Καλαμαριά: ''Ματωμένο Δημαρχείο'', μοιρολόγια και πένθιμες καμπάνες για τη Γενοκτονία των Ποντίων
Ο Δήμος Καλαμαριάς τιμά μέσα σε κλίμα κατάνυξης και σεβασμού, την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, μέσα από συμβολικές «εικόνες» χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά, ως πρέπει, σε ένα κλίμα κατάνυξης χωρίς μαζικές εκδηλώσεις και συγχρωτισμό, τηρώντας τα μέτρα προστασίας για τον περιορισμό της πανδημίας.
Ο συμβολισμός του πένθους της γενοκτονίας αποσκοπεί στο να μην επιτραπεί στο χρόνο να ξεθωριάσει τις σελίδες της ιστορίας αλλά να παραμένει ζωντανό το ματωμένο δράμα των Ποντίων στις καρδιές όλων.
Το πρωί ο Δήμαρχος κ. Δαρδαμανέλης υπέστειλε μεσίστια την ελληνική σημαία στο Δημαρχείο. Σήμερα παραμονή της μαύρης επετείου, από τις 9 το βράδυ και ως και τα μεσάνυχτα της 19ης Μαΐου το κτίριο του Δημαρχείου στην πλατεία προσφυγικού Ελληνισμού θα παραμείνει φωταγωγημένο με κόκκινο χρώμα, συμβολίζοντας το αίμα των αθώων θυμάτων της Γενοκτονίας και το διαχρονικό πένθος, που θα φέρει στη μνήμη τα βαθιά τραύματα και τις πληγές των προσφύγων του Πόντου.
Ανήμερα της μεγάλης τραγωδίας από το πρωί θα αντηχούν στο κέντρο της Καλαμαριάς μοιρολόγια του Πόντου και αποσπάσματα από μαρτυρίες που θα αποτυπώνουν τις κραυγές, τον πόνο και την πικρία των προσφύγων.
Στη διάρκεια της ημέρας ψηλά στο μπαλκόνι του Δημαρχείου θα στέκεται ένα ζευγάρι Ποντίων (από μέλη των ποντιακών συλλόγων της Καλαμαριάς εναλλάξ) με αυθεντικές Ποντιακές φορεσιές αποδίδοντας φόρο τιμής και σηματοδοτώντας την ημέρα. Το ζευγάρι θα είναι πλαισιωμένο από τα λάβαρα της Αδελφότητας Κρωμναίων, του Συλλόγου Καυκασίων «ο Προμηθέας», της Ένωσης Ποντίων Καλαμαριάς και του Ποντιακού Συλλόγου «Οι Μίθριοι».
Καθώς θα σκοτεινιάζει και πάντα μέσα στους ήχους των καϊτέδων το Δημαρχείο Καλαμαριάς θα «βάφεται» στο κόκκινο της ημέρας.
To βράδυ από το ίδιο μπαλκόνι θα ηχήσουν οι φωνές μικρών Ποντιόπουλων να απαγγέλουν και να αφηγούνται το χαμό και τον πόνο των προγόνων τους, ενώ «τραγωδίας» ζωντανής μουσικής θα υμνήσουν τη θυσία.
Οι καμπάνες της Ιεράς Μητρόπολης Καλαμαριάς θα χτυπήσουν πένθιμα καλώντας όλους από το σπίτι και το μπαλκόνι μας να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή.
Η μέρα μνήμης στο «αιματοβαμμένο» Δημαρχείο Καλαμαριάς θα κλείσει με ένα μοιρολόι και με χαραγμένο στη σκέψη όλων: «Η Ρωμανία κι αν πέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο….»
Ο Θεόφιλος Κωτσίδης (e-Pontos) μιλάει στο e-Ptolemeos.gr με αφορμή την 19η Μαΐου: Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με το βλέμμα στο αύριο
Ο Θεόφιλος Κωτσίδης (e-Pontos.gr) μιλάει στο e-Ptolemeos.gr με αφορμή την 19η Μαΐου: Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με το βλέμμα στο αύριο.
Αρχικά, αναφέρθηκε στην τηλε–διημερίδα «Μνήμες Πόντου – Μνήμες Γενοκτονίας», που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο σε διοργάνωση του e-Pontos.gr, με τη συμμετοχή αξιόλογων ομιλητών από Ελλάδα και το εξωτερικό.
Άνθρωποι του Ποντιακού χώρου (Κωνσταντίνος Φωτιάδης, Θεοδόσης Κυριακίδης, Δημήτριος Κούρτης, Βλάσης Αγτζίδης, Δρ. Βασίλειος Θ. Μεϊχανετσίδης, Γεώργιος Μαυρόπουλος) , μίλησαν για το ιστορικό, διεκδικητικό πλαίσιο, επισημένοντας ότι βρίσκεται σε πολύ μικρό στάδιο η ενημέρωση του κόσμου κυρίως στο εξωτερικό, με τη συμμετοχή συγκεκριμένων προτάσεων .
Ως συμπέρασμα αυτό που έμεινε από την διημερίδα, είναι η ανάδειξη του κομματιού της Γενοκτονίας ως θέμα συζήτησης στην Ελληνική κοινωνία. «Το θέμα της Γενοκτονίας είναι πανανθρώπινο. Είναι θέμα και καθαρά πολιτικό, με καθαρά διεκδικητικό πλαίσιο. Πολλά πράγματα ξεκίνησαν και από την Πτολεμαΐδα τη δεκαετία του ’90. Οι όποιες ενέργειες έγιναν, αφορούσαν δυστυχώς μόνο τον ποντιακό μικρόκοσμό μας και δεν κατορθώσαμε να έχουμε δίπλα μας την ελληνική πολιτεία, σε αντίθεση με την Αρμενία που είναι ένα βήμα πριν την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις ΗΠΑ», τόνισε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Για τη στάση της Τουρκίας στο θέμα, ο ίδιος απάντησε ότι κρατάει τη στάση προπαγάνδας που κράτησε τόσα χρόνια.
Ωστόσο, το θετικό είναι ότι οι νέοι επιστήμονες με σοβαρή παρουσία και στο εξωτερικό, ασχολούνται με το θέμα, βγάζοντας το ζήτημα προς τα έξω δειλά – δειλά. Επίσης, οι ποντιακοί σύλλογοι είναι πολύ καλά οργανωμένη κοινότητα παγκόσμια, με την ελπίδα ότι αν αυτά αρχίσουν να δουλεύουν σωστά, τα επόμενα χρόνια θα υπάρξουν ελπιδοφόρα μηνύματα.
Βήματα αναγνώρισης είναι τόσο ο φωτισμός της Βουλής την 19η Μαΐου, όσο και η ποντιακή φορεσιά στους Εύζωνες, με τον κ. Κωτσίδη να απαντάει πως προς το παρόν μένει μόνο σε συμβολικό επίπεδο με αυτές τις δράσεις. Ειδικά για τον φωτισμό της Βουλής, ήταν μια πρωτοβουλία του e-Pontos.gr, με τον κ. Κωτσίδη να σχολιάζει και το θέμα της Ποντιακής ενδυμασίας, σε μια καθ” όλα συγκινητική εικόνα να είναι ντυμένη με την Ποντιακή ενδυμασία. Το ίδιο συμβολική ήταν και η πρωτοβουλία για τον φωτισμό της Βουλής σε κάποιες ειδικές ημέρες. Αυτό έγινε πρώτα το 2018, ακολούθησε το 2019 και συνεχίστηκε και εφέτος, με κόκκινο και μαύρο φωτισμό και ισχυρούς συμβολισμούς από πίσω….
Σε πολιτικό επίπεδο, έγιναν λίγα πράγματα, ωστόσο η ελληνική πολιτεία βλέπει δειλά – δειλά προς τη σωστή κατεύθυνση με τον κ. Κωτσίδη να τονίζει την ανάγκη αναγνώρισης της Γενοκτονίας στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
«Έχει περάσει πολύς χρόνος και χάσαμε την πρώτη γενιά που θα ήθελε να δει τη δικαίωση. Αλλά μπορούμε να το κάνουμε, να μην αφήσουμε άλλη γενιά να πάει χαμένη, αρκεί να κατευθυνθούμε προς το εξωτερικό και να ενημερώσουμε τον κόσμο στο εξωτερικό. Η ελληνική κοινωνία σιγά – σιγά μαθαίνει», σχολίασε σχετικά.
