 |
| Ιμάμογλου: Οι σχέσεις με τον Πόντο, την Κύπρο και το μνημείο του Ντεκτάς |
Την ευχή να μην γινόταν πόλεμος στην Κύπρο εξέφρασε σε συνέντευξή του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο - και επίσημα - νέος δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι στόχος πρέπει να είναι να «διασφαλιστεί ειρήνη»΄
Ο κ. Ιμάμογλου τάχθηκε υπέρ των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό με τον όρο «να προστατεύονται τα δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων», ενώ απαντώντας στο ερώτημα αν θα επιδιώξει να γίνει Πρόεδρος της Τουρκίας απαντά: «Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να είμαι επιτυχημένος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης»
«Δεν είναι καθόλου σωστό ο άνθρωπος να κάνει σχέδια καριέρας από πολιτικής άποψης. Γιατί αυτός δεν είναι ένας οδικός χάρτης που μπορείτε να τον σχεδιάσετε μόνοι σας. Επομένως πρώτα πρέπει να κάνω αυτό το καθήκον του δημάρχου για το οποίο αποφάσισε ο λαός. Αργότερα και πάλι ο λαός θα αποφασίσει. Ένα τέτοιο στόχο δεν το βάζω σήμερα. Είναι αντίθετος με το πραγματικό πνεύμα της πολιτικής. Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να είμαι επιτυχημένος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης», ανέφερε χαρακτηριστικά στο ΚΥΠΕ ο Εκρέμ Ιμάμογλου.
Ο νέος επικεφαλής του μητροπολιτικού δήμου της Κωνσταντινούπολης έχει δημιουργήσει και δεσμούς με την Ελλάδα, όχι μόνο λόγω της καταγωγής του από την Τραπεζούντα αλλά και επειδή διετέλεσε δήμαρχος του Μπεϊλίκτουζου (που εντάσσεται στο δήμο Κωνσταντινούπολης) από όπου είχαν μεταναστεύει Έλληνες κατά την περίοδο της ανταλλαγής του πληθυσμού. «Στην Ελλάδα έκανα δύο ταξίδια, το ένα ως Δήμαρχος του Μπεϊλίκντουζού. Ήρθαν οικογένειες που μετανάστευσαν από εδώ στο Μπεϊλίκντουζου στην Ελλάδα. Στο Μπεϊλίκτουζου υπήρχε ένα χωριό με το όνομα Ανάσσα, φυσικά τώρα έγινε περιφέρεια μέσα στην πόλη. Οι άνθρωποι εκείνου του χωριού ήρθαν να το επισκεφθούν τα χώματα των προγόνων τους και εγώ ήμουν ο οικοδεσπότης. Για μένα ήταν μια πνευματική συνάντηση. Τελικά όπως γνωρίζετε, υπάρχουν και από την Ελλάδα οικογένειες που μετανάστευσαν στην Τουρκία. Υπάρχουν οικογένειες που μετανάστευσαν από τη Θεσσαλονίκη εδώ. Εμείς του φέραμε μαζί αυτούς. Και ο (Οικουμενικός Πατριάρχης) Βαρθολομαίος συμμετείχε σε αυτή τη συνάντηση. Ήταν μια ωραία συνάντηση. Ευχάριστη. Μετά τους έδωσα το λόγο μου και επισκέφθηκα τα Γιανιτσά, εκεί που είχαν μεταναστεύσει οι οικογένειες που βρίσκονταν εδώ. Με φιλοξένησε ο Δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι. Κι έτσι άρχισε ένας δεσμός μαζί τους. Πέρα από αυτό, φυσικά πήγα και εκεί που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ, στη Θεσσαλονίκη. Και πάλι μαζί με την οικογένειά μου πήγα κοντά σε ένα μέρος στη Θεσσαλονίκη για διακοπές. Είμαστε γείτονες. Στην πραγματικότητα όλα μεταξύ μας είναι ίδια. Η κουζίνα μας, η μουσική μας είναι πολύ κοντά, η κουλτούρα μας είναι κοντά. Δηλαδή αν πάτε δεν αισθάνεστε ξένοι. Υπάρχουν δεσμοί. Δεσμοί που είναι ιστορικοί. Είναι πολύ αξιόλογοι για την ενδυνάμωση της φιλίας. Πιστεύω ότι τις σχέσεις που δημιουργήσαμε με αυτό τον τρόπο ο ελληνικός λαός τις ενστερνίστηκε και τις παρακολούθησε», ανέφερε ο Εκρέμ Ιμάμογλου.
