαζί με το άλλο φωτογραφικό υλικό του. Λίγο μετά την απελευθέρωση, το 1945, του παραχωρήθηκε το Ζάππειο όπου έκανε μια μεγάλη ατομική έκθεση από το Αλβανικό έπος του '40. Τα τρία τελευταία χρόνια πριν από το θάνατό του, ο Ακερμανίδης θα τα περάσει στη Μακεδονία ανάμεσα στην Κατερίνη και στη Θεσσαλονίκη στην τελευταία θα εργαστεί σαν φωτορεπόρτερ στην εφημερίδα το "ΦΩΣ".

Εικόνες γεμάτες ζωντάνια και αυθορμητισμό, που πηγάζουν ταυτόχρονα από τους μαχόμενους και τον φωτογράφο, εικόνες σπάνιες που λένε όσα δεν μπορούν τα λόγια και λέξεις να περιγράψουν για την αγωνία αλλά και τον ηρωισμό του υπέρ πατρίδος αγώνα των Ελλήνων στρατιωτών στα βουνά της Πίνδου, το 1940, τραβηγμένες από τον Λάζαρο Ακερμανίδη, το αρχείο του οποίου βρέθηκε μετά από 46 χρόνια που θεωρείτο κατεστραμμένο. Στον ιστορικό φωτογραφίας Άλκη Ξανθάκη οφείλεται η επισήμανσή του και η αξιοποίηση του.

Το ατμόπλοιο "Χειμάρα" εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκης – Πειραιά. Στις 19 Ιανουαρίου 1947, κοντά στο νησάκι Καβαλλιανή στην Νότιο Εύβοια, το πλοίο βυθίστηκε. Ήταν ένα τραγικό δυστύχημα το ναυάγιο του "Χειμάρα" που άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Ανάμεσα στους 240 που πνίγηκαν σ' αυτό ήταν και ο φωτορεπόρτερ Λάζαρος Ακερμανίδης. Είχε τότε κυκλοφορήσει η φήμη ότι μαζί με τον Ακερμανίδη είχε χαθεί και το περίφημο φωτογραφικό του αρχείο από το Αλβανικό μέτωπο και την Αντίσταση.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

Μεγαλώνοντας σε ένα Ποντιακό σπίτι

Μεγαλώνοντας σε ένα Ποντιακό σπίτι
Μεγαλώνοντας σε ένα Ποντιακό σπίτι

της Σοφίας Ιορδανίδου

Οι μνήμες μου από την ποντιακή διατροφή δεν συνδέονται ουδόλως με τη χρήση της ποντιακής διαλέκτου, αφού μου στέρησαν την εκμάθησή της προκειμένου να ενσωματωθώ (έμαθα πολύ αργότερα) στην ελληνική πραγματικότητα και να μην έχω προβλήματα αποδοχής στο σχολείο και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Τόσο καταλάβαινα τότε, τόσο αντέδρασα. Μόνο τώρα έρχεται το κύμα να με σκεπάσει και να θέλω να γευτώ ό,τι μυρίζει Πόντο.

Ευτυχώς, όμως, οι γεύσεις όπως τις μετέφεραν οι παππούδες μας απευθείας από την Ποντιακή Γη, και που δεν έλειψαν ποτέ από το σπίτι, συνδέονται με τις ποντιακές εκφράσεις, και αυτό με παρηγορεί κάπως.

Μη θεωρήσετε τώρα ότι ήμουν πανευτυχής με ό,τι μαγειρευόταν σπίτι. Όταν η μαμά έφτιαχνε «μαύρα λάχανα με τα φασούλια» (θυμάμαι την ηδονή στο βλέμμα της στην ιδέα και μόνο ότι θα τα γευόταν), δεν ήξερα πού να κρυφτώ και τι αρρώστια να επικαλεστώ για να μην πλησιάσω την κουζίνα. Το ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Η μαμά μου το μαγείρευε μόνο για την ίδια! Το ακριβώς αντίθετο συνέβαινε όταν έφτιαχνε πιροσκί, που μπορεί να ξέρουμε ότι έχουν ρωσική καταγωγή, αλλά είναι βασικό πιάτο των Ποντίων. Τα πιροσκί έφερναν ευτυχία στην οικογένεια, με τη γεύση της πατάτας να τα απογειώνει. Οι Πόντιοι έφτιαχναν και λίγα με τυρί, αλλά η πατάτα ήταν ο βασιλιάς. Με ελαφρώς καμένο μοσχομύριστο κρεμμυδάκι.