Ένα παράδειγμα αφύπνισης της ελληνικής κοινωνίας, που είναι το σήριαλ Κόκκινο Ποτάμι, μπορεί να συμβάλει στην αναγνώριση του δίκαιου των αιτημάτων αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας, σχολίασε τέλος , ενώ στάθηκε στην ανάγκη συνδρομής των ΜΜΕ με αφιερώματα και ειδήσεις για τον Ποντιακό χώρο.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τιμά την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού (Video)
Θεσσαλονίκη, 19 Μαΐου 2020
Η μνήμη της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως και κάθε γενοκτονίας, αποτελεί ένα πανανθρώπινο χρέος και οφείλει να υπομιμνήσκει στην παγκόσμια κοινότητα την ανάγκη για ειρήνη, κατανόηση και καταλλαγή.
Η Γενοκτονία, μια έννοια που στην Ελλάδα έχει κακοποιηθεί βάναυσα εξαιτίας της ιδεολογικής και πολιτικής εκμετάλλευσής της, αποτελεί ένα έγκλημα του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο, σύμφωνα και με το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τις Γενοκτονίες (16 Δεκεμβρίου 2007), υπέστησαν από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι.
Το ιστορικό Πανεπιστήμιο της πόλης μας και μεγαλύτερο της χώρας μας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογεί στην ανάδειξη της αναγνώρισης της Γενοκτονίας με την αποδοχή της πρότασης για δημιουργία Έδρας Ποντιακών Σπουδών (2017), η οποία μάλιστα πέρυσι, κατά τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την ημέρα Μνήμης, διοργάνωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα Διεθνές Συνέδριο για τη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τη συμμετοχή κορυφαίων πανεπιστημιακών και ερευνητών. Γενοκτονία που στόχο είχε την εθνική και θρησκευτική ομογενοποίηση της Ανατολίας και τη δημιουργία ενός νέου τουρκικού κράτους.
Η μέριμνα μάλιστα της διοίκησης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είναι τέτοια, ώστε ήδη από τον προηγούμενο Μάιο δημιουργήθηκε το Κέντρο Ποντιακών Ερευνών ΑΠΘ, προκειμένου να ενισχυθεί η έρευνα στα συγκεκριμένα πεδία.
Συντασσόμαστε με τους Τούρκους καθηγητές πανεπιστημίου και ευρύτερα με τους ανθρώπους του πνεύματος, οι οποίοι μέσα από δύσκολους αλλά δίκαιους αγώνες διεκδικούν την ελευθερία δημιουργίας και έκφρασης.
Καλούμε, λοιπόν, την Τουρκία να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και με δημοκρατικό πνεύμα να προχωρήσει στις ενέργειες εκείνες που θα της επιτρέψουν να αποβάλει το ηθικό βάρος από την άρνηση ενός τέτοιου ειδεχθούς εγκλήματος.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός αποτελεί κατά κοινή ομολογία ένα από τα δυναμικότερα τμήματα του οικουμενικού Ελληνισμού και μαζί με τους υπόλοιπους πρόσφυγες του 1922, Μικρασιάτες, Καππαδόκες και Ανατολικοθρακιώτες, «μπόλιασαν» καρποφόρα τον ελλαδικό κορμό και συνέβαλαν ουσιαστικά και στην ανάπτυξη και πρόοδο της πατρίδας μας.
Το πολυμήχανο πνεύμα τους μάς μετέδωσε την "καλή αγωνία", πώς να κατανοούμε με ρεαλισμό το κοινωνικό γίγνεσθαι, πώς να προστατεύουμε και να ισχυροποιούμε την κοινωνική συνοχή, ώστε κινητοποιώντας και μεγιστοποιώντας τις ικανότητές μας, να τολμούμε σχέδια ζωής. Να τολμούμε, ακόμη και μέσα από ελλείψεις, λάθη, παθογένειες, και τις προκλήσεις των καιρών.
Αυτό το πνεύμα καλωσορίζουμε σήμερα, που η πανδημία αφενός ανέδειξε ορισμένες από τις μέγιστες αρχές του ουμανισμού, που ομολογουμένως είχαμε απομειώσει ή λησμονήσει, όπως συνεργασία και αλληλεγγύη, ενίσχυση βασικών μηχανισμών αντιμετώπισης κρίσεων, και αφετέρου κατέδειξε εύγλωττα και εκκωφαντικά πόσο σημαντική είναι η λήψη καίριων, αναγκαίων, επώδυνων πλην συνετών αποφάσεων που ανατρέπουν παγιωμένες συνήθειες της αιώνιας καθημερινότητάς μας.
Ανάμεσα σε πολλά άλλα, κληρονομήσαμε από τον Ελληνισμό της Ανατολής την "τεχνογνωσία" να καινοτομούμε κάθε φορά που δίνουμε εξετάσεις σε μια κρίση. Αν μπορούμε δηλαδή να την μετατρέψουμε σε ευκαιρία διαμόρφωσης νέων μοντέλων ανάπτυξης σε κάθε επίπεδο και κυρίως στην "οικονομία της γνώσης" που διδάσκεται, δοκιμάζεται, επιβραβεύεται εδώ, στο Πανεπιστήμιό μας, και αντιδωρίζεται στην κοινωνία μας, με όλη τη φρεσκάδα και την ενέργεια των φοιτητών/τριών μας που τολμούν να οραματίζονται.
Το μήνυμα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Με μήνυμά του ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας Ιβάν Σαββίδης, αναφέρεται εκτενώς στην Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του μηνύματος:
«Αγαπητά αδέλφια, συμπατριώτες!
Αυτό το έτος είναι ιδιαίτερο για όλους μας. Συμπληρώνονται 100 χρόνια από την τραγωδία, η οποία καθόρισε τη μοίρα του λαού μας, την τραγωδία που ανέτρεψε την τρισχιλιετή ιστορία του Πόντου.
100 χρόνια περιπλάνησης, πόνου και ακατανοησίας.
100 χρόνια θλίψης, ελπίδας και μνήμης.
Κοιτάζοντας πίσω, αναλύοντας τα αίτια, τα γεγονότα και τις συνέπειες των τραγικών γεγονότων των αρχών του 20ού αιώνα γίνεται όλο και πιο εμφανής ο ρόλος της Μικρασιατικής Καταστροφής στην παγκόσμια ιστορική διαδικασία. Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι - όλοι εμείς χάσαμε την πατρίδα μας, το σπίτι μας, τους αγαπημένους μας.
Ωστόσο διατηρήσαμε την πίστη και τη μνήμη μας. Και σήμερα μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα το βάθος και την κλίμακα της μνήμης μας. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του λαού μας, διαμόρφωσε τη νοοτροπία και τη συνείδηση των Ποντίων.
Φυλάσσουμε κάθε κόκκο των ενθυμήσεών μας για τον Πόντο, παραδίδουμε τις ιστορίες των οικογενειών μας από στόμα σε στόμα, από την παλαιότερη γενιά στη νεότερη.
Σε όλο τον κόσμο - στην Ελλάδα, στη Ρωσία, στην Αμερική, στον Καναδά, στη Γερμανία, στην Αυστραλία... Αυτές οι ιδιωτικές ιστορίες, οι μαρτυρίες και τα γεγονότα, που συγχωνεύονται σε ένα ισχυρό κοινό ρεύμα, μας βοηθούν να αισθανόμαστε σαν ένας λαός, ανεξάρτητα από το πού μας έφερε η μοίρα.
Σήμερα, σε αυτήν την πένθιμη ημερομηνία, καλώ όλους εμάς να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη των προγόνων μας, αλλά και να διώξουμε μακριά τις σκέψεις του μίσους και της εκδίκησης.
Σήμερα η μνήμη μας πρέπει να μας οδηγήσει στο δρόμο της δημιουργίας.
