 |
| 19η Μαΐου: «Μέσα από την Τέχνη να μιλάμε για την ιστορία μας» |
Η Φανή Δαλεζίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη και αποφοίτησε ως εξαιρετικό ταλέντο. Έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ με θεατρικές παραστάσεις, απαγγελία ποίησης και χοροθέατρο καθώς και σε κινηματογραφικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Το θεατρικό της έργο «19η Μαΐου» βραβεύτηκε καθώς και η ίδια ως ηθοποιός από την UNESCO.
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς; Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Από παιδί που με θυμάμαι ήθελα να γίνω ηθοποιός, έφτιαχνα μόνη μου ιστορίες και πολλές φορές σε οικογενειακές συγκεντρώσεις τις παρουσίαζα με την παρέα φίλων ή γειτόνων. Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά υπήρχε το μικρόβιο του Θεάτρου από τότε μέσα μου. Η μαγεία του Θεάτρου, η αλήθεια του και η μεταμόρφωση του να γίνεσαι κάποιος άλλος ή κάτι άλλο επάνω στη σκηνή είναι αυτά που αγαπώ και με τράβηξαν στο θεατρικό σανίδι.
Αν σας έβαζαν να διαλέξετε την συγγραφή ή το ρόλο του ηθοποιού καθαρά, τι θα διαλέγατε και γιατί;
Η συγγραφή θεατρικών έργων ουσιαστικά προέκυψε λόγω δυσκολιών, εμποδίων και μιας πληρότητας που αναζητούσα και αναζητώ ακόμα βέβαια. Πολλές φορές σκέφτομαι πως αν μου είχαν πάει όλα ρόδινα, ίσως να μην καθόμουν να γράψω, ούτε να εκφραστώ διαφορετικά πέραν της υποκριτικής, επαγγελματικά τουλάχιστον. Οπότε κάθε εμπόδιο και για καλό. Ανάλογα τις συνθήκες, τι θέλω να κάνω ή να πω κάθε φορά. Αν έπρεπε να επιλέξω θα διάλεγα να παίζω μπροστά στα φώτα και να γράφω κάπου πίσω στα σκοτεινά.
Το έργο «19η Μαΐου» είναι το τέταρτο θεατρικό σας; Πώς πήρατε την απόφαση να το γράψετε; Τι σας ενέπνευσε;
Η «19η Μαΐου» είναι το τέταρτο θεατρικό που γράφω. Πριν 3 χρόνια περίπου είχα συμμετάσχει ως ηθοποιός στην παράσταση «Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Theresienstadt» της Έλενας Δίου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Τσακανάκη, στο οποίο είχα κάνει και προσθήκη κειμένου. Το έργο αυτό μιλούσε για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάπως έτσι σκέφτηκα πως θα ήθελα να αναδείξω ένα ελληνικό ιστορικό γεγονός μέσω της τέχνης του Θεάτρου. Θεωρώ πως γενικότερα μέσα από τις τέχνες μπορούμε να μιλάμε για την ιστορία μας και να θυμόμαστε να μην ξεχνάμε.
Πόσο δύσκολο ήταν για τους ηθοποιούς να αφομοιώσουν την ποντιακή διάλεκτο που δυστυχώς πια όλο και λιγότεροι απόγονοι των ποντίων γνωρίζουν;
Ήταν δύσκολο γιατί οι ηθοποιοί δεν είχαν ακούσματα της ποντιακής διαλέκτου και έπρεπε να τα μάθουν σχετικά γρήγορα. Στην εκμάθηση μας βοήθησε ο Κώστας Αλεξανδρίδης, πρόεδρος του σωματείου «Οι Μωμόγεροι» , ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο οποίος πραγματικά μας βοήθησε τόσο στη γλώσσα, όσο και στους χορούς, στην ένδυση και γενικότερα η στήριξη του ήταν καθοριστική για την «19η Μαΐου». Εμείς ως μη Πόντιοι αγαπήσαμε τη διάλεκτο και τη μιλάμε πλέον κι εκτός σκηνής κάποιες φορές.
Πείτε λίγα λόγια για την παράσταση! Που και πότε θα την απολαύσουμε;
Η «19η Μαΐου» είναι μια ιστορική ηθογραφία βασισμένη στη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Βρισκόμαστε στη Σαμψούντα του 1919, ξημερώματα της 19ης Μαΐου δυο οικογένειες ετοιμάζονται να παντρέψουν τα παιδιά τους, γιορτή και ετοιμασίες ώσπου τα σχέδια των Νεότουρκων αλλάζουν τις ζωές τους για πάντα. Σκηνοθεσία έχει κάνει ο πολύ καλός μου φίλος και συνεργάτης Κωνσταντίνος Τσακανάκης ο οποίος απέδωσε το κείμενο ακριβώς όπως είχα φανταστεί και ακόμα καλύτερα αφού δραματουργικά δίνει μια υπόσταση αρχαίας τραγωδίας στο έργο. Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά πέρυσι στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα όπου και βραβεύτηκε από την UNESCO, συνέχισε για κάποιες παραστάσεις στο Θέατρο Χυτήριο, διακρίθηκε ανάμεσα σε 90 παραστάσεις από όλο τον κόσμο και ταξίδεψε για το 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου «Faces Without Masks.
Αποφασίσαμε φέτος το καλοκαίρι να κάνουμε μια περιοδεία και θα παίξουμε σε Δημοτικά Θέατρα εντός κι εκτός Αθηνών με πρώτη παράσταση το Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης Αργυρούπολης στις 29 Μαΐου στις 21:00. Οι ηθοποιοί της παράστασης είναι οι: Κωνσταντίνα Αλεφαντινού, Χριστιάννα Ανανιάδου, Γεωργία Γρίβα, Βάσια Μίχα, Κωνσταντίνος Τσακανάκης και η υποφαινόμενη.