Το τυρί ήταν για να ομορφύνει τον ουρανίσκο μας στο μοσχομυριστό περέκ, μια άλλη διάσταση της τυρόπιτας. Θυμάμαι τη γιαγιά μου τη Μάρθα, καθισμένη σε δύο σειρές από τούβλα, που προσπαθούσε να φτιάξει με ακρίβεια το ζυμάρι στρογγυλό για να το βάλει στη σόμπα που έκαιγε και να φτιάξει τα φυλλωτά. Τα φύλλα δηλαδή εκείνα που διπλωμένα ανάλογα θα έφτιαχναν με το κατάλληλο τυράκι το περίφημο περέκ. Το έκανε και με τσουκνίδα, αλλά και με ό,τι άλλα φρέσκα χόρτα έβρισκε. Ελπίζω να μη διαβαστεί ως μακάβριο, μα όταν έχασα τη μητέρα μου, αυτό που ζήτησε η αγαπημένη της Σοφία, που την είχε σαν αδελφή της, από τα προσωπικά της «αντικείμενα», τι ήταν λέτε; «Το μόνο που θέλω είναι τα φυλλωτά της», είπε και άνοιξε το ντουλάπι της κουζίνας. Τα φυλλωτά της μανούλας, αξία αδιαπραγμάτευτη.

Είναι πράγματα που δεν μπορούσαμε να αξιολογήσουμε με θετικό πρόσημο τότε, αλλά τώρα που ξεκίνησαν κάτι ενοχλήσεις στις αρθρώσεις, πώς να μην αναθεωρήσουμε; Τέτοιο είναι το μεγάλο κόκαλο με το μεδούλι που σιγόβραζε επί ώρες και μύριζε όλο το σπίτι, για να παντρευτεί στη συνέχεια με λάχανο, καρότα, πατάτες, ό,τι λαχανικό υπήρχε, μπούκοβο και ό,τι άλλο καυτερό μπαχαρικό διέθετε η κουζίνα, για να τελειοποιηθεί το μπορτς, κλασικό πιάτο της ποντιακής κουζίνας μας. Τι κολλαγόνο και MSM και βασιλικό λιβάνι ψάχνουμε σήμερα για να δυναμώσουμε τις αρθρώσεις μας; Μπορτς με κόκαλο και το μεδούλι βρασμένο για ώρες. Ήξεραν καλά αυτοί, εμείς χάσαμε τον δρόμο της διατροφής.

Δεν ξεχνιέται κι εκείνο το καλαμποκίσιο αλεύρι που το καβούρδιζε η μανούλα μου στο αγνό, καλό «βούτορο» για να φτιάξει το «χαβίτς». Πώς να μας πείσουν τότε ότι αυτό ήταν ένα πιάτο γκουρμέ; Το γκουρμέ στο μυαλό μας ήταν η μπριζόλα με πατάτες στον φούρνο. Μόνο τότε έλεγες ότι τρως βασιλικά. Γιατί να μετρούσε το ζυμωτό ψωμί στο ποντιακό μου σπίτι, που επί επτά μέρες παρέμενε φρέσκο και νόστιμο, όταν κυκλοφορούσαν πια τα μοντέρνα ψωμιά που την επόμενη μέρα ήταν λάστιχα, αλλά ήταν της μόδας και «προσέθεταν αξία» στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι;