Ίσως ο Κύριος ανέθεσε στους λαούς που βίωσαν τραγωδίες παρόμοιες με τη δική μας μία ειδική αποστολή, την υποχρέωση να προστατεύουμε τον κόσμο από τη βία, την επιθετικότητα και το κακό, μιλώντας ηχηρά για αυτές τις τραγικές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Έφτασε ο καιρός να στρέψουμε το κοινό και την παγκόσμια επιστημονική σκέψη προς την ανάλυση της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και είμαστε στον σωστό δρόμο. Σχεδόν σε όλες τις χώρες με ποντιακή παρουσία εκπονούνται επιστημονικές εργασίες πάνω σε αυτό το ζήτημα, διοργανώνονται συνέδρια, φόρουμ, εδραιώνεται συνεργασία και ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ πανεπιστημίων. Εγκαινιάστηκε Έδρα Ποντιακών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε η λειτουργία του Κέντρου Ποντιακών Ερευνών, το συνέδριο του Μαΐου με θέμα τη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία συγκέντρωσε επιστήμονες από δεκαπέντε χώρες του κόσμου... και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Δεν θα σταματήσουμε την προσπάθειά μας, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την τραγωδία των Ποντίων, να περάσουμε στους ανθρώπους το προφανές μήνυμα πως η αγνόηση παρόμοιων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αναπόφευκτα θα οδηγήσει τον κόσμο σε νέες τερατώδεις καταστροφές. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την επιστημονική και εκπαιδευτική αποστολή του ποντιακού λαού στο πλαίσιο του παγκόσμιου πολιτισμού.
Δεν μπορούν να μην μας ακούσουν. Ο κόσμος πρέπει να συναγάγει συμπεράσματα.
Και είθε ο Θεός να είναι μαζί μας και να μας βοηθήσει σε αυτό το δύσκολο έργο.
ΠΟΠΣ: Ενωμένοι να διαδώσουμε το μήνυμα της καθολικής αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, λίγες ημέρες πριν τη θλιβερή επέτειο της 19ης Μαΐου, όλοι οι Πόντιοι όπου γης, αισθανόμαστε εντονότερη την άσβεστη μνήμη των αδικοχαμένων και ξεριζωμένων προγόνων μας.
Φέτος, η πρωτοφανής δοκιμασία που βιώνουμε όλοι μας και τα μέτρα προστασίας για τον περιορισμό της πανδημίας του κορωνοϊού, μας υποχρεώνουν να τροποποιήσουμε τον αρχικό μας σχεδιασμό και να περιοριστούμε σε λιτές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή ολιγάριθμων αντιπροσωπειών φορέων.
Το βάρος των εκδηλώσεων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων μετατοπίζεται φέτος στις διαδικτυακές εκδηλώσεις, με κυριότερη την εκδήλωση που θα προβληθεί ζωντανά από τη σελίδα της στο Facebook ανήμερα της μαύρης επετείου της 19ης Μαΐου.
Στόχος της διαδικτυακής εκδήλωσης είναι η ενημέρωση του κοινού για το έγκλημα της Γενοκτονίας μέσα από εισηγήσεις ακαδημαϊκών και ερευνητών αλλά και η ευαισθητοποίηση του κοινού, όχι μόνο ποντιακής καταγωγής, από τα μηνύματα που θα απευθύνουν προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων και εκπρόσωποι φορέων.
Ας έρθουμε όλοι πιο κοντά και ενωμένοι να διαδώσουμε το μήνυμα της καθολικής αναγνώρισης της Γενοκτονίας των 353.000 θυμάτων της κεμαλικής θηριωδίας.
Ας μετατρέψουμε τη δοκιμασία σε ευκαιρία προκειμένου το φετινό μας μήνυμα να είναι πιο δυνατό και πιο διεκδικητικό.
Μόνο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε.
Αναλυτικό πρόγραμμα
Δευτέρα 18 Μαΐου 2020, 7.00 μ.μ.
Συζήτηση-αφιέρωμα για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Συμμετέχουν:
- Χριστίνα Σαχινίδου, Πρόεδρος Π.Ο.Π.Σ.
- Μπεντρός Χαλατζιάν, Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος.
- Χάρης Τσιρκινίδης, Συγγραφέας-Ιστορικός.
Ραδιοφωνικά από τη συχνότητα του Ραδιοφωνικού Σταθμού Π.Ο.Π.Σ. 101.3 σε δικτύωση με το Ράδιο Λελέβωσε
Τρίτη 19 Μαΐου 2020, 11.00 π.μ.
Τελετή Μνημοσύνης στο Μνημείο της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού στην Πλατεία Αγίας Σοφίας.
Ζωντανή μετάδοση από την επίσημη σελίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων στο Facebook
7.00 μ.μ.
Διαδικτυακή εκδήλωση για τη μαύρη επέτειο 101 ετών από τη δεύτερη και πιο σκληρή φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Συμμετέχουν ως εισηγητές
- Κυριάκος Χατζηκυριακίδης, Επίκουρος Καθηγητής Έδρας Ποντιακών Σπουδών
- Δρ. Βασίλειος Μεϊχανετσίδης, Μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Μελέτης Γενοκτονιών
Μνημόσυνο στη μνήμη των Ποντίων που έπεσαν θύματα Γενοκτονίας
Υπό την αιγίδα της Αυστραλιανής Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων, η Συντονιστική Επιτροπή για τις Εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση την Κυριακή στο Άξιον Εστί στη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, την περίοδο 1911-1923 που έπεσαν θύματα γενοκτονίας των κεμαλιστών.
Ως γνωστόν, η Συντονιστική Επιτροπή συγκροτήθηκε το 1987 από τα Ποντιακά Σωματεία της Μελβούρνης, με σκοπό τη διοργάνωση των εκδηλώσεων Μνήμης και την προώθηση της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού από την Πολιτειακή και Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Αυστραλίας.
Λόγω των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό, η παρουσία εκπροσώπων της ποντιακής πατριάς ήταν περιορισμένη.
Μετά το μνημόσυνο εκπρόσωποι των σωματείων που αποτελούν την επιτροπή (Ένωση Ποντίων «Παναγία Σουμελά» Whittlesea, Κεντρική Ένωση Ποντίων Μελβούρνης «Η Ποντιακή Εστία», Ποντιακή Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτώριας, Ποντιακός Σύλλογος Μελβούρνης «Ο Εύξεινος Πόντος», Ποντιακή Αδελφότητα «Ο Άγιος Γεώργιος» Δυτικής Αυστραλίας και Ποντιακή Αδελφότητα Τασμανίας) κατέθεσαν στεφάνια-τηρώντας πάντα τις αποστάσεις- ενώ για την σημασία της ημέρας μίλησε η πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής, Ρώμα Σιάχου.
Δωρεάν διαδικτυακή προβολή του ντοκιμαντέρ "19.5.1919" στις 19 Μαΐου 2020
Η Hellas TV / Photo & Film συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας του Πόντου δίνει τη δυνατότητα σε όλους να παρακολουθήσουν δωρεάν από το σπίτι τους το ντοκιμαντέρ "19.5.1919".
Συγκεκριμένα, όσοι ενδιαφέρονται να το παρακολουθήσουν θα πρέπει να επικοινωνήσουν,
α) είτε μέσω γραπτού μηνύματος στη σελίδα της Hellas TV / Foto & Film στο Facebook,
β) είτε στέλνοντας email στο info@hellastv.de
για να λάβουν τον κωδικό τους ο οποίος θα ενεργοποιηθεί 19 Μαΐου 2020, στις 19:05 ώρα Αμισού (Σαμψούντας).
Κατόπιν, με ένα μόνο κλικ στο www.vimeo.com/374195022 θα μπορούν να παρακολουθήσουν δωρεάν το ντοκιμαντέρ.
Ανοίγει τελικά η Παναγία Σουμελά: Ποιες είναι οι πιθανές ημερομηνίες (Video)
Τέλη Ιουνίου ή τον Ιούλιο ανοίγει για τους επισκέπτες η ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά, όπως δήλωσε σήμερα ο Τούρκος υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Μεχμέτ Νουρί Ερσόι. «Στόχος μας είναι να ανοίξουμε τη μονή Σουμελά στα τέλη Ιουνίου ή τον Ιούλιο. Απομένουν λίγα προβλήματα, αλλά δώσαμε όλο μας το βάρος ώστε να ανοίξουμε αυτή τη σεζόν. Δυστυχώς, θα υπάρξει μία καθυστέρηση 35-40 ημερών, αλλά θα προφτάσουμε», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός από την Αλικαρνασσό.