Η πολιτιστική αδελφοσύνη του Πόντου
Μιλώντας για τον Πόντο της Τουρκίας, ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, τόνισε: «Από τη Μαύρη Θάλασσα είναι οικογένειες που μετανάστευσαν στην Ελλάδα επίσης. Από παλιά μέχρι τώρα ασφαλώς παρακολουθώ από πολύ κοντά την παράδοση, τη μουσική. Το να εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη η ίδια κουλτούρα εκεί. Και μάλιστα είμαι από την Τραπεζούντα και υπάρχουν κάποια άτομα ενώσεων που έχουν δεσμούς με την Τραπεζούντα. Αυτά είναι ωραία πράγματα διότι οι η κουλτούρες είναι μόνιμες. Είναι πολύ πολύ αξιόλογο να αισθάνεσαι αυτή την κουλτούρα συνεχίζεται και στις δύο περιοχές. Η πολιτιστική αδελφοσύνη και αυτές οι σχέσεις μεταξύ των χωρών είναι πλούτος για τις κοινωνίες. Ο “χορός” (το λέει ελληνικά) μου είναι ωραίος και έχουμε στιγμές με πολίτες της Ελλάδας που συναντηθήκαμε και κάνουν ωραίο ‘χορό’ (πάλι στα ελληνικά)», ανέφερε.
Ωστόσο αυτούς τους δεσμούς δεν τους ανακάλυψε από τα παιδικά του χρόνια σημειώνει στο ΚΥΠΕ. «Όχι από τα παιδικά μου χρόνια ή εκεί που γεννήθηκα αλλά αργότερα κατάλαβα ότι οι άνθρωποι που έχουν δεσμούς, που πηγαινοέρχονται, και αυτοί που πάνε εκεί και εκείνοι που έρχονται εδώ, οι πολιτιστικές συναντήσεις. Αυτά τα παρακολουθούσα από μακριά αλλά σημαίνει ότι ως άνθρωποι της ίδιας περιοχής είναι αξιόλογο από συμβολικής άποψης το συναπάντημα του πολιτισμού και της μουσικής”, ανέφερε. Θυμάται όμως τα παιδικά του χρόνια: “Ήμουν ένα παιδί σε χωριό στην αγροτική περιοχή της Μαύρης Θάλασσας με οικογένεια που ασχολείτο με την γεωργία. Κάναμε παραγωγή και καπνού και φουντουκιών αλλά σπούδασα στην πόλη. Αυτό διασφάλισε τη δημιουργία δεσμών μου με όλο το πνεύμα της Μαύρης Θάλασσας, τον αθλητισμό και τη μουσική της. Όντας από την Τραπεζούντα είναι πολύ σημαντικός και ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο. Αυτός ο ενθουσιασμός που έδωσε η Μαύρη Θάλασσα επηρέασε και το πνεύμα μου μπορώ να πω. Πιστεύω ότι το ταλέντο μου να δημιουργώ σχέσεις με τους ανθρώπους εύκολα πηγάζει από το ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα σε εκείνο το μέρος που είναι φυσικό».
Πάντως ο ίδιος δεν μιλάει ελληνικά ή αρχαία ελληνικά όπως πολλές οικογένειες στην περιοχή του Πόντου, όπως μας αναφέρει. “Υπάρχουν χωριά και οικογένειες στην Μαύρη Θάλασσα που μιλούν ‘ρωμέικα’. Αλλά το δικό μου χωριό ή η δική μου οικογένεια δεν μιλάει ‘ρωμέικα’. Υπάρχει μια εθνοτική γλώσσα στην Μαύρη Θάλασσα και αυτή η εθνοτική γλώσσα ομιλείται ακόμη. Για παράδειγμα στην Τραπεζούντα υπάρχει σε κάποιες συνοικίες. Όχι όμως στο δικό μου χωριό, γι αυτό και δεν την ξέρω. Αν ήξερα θα σας μιλούσα τώρα αλλά δεν ξέρω”, ανέφερε εξηγώντας ότι στην περιοχή “ομιλείται μια γλώσσα, δεν την λένε ακριβώς ελληνικά, την λένε ‘ρωμέικα’ με τη γλώσσα του λαού. Αλλά εμείς ως οικογένεια δεν την ξέρουμε”.
Πηγή: In