Η κυρία Ελπίδα, καλή μας γειτόνισσα Πόντια από τη Ρωσία, μεγάλωσε παραδοσιακά την οικογένειά της και δεν παρέλειψε ούτε μία μέρα να φροντίσει για τις ποντιακές γεύσεις και μυρωδιές στο σπίτι της. Έλα όμως που το παράθυρο του δωματίου μου έβλεπε απευθείας στην πόρτα της αποθήκης τροφίμων της κ. Ελπίδας. Τι γεύση τουρσί επιθυμήσατε; Δεν υπήρχε λαχανικό, ζαρζαβάτι ή ό,τι άλλο που η κυρία Ελπίδα να μην το έκανε τουρσί κι εγώ να μη μεγαλώνω μ’ αυτή τη μυρωδιά στη μύτη. Μάλλον έτσι εξηγείται ότι δεν τρώω τα τουρσιά, παρότι θα έπρεπε να αναγνωρίζω την αξία τους.

Άφησα τελευταίο τον «τανωμένο σορβά», τη σούπα με το πλιγούρι και το εύγευστο σπιτικό γιαούρτι, που νομίζω θεράπευε όλες τις αρρώστιες των παιδιών και ενηλίκων σε κάθε ποντιακή οικογένεια... Η μυρωδιά του κρεμμυδιού και του δυόσμου με το λαδάκι στην επιφάνεια είναι μια εικόνα αναλλοίωτη στη μνήμη μου. Αυτές οι μνήμες συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Μας χαρίζουν ασφάλεια, αυτοπεποίθηση, σύνδεση με την οικογένεια και, προσωπικά, νιώθω προνομιούχα που μεγάλωσα παρακολουθώντας τη μαμά και τη γιαγιά μου να μαγειρεύουν. Μεγάλη προίκα. Τις ευχαριστώ από καρδιάς για τη γενναιοδωρία τους.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

38 φιάλες αίμα, 38 φιάλες αγάπης από τους "Ακρίτες του Πόντου"

38 φιάλες αίμα, 38 φιάλες αγάπης από τους "Ακρίτες του Πόντου"
38 φιάλες αίμα, 38 φιάλες αγάπης από τους "Ακρίτες του Πόντου"

Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020, ο Σύλλογος Ποντίων Σταυρούπολης "Ακρίτες του Πόντου" σε συνεργασία με το Νοσοκομείο "Θεαγένειο", πραγματοποίησαν την 60η αιμοδοσία, στο κτήριο Α εντός του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά. Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, οι φίλοι αιμοδότες του συλλόγου έδωσαν δυνατό παρών, ενώ τηρήθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των εθελοντών αιμοδοτών.

Συγκεντρώθηκαν 38 φιάλες αίμα, 38 φιάλες αγάπης.

Ο σύλλογος ευχαριστεί τους φίλους αιμοδότες καθώς και όλον τον κόσμο που παρευρέθηκε στην 60η αιμοδοσία του συλλόγου. Ιδιαίτερα ευχαριστεί το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου "Θεαγένειο", για την άψογη συνεργασία. Η αιμοδοσία ήταν αφιερωμένη σε όλους τους εθελοντές αιμοδότες του σωματείου για την προσφορά ζωής και ελπίδας προς τους συνανθρώπους τους, όλα αυτά τα 30 χρόνια.

Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες

Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες
Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες

Ο Σύλλογος Ελλήνων Ποντίων Ντίσελντορφ και Περιχώρων «O Ξενιτέας» δείχνοντας από τις πρώτες μέρες του νεοεκλεγέντος Δ.Σ. την διάθεση να δημιουργήσει πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες, με υπομονή και επιμονή έφτασε στον πρώτο στόχο.

Σε μια εποχή που πλήττει η πανδημία και η ζωή μας τώρα είναι διαφορετική απ‘ ότι πριν, φιλοξένησε με μεγάλη επιτυχία στις 11 Οκτωβρίου σε δυο μοναδικές παραστάσεις την θεατρική παράσταση «Νόστος Ρίζα μ’ και Κλαδί μ’» του Δημήτρη Πιπερίδη, σε σκηνοθεσία του Τάκη Βαμβακίδη. 

Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες

Την εκδήλωση άνοιξε ο νέος Γενικός Γραμματέας κ. Ιορδάνης Πετικίδης τονίζοντας ότι ο στόχος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι να παραμείνει πιστό, να διασφαλίσει και να μεταλαμπαδεύσει την παράδοση μας στις επόμενες γενεές στην ξενιτιά. Στην συνέχεια κάλεσε στο βήμα τον Πρόεδρο και συντονιστή της εκδήλωσης κ. Ηλία Τ. Μαυρίδη ο οποίος καλωσόρισε τους επισκέπτες στην κατάμεστη αίθουσα του ενοριακού κέντρου «Αποστόλου Ανδρέα» τονίζοντας το μήνυμα προς την ανθρωπότητα «Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου καθίσταται πιο δυναμικός και απαιτητικός για να αναπαυθούν οι ψυχές των αείμνηστών προγόνων μας». 

Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες

Οι θεατές της παράστασης, απόλαυσαν την ιστορία που διαδραματίζεται στο λιμάνι του Βατούμ, την περίοδο όπου εξελίσσεται η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και οι πρωταγωνιστές της οικογένειας, ο Τάκης Βαμβακίδης (πατέρας), ο Αλέξης Παρχαρίδης (γιος), η Έλενα Νεανίδη (νύφη) και η (Μάγδα Πένσου) μητέρα, καθήλωσαν με τις ερμηνείες όσους είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν. 

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πρώην Προέδροι κ. Ιωάννης Παναταζίδης και κ. Γεώργιος Σαρνάζης, η εκπρόσωπος του γενικού προξενείου Ντύσσελντορφ κα Ευαγγελία Κωστοπούλου, ο Ιερατικός Προϊστάμενος Αρχιμανδρίτης Θεοφάνης Λάππας, ο Διάκονος Πατήρ Αμφιλόχιος, η κα Ιωάννα Ζαχαράκη Δημοτική Σύμβουλος της πόλης του Ζόλινγκεν, εκπρόσωποι αδελφών σωματείων του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας.

Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες
Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες

Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά τους χορηγούς και συνοδοιπόρους κ. Θεόδωρο Μετεντζίδη (Pizza Pazza), κ. Ισάακ Κουκουρίκη (Ζαχαροπλαστείο Konditorei Metropol), τον κ. Ιορδάνη Παραστατίδη (Lebensmittelgroßhandel), κ. Μενέλαο Λαζαρίδη (Cafe Porto Mello), τους χορηγούς επικοινωνίας κ. Φόρη Πεταλίδη (www.efxinospontos.gr), κ. Θεόφιλο Κωτσίδη (www.e-Pontos.gr), την εθελοντική ομάδα της ενορίας ΕΝδράση και τον ακούραστο κ. Ζαφείρη Ζαφειράκη για την υλική στήριξη, τον κ. Κωνσταντίνο Χατζηαποστόλου υπεύθυνου αίθουσας καθώς και την Μπάντα «Τα Φιλαράκια» κ. Ιωάννη Προβατίδη για την προσφορά ήχου. 

Οι Πόντιοι του Ντίσελντορφ δημιουργούν πολιτισμό κάτω ίσως από τις πιο δύσκολες συνθήκες

Η εκδήλωση έκλεισε με δείπνο προσφοράς των κα Παρθένα Τσορακλίδου και κ. Ιωάννη Πουτογλίδη, της οικογένειας Γεσθημανή Καλπακίδου (Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων) πλουτίζοντας το τραπέζι με ποντιακά εδέσματα, γεύσεις και τις μελωδίες του λυράρη του Συλλόγου μας κ. Νίκο Ευθυμιάδη σε συνοδεία των εκφραστών της ποντιακής μούσας Αλέξη Παρχαρίδη και του ακούραστου επι σκηνής Αντιπροέδρου Παρασκευά Λαβασά που ταξίδεψαν τους παρευρισκόμενους στην πατρίδα μας στον Πόντο.