Δύο ήταν οι λόγοι της καθυστέρησης της παράδοσης της μονής τέλη Μαΐου, σύμφωνα με τον Μεχμέτ Νουρί Ερσόι. «Ο ένας οφείλεται στον κορονοϊό και ο δεύτερος στην πυκνή μάζα βράχων που βρίσκονται στην περιοχή. Εκεί δεν μπορεί να εργαστεί ένα κανονικό συνεργείο, μόνο ομάδες ορειβατών», διευκρίνισε ο Τούρκος υπουργός.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τι θα γίνει φέτος με την αλλαγή των Ευζώνων με την Ποντιακή ενδυμασία
Ανεξάρτητα από τα περιοριστικά μέτρα που ισχύουν για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, κανονικά θα πραγματοποιηθεί και φέτος η αλλαγή των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ενδεδυμένοι με την ανδρική Ποντιακή ενδυμασία.
Το e-Pontos επικοινώνησε με το γραφείο τύπου της Προεδρίας της Δημοκρατίας και μας διαβεβαίωσε ότι η επίσημη αλλαγή θα πραγματοποιηθεί στις 7 μ.μ.
Ενημερωτικό περίπτερο στην πλατεία Συντάγματος για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού
Ο Παμποντιακός Σύλλογος «η Αργώ», τηρώντας την υπόσχεση στη Μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας, θα βρίσκεται στις 18 και 19 Μαΐου 2020 στην πλατεία Συντάγματος με τη καθιερωμένη λειτουργία του ενημερωτικού Περιπτέρου του.
Στο θεματικό περίπτερο οι παρευρισκόμενοι θα βρουν ενημερωτικό υλικό σε έγχρωμη μπροσούρα του φορέα, βιβλία για τον Ποντιακό Ελληνισμό και τον Πόντο κ.α.
Το περίπτερο θα είναι ανοιχτό από το πρωί έως το βράδυ (ανοικτό: πρωί έως βράδυ).
Ο Δήμος Εορδαίας τιμά την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
της Μαίρης Κεσκιλίδου
Ο Δήμος Εορδαίας τιμά την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου φωτίζοντας τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας με συμβολικό κόκκινο χρώμα.
Δείγμα τιμής στην ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αλλά και υπενθύμισης της υποχρέωσης συνέχισης του αγώνα για διεθνή αναγνώριση της, είναι η φωταγώγηση του κτηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πτολεμαΐδας με το συμβολικό κόκκινο χρώμα και φόντο το λογότυπο της Γενοκτονίας.
Οι φετινές εκδηλώσεις μνήμης για την 19η του Μαΐου θα έχουν διαφορετική μορφή λόγω των ειδικών συνθηκών που διαμόρφωσε η παγκόσμια πανδημία, γεγονός όμως που δεν εμποδίζει και δεν αποτρέπει την αναγκαιότητα διατράνωσης για δικαίωση των περισσοτέρων από 353 χιλιάδων νεκρών.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων μνήμης για την ημέρα Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου:
Τρίτη 19-5-2020
• 11:00 Ποντιακός Σύλλογος Πτολεμαΐδας, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στην Κεντρική Πλατεία Πτολεμαΐδας.
• 21:00 Άναμμα φανών ως ένδειξη τιμής προς τα θύματα καθώς και αναγνώρισης σε όλους όσους συνέβαλλαν στην διατήρηση της άσβεστης μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στο Πάρκο Εκτάκτων Αναγκών Πτολεμαΐδας.
Να τονιστεί ότι στις παραπάνω εκδηλώσεις θα τηρηθούν απόλυτα οι οδηγίες και τα περιοριστικά μέτρα της Πολιτείας, που ισχύουν λόγω του COVID-19 και για αυτό τον λόγο ΔΕΝ επιτρέπεται η παρουσία κοινού, παρά μόνο των δημοτικών συμβούλων και των εκπροσώπων των Ποντιακών Συλλόγων και Σωματείων του Δήμου Εορδαίας.
ΟΡΙΣΤΙΚΟ! Το Ελληνικό Κοινοβούλιο θα φωτιστεί και φέτος συμβολικά στις 19 Μαΐου!
19 Μαΐου 2019. Η είδηση για τον φωτισμό του Κοινοβουλίου έκανε ήδη τον γύρο του κόσμου σε Ελληνικό και Διεθνή τύπο!
Η Βουλή των Ελλήνων, τιμώντας την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όπως έχει καθιερωθεί η 19η Μαΐου, πέρυσι φώτισε για πρώτη φορά, μετά από την πρωτοβουλία και την προσπάθεια του e-Pontos την πρόσοψη του κτιρίου της με Κόκκινο και Μαύρο χρώμα, που συμβολίζουν το αίμα των αθώων θυμάτων της Γενοκτονίας και το διαχρονικό πένθος.
Φέτος, όπως μας ενημέρωσαν πριν λίγο από το γραφείο του Προέδρου της Βουλής, το αίτημα του e-Pontos έγινε δεκτό και το Ελληνικό Κοινοβούλιο θα προβεί για δεύτερη χρονιά στη συμβολική αυτή πράξη, δηλώνοντας την άσβεστη ιστορική μνήμη και το διαρκές αίτημα της ιστορικής αποκατάστασης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 101 χρόνων από τη δεύτερη και πιο αποτρόπαια φάση εξόντωσης των Ελλήνων του Μικρασιατικού Πόντου.
Η πρωτοβουλία του e-Pontos συνεχίζεται, ανοίγοντας το δρόμο και σε άλλες αντίστοιχες πρωτοβουλίες!
«Γράμμα από τον Πόντο» – Ένα ντοκιμαντέρ-φόρος τιμής στη Γενοκτονία των Ποντίων
Η ΕΡΤ τιμά την Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (19η Μαΐου), με ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ-ύμνο για τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Γράμμα από τον Πόντο» των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, Λεωνίδα Κασάπη και Θωμά Σίδερη, βασίζεται στην αφήγηση του Πόντιου πρόσφυγα Γιάννη Αναστασιάδη.
Πρόκειται για εσωτερική παραγωγή της ΕΡΤ, παραγωγής 2019, που γυρίστηκε στο πλαίσιο της σειράς ντοκιμαντέρ «CloseUp» και θα παρουσιαστεί την Τρίτη 19 Μαΐου 2020 στις 00:10
Τα μέλη της οικογένειας Αναστασιάδη θα εγκαταλείψουν μια και για πάντα την εστία τους στο χωριό Αϊντογτού του Πόντου το 1919, όπως και όλοι οι κάτοικοι των χωριών της Κάβζας της επαρχίας Αμάσειας. Κάτω από την ασφυκτική πίεση του τουρκικών στρατιωτικών σωμάτων θα πάρουν τον μακρύ και βασανιστικό δρόμο της εξορίας. Την ώρα του ξεριζωμού, ο πατέρας του Γιάννη Αναστασιάδη είχε βρει ήδη φριχτό θάνατο στα καταναγκαστικά τάγματα εργασίας, αλλά η οικογένειά του τότε δεν το γνώριζε.
Η μάνα με τα δυο της αγόρια, τον Γιάννη και τον Ισαάκ, και τις δύο κόρες, τη Βικτωρία και την Κερεκία, μαζί και με άλλους κοντινούς και μακρινούς συγγενείς θα οδοιπορήσουν για μήνες κυνηγημένοι προς το Νότο, ένα ανθρώπινο κοπάδι που περιπλανιέται στο χώρο. Τα κορίτσια θα πεθάνουν από τύφο σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων στα περίχωρα της Δαμασκού, ο μικρότερος γιος Ισαάκ θα γίνει βοσκός σε μία οικογένεια Κούρδων και ο μεγαλύτερος γιος, ο Γιάννης, θα μεταφερθεί σ’ ένα ορφανοτροφείο του Λιβάνου. Η οικογένεια Αναστασιάδη θα σκορπιστεί σαν τους κόκκους της σκόνης της Ανατολίας.
Στα μέσα πια της δεκαετίας του 1920, ο Γιάννης Αναστασιάδης θα σμίξει ξανά με τη μητέρα του, μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, και θα εγκατασταθούν αρχικώς στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Ο Γιάννης Αναστασιάδης θα αφιερώσει σχεδόν όλη τη ζωή του, προσπαθώντας να εντοπίσει τον μικρότερο αδελφό του στην Τουρκία και δεν θα πάψει ποτέ να του γράφει γράμματα. Ώσπου, έπειτα από 60 χρόνια, ένας Τούρκος βαλής θα παραδώσει ένα από τα γράμματα του Γιάννη στον Ισαάκ. Θα καταφέρουν άραγε να συναντηθούν ξανά τα δύο αδέλφια;
Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται το προσφυγικό τραύμα, την ενσωμάτωση των προσφύγων και τη συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας σ’ έναν ρευστό χώρο.
Οι δραματοποιημένες σκηνές του ντοκιμαντέρ γυρίστηκαν εξ ολοκλήρου στις Σέρρες, τόπο εγκατάστασης του Γιάννη Αναστασιάδη ως το θάνατό του, με την υποστήριξη και τη συνδρομή της ΕΡΤ Σερρών, που φέτος γιορτάζει τα 61 χρόνια λειτουργίας της.
Το ντοκιμαντέρ τεκμηριώνεται με σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από τις δεκαετίες 1910 και 1920, προερχόμενο από δημόσια και ιδιωτικά αρχεία, κάποια από τα οποία ενσωματώνονται πρώτη φορά σε ταινία.
«Ένα βιβλίο ένα ταξίδι» - Αφιέρωμα της TV100 στην 19η Μαΐου
Η Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης θέλοντας να τιμήσει την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, τη δεύτερη μεγαλύτερη Γενοκτονία του 20ου αιώνα, προβάλλει την εκπομπή «Ένα βιβλίο ένα ταξίδι» την Τρίτη 19 Μαΐου 2020, ώρα 20.10.
Μιλούν τρεις διακεκριμένοι συγγραφείς, μελετητές της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι Ευστάθιος Πελαγίδης, Χάρης Τσιρκινίδης, Λάζαρος Τσακιρίδης.
Πότε και πώς ξεκίνησε ο ξεριζωμός του ακμαίου Ποντιακού Ελληνισμού; Τι αποκαλύπτουν για τη Γενοκτονία, τα αρχεία ξένων χωρών; Ποιες ήταν οι επιδιώξεις των Τούρκων και με ποιους τρόπους προετοίμαζαν, εκτέλεσαν και πραγματοποίησαν τα βάρβαρα και φρικαλέα σχέδιά τους εναντίον του Ελληνισμού του Πόντου; Πρέπει να μιλάμε για πολλές γενοκτονίες του Ελληνισμού (γενοκτονία του Μικρασιατικού ελληνισμού, γενοκτονία του Θρακικού ελληνισμού, γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού) ή για μία που θα περιλαμβάνει όλες; Υπήρξε αντίσταση των Ποντίων και ποιοι ξεχώρισαν για τη δράση τους στον Πόντο;
Πανό για την Γενοκτονία στα δημαρχεία Ξάνθης και Κατερίνης
Μετά το τεράστιο πανό που αναρτήθηκε στην πρόσοψη του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης ενόψει της 19ης Μαΐου, Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, άλλοι δύο Δήμοι της χώρας ακολούθησαν το ίδιο παράδειγμα. Σε Ξάνθης και Κατερίνη, οι Δήμοι ανάρτησαν μεγάλα πανό, στις προσόψεις των Δημαρχιακών μεγάρων τους.
Στο δημαρχείο Ξάνθης κρεμάστηκε ένα μεγάλο πανό με το σήμα «G» και την επιγραφή «19 Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου» ενώ στο δημαρχείο Κατερίνης ένα πανό το οποίο έγραφε: «19η Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου - Δεν Ξεχνώ».
Ο Δήμος Κατερίνης με μήνυμα του τονίζει: Τιμούμε την Ιερή Μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου. Ενός λαού με δύναμη ψυχής που μεταλαμπάδευσε τόσο στην Κατερίνη, όσο και στον ελλαδικό χώρο ευρύτερα, κουλτούρα, ήθη, ιερές παραδόσεις και αξίες.
Η Γενοκτονία μέσα από το Πολιτικό Αρχείο του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου
Μετά τον ξεριζωμό του 1922, μέρος του Πολιτικού Αρχείου του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου και των κατά τόπους επιτροπών των Ελλήνων του Πόντου (όπως της Κωνσταντινούπολης) διασώθηκε, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, παραδόθηκε από τον διατελέσαντα αντιπρόεδρο του Συμβουλίου, Λεωνίδα Ιασονίδη, στο ιστορικό σωματείο «Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης».
Για μια εβδομάδα, αρχής γενομένης από το Σάββατο 16 Μαΐου 2020, η «Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης» μας ενημερώνει με αποσπάσματα επιστολών και εκθέσεων αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων, οι οποίες εντοπίζονται στο εν λόγω Αρχείο. Αξίζει να σημειωθεί ότι με την επιμέλεια-εποπτεία ειδικής επιτροπής της «Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης», με επικεφαλής τη δρα Ράνια Καλογερίδου (μέλος ΕΔΙΠ, Τμήματος Ιατρικής), το Πολιτικό Αρχείο του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου συντηρήθηκε με δαπάνες του κ. Ιβάν Σαββίδη, και, αφού ψηφιοποιηθεί, θα είναι στη διάθεση του κοινού.
Επιστολή του Χρ. Α. Φουρνιάδη προς τον Μητροπολίτη Χαλδίας και Κερασούντος Λαυρέντιο, στην οποία εκφράζει την αγωνία του για την τύχη των συμπατριωτών του στην πόλη της Κερασούντας καθώς και στην Αμισό, πόλη που γνωρίζει την άφατη φρίκη από τα ειδεχθή εγκλήματα του ντόπιου διαβόητου σφαγέα των Ελλήνων Τοπάλ Οσμάν (αγά Φεριδίνογλου) και της συμμορίας του. Ο Χρ. Φουρνιάδης ζητά πληροφόρηση από τον Άγιο Χαλδίας και εύχεται σύντομα να απελευθερωθεί το Γένος από τον τουρκικό ζυγό και τις πιέσεις που υφίσταται.
Μέτωπον Ταχ. Τοκάτης 902 τη 21-4-V-922
Πανιερότατον Μητροπολίτην Χαλδείας και Κερασούντος Κύριον Κύριον Λαυρέντιον εις Φανάριον
Πανιερότατε,
Έρχομαι δια της παρούσης μου, όπως ασπαζόμενος την δεξιάν υμών σάς παρακαλέσω, ίνα με φανερώσητε πού, και τίνι τρόπω διάγουσιν οι εν Κερασούντι διαμένοντες, λίαν δε γνωστοί υμιν κ. Αλέξ. Δεληγεώργης γαμβρός μου μετά της οικογενείας του, Θεόδωρος Ξανθόπουλος. επίσης εάν δε αληθεύη ότι εξωρίσθησαν όλοι οι άνδρες εσωτερικόν κ’ πού.
Ανησυχώ λίαν δια την τύχην του Πόντου μας, μαθών εκ των εφημερίδων τας τελευταίας εν Αμισώ διαδραματισθείσας σφαγάς υπό των αιμοβόρων Τούρκων-Οσμάν-αγά.
Επικαλούμενος τας ευλογίας υμών, προς συνέχειαν του ιερού μας αγώνος τούτου δια την αποτίναξιν του απεχθούς ζυγού, κ’ ελπίζων ότι θέλω έχει ταχείαν υμών απάντησιν, ας ευαρεστηθή, παρακαλώ, η υμετέρα Πανιερότης να δεχθή τας προσρήσεις μου. Μεθ’ υπολήψεως
Φέτος αλλάζουν τα δεδομένα και το e-Pontos το οποίο βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τα γεγονότα, πρωτοπόρο εδώ και 14 χρόνια στην Ποντιακή ενημέρωση, πραγματοποιεί ένα διήμερο εκδηλώσεων, διαδικτυακών αυτή τη φορά, το Σάββατο 16 και την Κυριακή 17 Μαΐου 2020, στις 19:30, για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού με κορυφαίους ομιλητές από Ελλάδα και εξωτερικό!