Τέλος ο σύλλογος ευχαριστεί όσους τίμησαν με την παρουσία τους και αυτούς που συνέβαλαν στην επιτυχημένη πραγματοποίηση της εκδήλωσης αυτής.

Ποντιακοί Σύλλογοι βοήθησαν τους πληγέντες της Καρδίτσας

Ποντιακοί Σύλλογοι βοήθησαν τους πληγέντες της Καρδίτσας
Ποντιακοί Σύλλογοι βοήθησαν τους πληγέντες της Καρδίτσας

Ο Μορφωτικός Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Ν. Λάρισας "Το Ροδάφ΄νον" αφότου κινητοποιήθηκε άμεσα για την συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης έπειτα από τις φονικές πλημμύρες που έπληξαν την Π.Ε Καρδίτσας, μετέβη στον Σύλλογο Αργιθεατών Λάρισας όπου και παρέδωσε τα συλλεγμένα προϊόντα. Η Αργιθέα αποτελεί έναν από του ορεινούς Δήμους της Καρδίτσας ο οποίος αποκόπηκε ολοσχερώς απο τα οδικά δίκτυα καθώς όλοι οι οδοί που οδηγούν στον Δήμο καταστράφηκαν.

Ο Σύλλογος μέσα στα χρόνια απέδειξε πως ο εθελοντισμός υπάρχει και δραστηριοποιείται έντονα στις φοιτητικές οργανώσεις. Στην παράδοση των τροφίμων παρούσα ήταν και η Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδία Αργιθεάτικων Συλλόγων – ΠΟΑΣ κα. Αθηνά-Μαρία Μαυραντζά η οποία συνεχάρη τα μέλη του Συλλόγου για την κίνηση τους καθώς οι ορεινές περιοχές της Καρδίτσας συνεχίζουν και είναι σε δυσμενέστερη κατάσταση από τις κεντρικές αστικές. Μέρος των τροφίμων αυτών θα σταλθούν και σε άλλες περιοχές μέσω του Συλλόγου Αργιθεατών Λάρισας.

Ποντιακοί Σύλλογοι βοήθησαν τους πληγέντες της Καρδίτσας

Επίσης με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η δράση αλληλεγγύης υπέρ των πλημμυροπαθών της Καρδίτσας που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ποντίων Πολυκάστρου και Περιχώρων "Οι Ακρίτες"

Πρόκειται για τρόφιμα μακράς διάρκειας (μακαρόνια, ρύζι, όσπρια, γάλα εβαπορέ, λάδι, ζάχαρη, αλάτι, ντοματοπελτέ, δημητριακά), είδη ατομικής υγιεινής, καθαρισμού, πετσέτες, κλινοσκεπάσματα τα οποία προσκόμισαν τα μέλη του συλλόγου και οι συμπολίτες μας στο Σπίτι του Πόντου.

Η ανθρωπιστική βοήθεια αποτελεί μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.

Την 102η αιμοδοσία τους πραγματοποιούν οι «Ακρίτες» Πολυκάστρου στο Σπίτι του Πόντου

Την 102η αιμοδοσία τους πραγματοποιούν οι «Ακρίτες» Πολυκάστρου στο Σπίτι του Πόντου
Την 102η αιμοδοσία τους πραγματοποιούν οι «Ακρίτες» Πολυκάστρου στο Σπίτι του Πόντου

Την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020 και από τις 9:30 έως τη 1:00 μ.μ., ο Σύλλογος Ποντίων Πολυκάστρου και Περιχώρων «Οι Ακρίτες» πραγματοποιεί την 102 εθελοντική αιμοδοσία του στο σπίτι του Πόντου στο Πολύκαστρο.

Η τράπεζα αίματος ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1990. Σήμερα αριθμεί 1180 μέλη εθελοντές αιμοδότες από όλο το Δήμο Παιονίας.

Από την ίδρυσης της μέχρι σήμερα διέθεσε 7846 φιάλες αίμα για τις ανάγκες σε αίμα 3.711 συνανθρώπων μας.