Κυριακή 17 Μαΐου 2020, ώρα 19:30
- Βλάσης Αγτζίδης, Δρ Σύγχρονης Ιστορίας - Συγγραφέας
Θέμα: Μνήμη και λήθη στον Ποντιακό Ελληνισμό
- Γεώργιος Μαυρόπουλος, Ιδρυτής και Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας για την Μικρά Ασία και τον Πόντο (ΕΚΕΜΑΠ)
Θέμα: Εργασίες και στόχοι του Ερευνητικού Κέντρου για την Διεθνοποίηση της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων
Πέντε γενιές Ποντίων καλλιτεχνών μιλούν στο e-Pontos για τον Πόλιο Παπαγιαννίδη
Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης
Αδάμ Αποστολίδης, Κώστας Θεοδοσιάδης, Γιώργος Σοφιανίδης, Αλέξης Παρχαρίδης, Παναγιώτης Θεοδωρίδης, Μπάμπης Ιωακειμίδης, Βασίλης Φωλίνας, Θοδωρής Παπαδόπουλος μιλούν στον Χρήστο Κωνσταντινίδη, για τον αείμνηστο αοιδό.
Την Παρασκευή 15 Μαΐου 2020 οικογένεια, συγγενείς και φίλοι αποχαιρέτησαν στον Κεχρόκαμπο Καβάλας τον Πόλιο Παπαγιαννίδη, έναν από τους τελευταίους αυθεντικούς, παραδοσιακούς καλλιτέχνες της ποντιακής μουσικής με το ξεχωριστό μέταλλο φωνής, το οποίο ταξίδευε τον ακροατή χωροχρονικά σε άλλες εποχές, στα παρχάρια του Πόντου και τη χωρέτικη ζωή.
«Γερό κλωνάρι της μουσικής μας ταυτότητας» τον χαρακτήρισε σε συνέντευξή του στο e-Pontos.gr ο Κυριάκος Ιωακειμίδης, ο οποίος ήταν αδελφικός φίλος του αείμνηστου αοιδού.
Το μέγεθος της απώλειας είναι τεράστιο, κάτι που παραδέχονται φίλοι και συνάδελφοί του, οι οποίοι τον έζησαν από κοντά, συζήτησαν μαζί του, συνεργάστηκαν και διασκέδασαν σε εκδηλώσεις-πανηγύρια και μοιράστηκαν το ίδιο τραπέζι σε παρακάθια.
Το e-Pontos.gr προκειμένου να διεισδύσει βαθύτερα στη μουσική προσωπικότητα του Πόλιου Παπαγιαννίδη έδωσε τον λόγο σε καλλιτέχνες, ξεχωριστών ηλικιακών ομάδων με τους οποίους είχε αλληλεπίδραση.
Ο θάνατός του τους συγκλόνισε σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα αυτούς με τους οποίους ήταν στενά δεμένος. Βρήκαν όμως τη δύναμη για να μιλήσουν και να σμιλέψουν το καλλιτεχνικό του προφίλ.
Αδάμ Αποστολίδης: «Δεν υπάρχει Ποντιακό γλέντι που να μην ακούγεται τραγούδι του»
Ο Αδάμ Αποστολίδης ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο ο Πόλιος Παπαγιαννίδης είχε κάνει την τρίτη δισκογραφική του δουλειά (Σο παρχαρί κί πάω). Η συνεργασία τους σε κοινωνικές εκδηλώσεις, νυχτερινά κέντρα και παρακάθια είχε ξεκινήσει από το 1987. Τους συνέδεε αδελφική φιλία καθότι κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή της Καβάλας και συγκεκριμένα το χωριό Στεγνό.
«Ο Πόλιος είχε ακούσματα από τους ανθρώπους που ήρθαν από τον Πόντο. Έκανε παρέα με τους μεγαλύτερους. Του άρεσε να τους ακούει. Ήθελε να μάθει και να απορροφήσει σε σφουγγάρι όσα έλεγαν. Γνώριζε τόσο καλά την ποντιακή μουσική που την περνούσε με έναν δικό του αυθεντικό τρόπο. Ήξερε πολλές ιστορίες των παππούδων, τις οποίες μετέφερε και αυτός. Έγραφε στίχους, συνέθετε τη μουσική, έδωσε σε άλλους τραγούδια.
Μην ξεχνάμε επίσης ότι παρότι ήταν Ματσουκάτες μετέφερε και τραγούδια της Γαράσαρης (Νικόπολη) στη δισκογραφία του.
Τα τραγούδια του τραγουδιούνται και θα τραγουδιούνται. Δεν υπάρχει ποντιακό γλέντι, γάμος ή γιορτή που να μην ακούσεις Πόλιο. Ο άνθρωπος ήταν αυθεντία.
Τραγουδούσε γνήσια, από Ποντιακά μέχρι νησιώτικα. Μάλιστα στον γάμο του παλιού ποδοσφαιριστή του Λεβαδειακού, Μιχάλη Κλοκίδη, που καταγόταν από τη δική μας περιοχή ο Πόλιος τραγούδησε το “Σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά”. Το παίξαμε για τους Βοιωτούς ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ο Πόλιος όμως είχε και άλλο ταλέντο. Κατασκεύαζε πολύ καλές ποντιακές λύρες. Όλα τα όργανα που έχω είναι φτιαγμένα από το χέρι του και δεν πρόκειται να τα αλλάξω ποτέ», αναφέρει ο επιστήθιος φίλος του.
Κώστας Θεοδοσιάδης: «Είχε να δώσει πολλά ακόμα»
Ένας από τους ανθρώπους που υπήρξε συνεργάτης μα πάνω απ' όλα φίλος και στην ίδια ηλικιακή ομάδα με τον Πόλιο Παπαγιαννίδη ήταν ο Κώστας Θεοδοσιάδης.
Εκτός από εκδηλώσεις, είχαν συνεργαστεί αμφότεροι για δύο σεζόν το 1993 και 1994 στην Αθήνα, στο γνωστό παλιό κέντρο ποντιακής μουσικής, «Κορτσόπον». Ο ίδιος μιλώντας στο e-Pontos.gr κάνει λόγο για μία συνεργασία γεμάτη αγάπη και για έναν άνθρωπο που είχε να δώσει πολλά ακόμα.
«Εκτός ότι ήταν ένας παραδοσιακός τραγουδιστής είχε τρομερά βιώματα ως άνθρωπος. Αυτά φαίνονται από το στίχο που έγραφε, τις μελωδίες, από τον τρόπο που τραγουδούσε. Ήταν αυθεντικός παραδοσιακός τραγουδιστής και εκπροσωπούσε την περιοχή του άψογα.
Πέραν αυτού όμως ήταν καλός άνθρωπος. Συνεργάστηκα μαζί του. Είχε μεγάλη αγάπη. Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων, ταπεινός. Ήταν ψυχούλα, το κάτι άλλο. Ο θάνατός του με συγκλόνισε. Ήταν άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν κυνηγούσε δόξα. Δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ κανέναν», λέει και προσθέτει:
«Σίγουρα αφήνει και μεγάλο κενό στο χώρο, γιατί είχε να δώσει πολλά ακόμα. Οπότε η έλλειψη ενός τέτοιου τραγουδιστή θα είναι τρομερή.
Τα τραγούδια που κυκλοφόρησε δισκογραφικά έγιναν όλα σουξέ. Γιατί ήταν αυθεντικά και ακουμπούσαν στην παράδοση. Τον Πόλιο και να θέλεις να τον ξεχάσεις όμως δεν μπορείς. Θα τον θυμάσαι πάντα μέσα από τα τραγούδια του. Οι λέξεις που χρησιμοποιούσε, ο τρόπος που τα ερμήνευε, η απλότητα με την οποία τα εξέφραζε κέρδιζαν τον καθένα. Έβγαινε στο πατάρι και τα έλεγε όπως τα ένιωθε και τα έζησε».
Γιώργος Σοφιανίδης: «Δεν θα βρούμε ξανά τέτοιες φωνές»
Σειρά παίρνει η γενιά των πενηντάρηδων. Η φωνή του Πόλιου Παπαγιαννίδη είχε ενωθεί σε ποντιακές μυσταγωγικές συνάξεις και με αυτή του Τοτόρου, του κατά κόσμον Γιώργου Σοφιανίδη, ο οποίος στάθηκε στις επιρροές του μεγάλου καλλιτέχνη.
«Μουσικά το μεγάλο όπλο του Πόλιου ήταν τα βιώματά του. Είχε έρθει σε επαφή με την πρώτη γενιά Ποντίων. Το χωριού εκτός από τους Ματσουκάτ' είχε και Κρωμναίους και μερικούς Γαρασαρέτ' (Νικοπολίτες). Ο Πόλιος επηρεάστηκε λοιπόν και από τις τρεις αυτές περιοχές του Πόντου. Ασχολήθηκε με αυτό γιατί ήταν τρόπος ζωής του.
Οι εμπειρίες αυτές ήταν σαν δώρο από τους παλιούς στον ίδιο. Το εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Το δούλεψε καλά. Στην πορεία
ο Πόλιος εξελίχθηκε σε καλός στιχουργός. Ήξερε πολύ καλά τη διάλεκτο. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός, ότι το χωριό του ήταν απομονωμένο και δεν είχε επιρροές από άλλους πληθυσμούς.
Είχε ιδιαίτερη χροιά στη φωνή του. Είχε το βίωμα στο μυαλό του και αυτό έβγαινε μέσα από τον λάρυγγά του. Δεν θα βρούμε ξανά τέτοιες φωνές. Από τις λέξεις που χρησιμοποιούσε στα τραγούδια μέχρι την ερμηνεία τους, δημιουργείται μία αλυσίδα που καθορίζει το ηχητικό αποτέλεσμα», δηλώνει στο e-Pontos.gr ο Τοτόρος.
Αλέξης Παρχαρίδης: «Μία πρωτολιακή μυρωδιά στην ερμηνεία του»
Ο Αλέξης Παρχαρίδης συμφωνεί με τον Γιώργο Σοφιανίδη και δίνει βάση στην ερμηνεία του Πόλιου Παπαγιαννίδη, αλλά και στο γεγονός, ότι βοήθησε στη διάδοση του τουλούμ ως μουσικού οργάνου.
«Ο Πόλιος ως τραγουδιστής είχε μία πρωτολιακή μυρωδιά στην ερμηνεία του. Λόγω των πλούσιων βιωμάτων που απέκτησε στον Κεχρόκαμπο τραγουδούσε σαν άνθρωπος πατρίδας!
Τραγουδούσε σαν ένας παλιός, γέρος. Αυτό είναι το πρόβλημα που δημιουργείται με την απώλεια αυτών των ανθρώπων. Με το που φεύγουν το κενό είναι δυσαναπλήρωτο, γιατί αυτός ο τρόπος ερμηνείας βασίζεται στο βίωμα, επομένως εφόσον χάσανε στη σύγχρονη εποχή αυτό το βίωμα δεν πρόκειται να συναντήσουμε πλέον τέτοιους τρόπους ερμηνείας.
Από εκεί και πέρα ήταν πολύ καλός στιχουργός. Έγραφε καταπληκτικά τραγούδια. Έπαιζε τουλούμ στα δύσκολα χρόνια που δεν υπήρχαν τουλουμτζήδες. Βοήθησε στη διάδοση του συγκεκριμένου μουσικού οργάνου. Ήταν και καταπληκτικός χρήστης της ποντιακής γλώσσας. Έζησε στο χωριό. Συνομιλούσε κάθε μέρα με όλους τους παλιούς. Επομένως ήξερε πολύ καλά τη διάλεκτο. Είναι από τους ανθρώπους δεν αναπληρώνονται. Δύσκολα η σύγχρονη εποχή θα βγάλει τέτοιους μουσικούς.
Παναγιώτης Θεοδωρίδης: «Τα τραγούδια του έρχονταν από παλιά και είχαν δύναμη»
Τη γενιά των σαραντάρηδων μουσικών εκπροσωπεί ο Παναγιώτης Θεοδωρίδης. Ως δημοσιογράφος και παρουσιαστής εκπομπών που ασχολούνται με την ποντιακή παράδοση σε ραδιοτηλεοπτικά Μέσα της Κοζάνης είναι από τους καταλληλότερους ανθρώπους που μπορεί να αποτυπώσει το μέγεθος της απήχησης που είχε ο Πόλιος Παπαγιαννίδης.
Στο e-Pontos.gr όμως μίλησε περισσότερο με την καλλιτεχνική του ιδιότητα, για το πως επηρεάστηκε από εκείνον χάρη στα τραγούδια του, τα οποία είχαν μεγάλη δύναμη.
«Δυστυχώς ένας ακόμα σπουδαίος εκφραστής της ποντιακής μούσας έχει πάρει τη στράτα για να συναντήσει τον δημιουργό Του.
Η φράση, ότι η παράδοση είναι φτωχότερη με το χαμό του Πόλιου Παπαγιαννίδη αποκτά ειλικρινή διάσταση για τους εξής λόγους: Αν συμφωνήσουμε με κάποιον που είχε πει, ότι «καλλιτέχνης θα πει φως και πρωτίστως ήθος», σε αυτές τις δύο λέξεις, φως και ήθος, αποτυπώθηκε η συνολική παρουσία του Πόλιου Παπαγιαννίδη. Για τα δισκογραφικά του διαμάντια δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι.
Η πλούσια μουσική του παρακαταθήκη μιλά από μόνη της για το έργο του. Επίσης δεν χρειάζεται να πει κανείς για το τεράστιο ήθος του και προσωπικότητα. Είχε μία πρωτοτυπία με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του. Επέμενε σε αυτό που αποκαλείται ποντιακή μουσική παράδοση χωρίς να παρεκκλίνει. Ήταν πιστός υπηρέτης της ποντιακής μουσικής παράδοσης. Το σημαντικότερο ήταν, ότι όσο ψηλά και αν έφτασε στο ποντιακό, μουσικό, στερέωμα, πάντοτε το ήθος του ήταν αυτό που ξεχώριζε ανάμεσα σε πολλούς συναδέλφους και τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό. Ποτέ δεν έβλεπες στοιχεία έπαρσης στον συγκεκριμένο καλλιτέχνη.
Ο Πόλιος έλκυε την καταγωγή του από ένα χωριό της Ματσούκας, ήταν Κοσμέτες. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα αυστηρό ποντιακό περιβάλλον στον Κεχρόκαμπο Καβάλας. Είχε έντονη βιωματική σχέση με την ποντιακή παράδοση σε όλες της τις διαστάσεις, όχι μόνο στη μουσική και το τραγούδι. Είναι γνωστό, ότι η περιοχή βγάζουν σπουδαίους καλλιτέχνες. Όταν ένας άνθρωπος έχει τόσες παραστάσεις και το ταλέντο ξεχειλίζει είναι πολύ εύκολο και δύσκολο συνάμα να προδιαγράψει αυτήν την πορεία που διέγραψε ο Πόλιος Παπαγιαννίδης.
Δεν είναι εύκολο να κάνεις δύο δίσκους, με τον επίσης αείμνηστο, στηλοβάτη της μουσικής μας παράδοσης, κατ' εμέ κορυφαίο, Γιώργο Αμαραντίδη, στους οποίους τα τραγούδια όλα έγιναν, ας μου επιτραπεί η λαϊκή έκφραση, σουξέ. Είθισται σε κάθε δίσκο να ξεχωρίζουν 2-3 τραγούδια. Δεν είναι υπερβολή όμως να αναφέρουμε, ότι σε αυτές τις δύο δουλειές με τον αείμνηστο Σιμούλ' έγιναν επιτυχίες και χιλιοτραγουδήθηκαν. Ήρθαν στα χείλη όλων των αυθεντικών διασκεδαστών της δικής μας μουσικής παράδοσης. Ανάλογη δυναμική είχε και ο δίσκος με τον Αδάμ Αποστολίδη.
Προφανώς επηρεάστηκα λοιπόν από τα τραγούδια του Πόλιου και από τον ιδιαίτερο τρόπο και το πάθος με τον οποίο τα απέδιδε. Είχαν μία δύναμη. Παρότι βγήκαν στο προσκήνιο στις αρχές της δεκαετίας του '90, δημιουργούσαν την αίσθηση, ότι έρχονται από πολύ παλιά! Αυτό σε συνδυασμό με την εγνωσμένη καλλιτεχνική αξία των δύο ερμηνευτών (Σιμούλτς και Πόλιος) τα απογείωσε και τα έκανε γνωστά σε όλον τον κόσμο», αναφέρει στο e-Pontos.gr ο Παναγιώτης Θεοδωρίδης.