Αναστέλλει τη λειτουργία του ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Θεσσαλονίκης

Αναστέλλει τη λειτουργία του ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Θεσσαλονίκης
Αναστέλλει τη λειτουργία του ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Θεσσαλονίκης

Με βάση τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα, ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών Θεσσαλονίκης, με αίσθημα ευθύνης προς τα μέλη του, αποφάσισε την αναστολή λειτουργίας του μέχρι νεοτέρας.

Παρόλα αυτά το Τμήμα Ποντιακής Διαλέκτου, καθώς και οι Επιτροπές Γενοκτονίας, Λαογραφίας και Πολιτισμού και η Κοινωνική Επιτροπή θα συνεχίσουν, όπως και πριν, την διαδικτυακή δράση τους.

Τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου θα ενημερωθούν για την επαναλειτουργία του με σχετική ανακοίνωση.

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Η Άννα Θεοφυλάκτου υποδέχτηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Μουσείο Μέριμνας Ποντίων Κυριών

Η Άννα Θεοφυλάκτου υποδέχτηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Μουσείο Μέριμνας Ποντίων Κυριών
Η Άννα Θεοφυλάκτου υποδέχτηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Μουσείο Μέριμνας Ποντίων Κυριών

Ήταν ένα ταξίδι-οφειλή προς τη γενέτειρά μου. Μια επίσκεψη που, παρότι πραγματοποιήθηκε εν μέσω πανδημίας, υπήρξε πυκνή και πολυδιάστατη. Αυτό ήταν, εξάλλου, το μήνυμα που ήθελα να δώσω τις τρεις μέρες που φιλοξενήθηκα στη Θεσσαλονίκη: ότι οι δραστηριότητές μας μπορεί να μην ανακοπούν και η ζωή μας να συνεχιστεί, αρκεί να τηρούμε με ευλάβεια τα μέτρα προφύλαξης. Κι έτσι, με προσοχή και αυτοσυγκράτηση, προσπάθησα να παρακολουθήσω τον παλμό της πόλης που παραμένει ζωντανή, ανήσυχη, εξωστρεφής, παρά τις δυσκολίες. Παρατήρησα τη γόνιμη όσμωση του σήμερα με το παρελθόν, το βάθος της παράδοσης και της συλλογικής μνήμης που ανασύρεται σε κάθε μας βήμα στην Θεσσαλονίκη. Από το «βυζαντινό γεύμα» που παρέθεσε ο δήμαρχος της πόλης Κωνσταντίνος Ζέρβας με εδέσματα εμπνευσμένα από τη βυζαντινή γαστρονομία τα οποία επιμελήθηκε ο πατήρ Επιφάνιος Αγιορείτης (τον οποίο είχα τη χαρά να γνωρίσω και προσωπικά), ως τους μικρούς περιπάτους μας στην πόλη, τις επισκέψεις στο Μουσείο του Διοικητηρίου, τις εκθέσεις του Αρχαιολογικού Μουσείου, του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, του Πειραματικού Κέντρου Τεχνών, είδα το άλλοτε να αρδεύει το τώρα, να το πλουτίζει με αποχρώσεις και να διευρύνει τις προοπτικές του.

Η Άννα Θεοφυλάκτου υποδέχτηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Μουσείο Μέριμνας Ποντίων Κυριών