Μπάμπης Ιωακειμίδης: «Τραγουδώντας έβγαζε ψυχή σε κάθε στιγμή»
Ανήκει στη γενιά των τριαντάρηδων μουσικών που ήταν πολύ κοντά στον Πόλιο Παπαγιαννίδη! Ο Μπάμπης Ιωακειμίδης μεγάλωσε στην κυριολεξία μέσα στο σπίτι του, αφού ο εκλιπών ήταν αδελφικός φίλος του πατέρα του, Κυριάκου. Οπότε ήταν φυσιολογικό η επιρροή να είναι πολύ σημαντική στη δική του μουσική σταδιοδρομία.
«Πάντα αισθανόμουν υπερήφανος για τον Πόλιο. Ανέδειξε το χωριό μας. Εγώ τον χαρακτήριζα καλόγερο της παράδοσης. Ήταν δηλαδή αφιερωμένος σε αυτήν. Ήταν από τους επιτυχημένους, γιατί τα περισσότερα τραγούδια του ερμηνεύονται καθολικά από τους περισσότερους καλλιτέχνες. Αυτό δεν συμβαίνει συχνά.
Εγώ συγκράτησα τον δικό του μοναδικό τρόπο με τον οποίο εκτελούσε κάποια τραγούδια. Το κυριότερο ήταν το πάθος της ερμηνείας του. Τραγουδούσε με όλη την ψυχή του κάθε στιγμή. Ένας καλλιτέχνης δεν παύει να είναι άνθρωπος. Υπάρχουν χρονικές συγκυρίες που μπορεί να μην έχει την ψυχική δύναμη να αποδώσει. Ο Πόλιος όμως έδινε όλον τον εαυτό του γιατί ήταν βιωματικός ερμηνευτής.
Έζησε και δύσκολες καταστάσεις. Περνούσε στον κόσμο τον καημό και τις ευαισθησίες του μέσα από τη φωνή του», αναφέρει ο Μπάμπης Ιωακειμίδης και δίνει τη σκυτάλη στον έτερο τριαντάρη.
Βασίλης Φωλίνας: «Όταν φεύγουν τέτοιοι καλλιτέχνες χάνεται η σύνδεση με την πατρίδα»
Ο Βασίλης Φωλίνας είναι ένας από τους Πόντιους οργανοπαίκτες που επηρεάστηκαν από τον αείμνηστο καλλιτέχνη. Παίζει λύρα, αγγείο, φλογέρα και ζουρνά, όπως ο μεγάλος αοιδός που αποχαιρετήσαμε.
Τον αποκαλεί θείο, δείγμα του σεβασμού που αποδίδει ένας μικρότερος προς έναν μεγαλύτερο. Γι' αυτό και στέκεται στην ποντιακή νοοτροπία του αοιδού.
«Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον χώρο που προϋπήρξαν. Αυτό που κάνουμε εμείς σήμερα το πήραμε από κάπου αλλού. Δεν ξεκινάει κάποιος στα ποντιακά με σκοπό να γίνει μουσικός. Λαμβάνει ερεθίσματα και γίνεται.
Οι περισσότεροι, τουλάχιστον η δικιά μου η γενιά, γίναμε από... ατύχημα μουσικοί. Από σπόντα, που λέμε λαϊκιστί. Από μικρός αυτούς που θυμάμαι ότι άκουγα περισσότερο ήταν ο Γιώργος Αμαραντίδης και ο Πόλιος. Μεγάλωσα και σε χωριό (σ.σ. Τετράλοφο Κοζάνης) που είχε αυτά τα ακούσματα. Το ιδίωμα της δικιάς μας περιοχής τραγουδούσε (σ.σ. Ματσούκας).
Μπήκαμε στη διαδικασία να ακολουθήσουμε τα βήματά τους.
Ως μουσικό με επηρέασε η φιλοσοφία που ακολουθούσε ο θείος Πόλιος. Αυτό που πρέσβευε ήταν, ότι έπρεπε να πάρουμε όσο πιο ατόφια μπορούμε αυτό που μας έδωσαν οι προηγούμενοι και να το δώσουμε όσο πιο ατόφια μπορούμε στους επόμενους.
Ήταν από τους τελευταίους των Μοϊκανών. Ήταν ένας άκρως παραδοσιακός καλλιτέχνης με βιώματα.
Όταν αυτές οι φωνές σιγούν αρχίζουμε και χάνουμε τη σύνδεσή μας με την παλιά γενιά, ίσως και με την πατρίδα! Ήξερε τη γλώσσα αλλά και την αληθινή ποντιακή νοοτροπία. Εμείς, όλοι, τώρα είμαστε νεοπόντιοι. Ποιος ξέρει τώρα την παλιά νοοτροπία αυτών των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν και ήρθαν εδώ; Ποιος ξέρει τον τρόπο σκέψης τους; Ποιος ξέρει για την αλληλεγγύη τους; Εμείς, η τωρινή γενιά, ξέρουμε μόνο να πηγαίνουμε στο γλέντι, να χορεύουμε, να πίνουμε τα ουίσκια μας και το πρωί να κοιμόμαστε. Οι παλιοί δεν ήταν έτσι. Εκπαιδεύονταν από τον παλιό. Εμείς τώρα δείχνουμε στον παλιό, ότι ξέρουμε αντί να ράψουμε το στόμα μας για να μάθουμε», αναφέρει.
Θοδωρής Παπαδόπουλος: «Οι συμβουλές του ήταν κλειδιά μεγάλης αξίας»
Στο τέλος αυτού του κειμένου ο λόγος δόθηκε στη νέα γενιά, αυτή των εικοσάρηδων. Ο Θοδωρής Παπαδόπουλος ανήκει στη νεότερη γενιά κεμεντζήδων. Ακόμα και ένα αρχάριο αφτί στα ποντιακά ακούσματα διακρίνει τη διάθεση στο παίξιμό του να πατά αυστηρά πάνω στην παράδοση. Επηρεάστηκε από τον Πόλιο Παπαγιαννίδη, μιας και ήταν ο κατασκευαστής της πρώτης του λύρας.
Είχε την ευκαιρία να μοιραστεί το ίδιο τραπέζι σε παρακάθι, να τον ακούσει να τραγουδάει, αλλά και να παίζει. Ο πιτσιρικάς λυράρης στέκεται πολύ στην ιδιότητα του αοιδού ως δασκάλου. Παρότι δεν υπήρξε μαθητής του θεωρεί, ότι όσα αποκόμισε από αυτόν ήταν καθοριστικά.
«Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία για εμάς τους νέους στον ποντιακό χώρο. Νιώθω μεγάλο ευγνωμοσύνη και σεβασμό σε αυτόν, αλλά και σε όλα όσα μας άφησε και είναι σειρά μας να συνεχίσουμε και να μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές.
Ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους μεγαλύτερους καθοδηγητές στην ποντιακή μουσική παράδοση καθώς έχει προσφέρει τις γνώσεις του σε γενικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Με βοήθησε να ακούσω την αυθεντική μορφή των τραγουδιών και να επιμείνω στην παραδοσιακή τους εκτέλεση. Οι συμβουλές του ήταν λίγες. Όσα έλεγε όμως ήταν κλειδιά! Είχαν μεγάλη αξία», λέει στο e-Pontos.gr ο νεαρός μουσικός.
H TV100 τιμά την Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Η Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης θέλοντας να τιμήσει την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, τη δεύτερη μεγαλύτερη Γενοκτονία του 20ου αιώνα, προβάλλει το ντοκιμαντέρ "Πόντος... Ο τόπος της καρδιάς μου" την Τρίτη 19 Μαΐου 2020, ώρα 21.15.
Ένα οδοιπορικό στις αλησμόνητες Πατρίδες, μέσα από αληθινές ιστορίες προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς. Η σκηνοθεσία είναι του βραβευμένου σκηνοθέτη, Γιάννη Σανιώτη, σε μια ιδέα και οργάνωση του Θεόδωρου Αλεπίδη, ενώ τη μουσική επιμελήθηκε ο Γιάννης Καλογήρου, ο γνωστός καλλιτέχνης Μπάμπης Κεμανετζίδης και ο αναγνωρισμένος μουσικός Χρήστος Χαλκιάς. Πρόκειται για μια ακόμα σπουδαία παραγωγή της DSP που θα ταξιδέψει το θεατή στον Πόντο.