Σε δυο στιγμές, ωστόσο θα' θελα να σταθώ. Τις ανακαλώ σαν σταθμούς αυτής της επίσκεψης, στιγμές μεγάλης έντασης και συγκίνησης. Στο Μουσείο του Σωματείου «Μέριμνα Ποντίων Κυριών», όπου με υποδέχτηκε η δισέγγονη των ιδρυτών του Σωματείου κυρία Θεοφυλάκτου, είδα ν' αποτυπώνεται η γόνιμη προσπάθεια των εμπνευστών της «Μέριμνας» να εξοπλίσουν τις νέες γυναίκες με τις δεξιότητες που θα τους εξασφάλιζαν την οικονομική και κοινωνική αυτονομία τους, όχι μέσω της φιλανθρωπίας αλλά μέσω της αξιοπρέπειας της εργασίας. Και συνειδητοποίησα ότι ένα Μουσείο δεν είναι απλώς φύλακας της μνήμης, αλλά ένας τόπος μεγάλης έντασης που αναδιατάσσει τις αφηγήσεις, τις ερμηνείες, τα νοήματα της ιστορίας και τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται στη δημόσια σφαίρα. Κρατώντας ως πολύτιμο θυμητάρι το σηματάκι της ΕΠΟΝ που μου χάρισε η κυρία Θεοφυλάκτου, βαδίζοντας ανάμεσα στις φωτογραφίες εποχής που λειτουργούν ως φόντο για τα εκθέματα του Μουσείου – κεντήματα και εργόχειρα των γυναικών του Πόντου – σταθήκαμε μπροστά στη φωτογραφία μιας νέας γυναίκας: ήταν η Άννα Στακτοπούλου, η μητέρα του δημοσιογράφου Γρηγόρη Στακτόπουλου, του τραγικού προσώπου της υπόθεσης Πολκ. Και τότε ένιωσα την πύκνωση της ιστορίας, μέσα από τους διαδοχικούς κρίκους που ενώνουν πρόσωπα, γεγονότα, εποχές. Το ίδιο αίσθημα αποκόμισα από το Εβραϊκό Μουσείο, περιηγούμενη στην ιστορία μιας κοινότητας που πλούτισε την πόλη με τον πολιτισμό, τη δημιουργικότητα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο, τη ζωντάνια της, αλλά δοκιμάστηκε σκληρά στον εικοστό αιώνα με αποκορύφωμα την σχεδόν ολοσχερή εξόντωσή της στα ναζιστικά στρατόπεδα. Αίσθημα πιο συγκλονιστικό, ωστόσο, πιο βίαιο. Ίχνη ανθρώπων που χάθηκαν, θύματα αναίτιου μίσους, ένας κόσμος αφανισμένος που μας καλεί σε περισυλλογή και εγρήγορση. Χαίρομαι που τα τελευταία χρόνια παραμερίστηκε το πέπλο της σιωπής, των αποκρύψεων, των επτασφράγιστων μυστικών του παρελθόντος. Και αναμένω την ανέγερση του Μουσείου Ολοκαυτώματος, σαν έναν τόπο μνήμης και μαρτυρίας, σύμβολο ενάντια στον ρατσισμό και στις διακρίσεις.

* Από την ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην προσωπική της σελίδα στο Facebook.

Σχετικά θέματα

Αναβάλλεται λόγω κορωνοϊού η Γ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων

Αναβάλλεται λόγω κορωνοϊού η Γ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων
Αναβάλλεται λόγω κορωνοϊού η Γ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων ενημερώνει τα σωματεία - μέλη της, ότι η προγραμματισμένη, για την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2020, Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευσή της αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας.

Η ανωτέρω απόφαση υπαγορεύεται από λόγους δημόσιας υγείας και συμμόρφωσης της Ομοσπονδίας στο υφιστάμενο κανονιστικό πλαίσιο αντιμετώπισης του κινδύνου διάδοσης της πανδημίας του κορωνοϊού, καθώς μετά τη χθεσινή ανακοίνωση του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, ο Νομός Θεσσαλονίκης, τόπος διεξαγωγής της Εκλογοαπολογιστικής μας Συνέλευσης, εισήλθε από το πρωί της 30ης Οκτωβρίου στο Επίπεδο 4 των μέτρων προστασίας, στο οποίο, βάσει της ΚΥΑ για τα μέτρα προστασίας κατά του covid-19 (ΦΕΚ 4709/23.10.2020), αναστέλλονται όλες οι συναθροίσεις.

Για τη νέα ημερομηνία διεξαγωγής της Εκλογοαπολογιστικής Γενικής Συνέλευσης θα ενημερωθείτε εγκαίρως με νέα ανακοίνωση.