 |
| Ο Ιωάννης Παπαζήσης για το φινάλε στο Κόκκινο Ποτάμι |
O Ιωάννης Παπαζήσης δηλώνει πως την καραντίνα σχεδόν τη νοσταλγεί, γιατί ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που είχε κενό χρόνο την ίδια περίοδο που και οι άλλοι δεν έτρεχαν. Ο ηθοποιός, λίγο πριν το φινάλε της επιτυχημένης σειράς του OPEN, Το Κόκκινο Ποτάμι, αποκαλύπτει όσα του επιτρέπονται απαντώντας στις ερωτήσεις της Αθηνάς Ζαχαράκη, από το περιοδικό Τηλέραμα.
Τι σας έκανε να πείτε «ναι» στο «Κόκκινο ποτάμι», δεδομένου ότι κάποτε είχατε δηλώσει πως δεν αγαπάτε και πολύ τις σειρές…
«Δεν έχει να κάνει και πολύ με αγάπες… Θα σας εξηγήσω. Οι τηλεοπτικές σειρές αποτελούν μεγάλο μέρος της δουλειάς μας και εγώ είχα την τύχη οι λίγες σειρές όπου συμμετείχα να πάνε πολύ καλά. Το “Κόκκινο ποτάμι”, να φανταστείτε, είναι μόλις η τέταρτη. Απλώς από το 2012 και μετά είχα αφοσιωθεί στο θέατρο. Ώσπου ήρθε ο Μανούσος Μανουσάκης, με τον οποίο είχαμε συζητήσει και για την ταινία “Ουζερί Τσιτσάνης”. Τότε όμως δεν καταφέραμε να συνεργαστούμε. Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου, διάβασα και τα πρώτα 10 σενάρια, τα οποία θεώρησα εξαιρετικά, και κάπως έτσι επέστρεψα στην τηλεόραση με κάτι που με ενδιέφερε αληθινά πολύ».
Υπήρχαν πράγματα που σας δυσκόλεψαν σε αυτή την τόσο μεγάλη παραγωγή;
«Τώρα που οδεύει πια προς το φινάλε, θα το πω: το “Κόκκινο ποτάμι” ήταν δύσκολο για μένα πριν ακόμα ξεκινήσει! Πολύ ωραίο μεν, ό,τι πιο δύσκολο όμως έχω κάνει ως τώρα σε σειρά. Οι μάχες, ο πόλεμος, η εποχή, έπρεπε όλα να αποδοθούν με ακρίβεια. Επιπλέον, εκτός από τα αγγλικά, έπρεπε να μπω στη διαδικασία να μιλάω 4 γλώσσες, γαλλικά, ρωσικά, ποντιακά και τουρκικά, ενώ για πρώτη φορά στη ζωή μου ανέβηκα και σε άλογο. Μου πήρε αρκετό χρόνο να το μάθω, αλλά είναι κάτι που ευχαρίστως θα ξαναέκανα. Το να ανακαλύψω τον μαγικό κόσμο των αλόγων, των πανέξυπνων, δυνατών αυτών πλασμάτων, ήταν ένα από τα μεγάλα κέρδη αυτής της δουλειάς, που θα ήθελα να συνεχίσω και στην αληθινή ζωή. Η σειρά αυτή, με λίγα λόγια, ανέβασε όλα τα στάνταρ εκεί όπου θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να βρίσκονται».
Με τον… Μίλτο πώς τα πήγατε;
«Τον αγάπησα. Και ας είναι στην πραγματικότητα ένας πρωταγωνιστής… αρνητικός και πολυδιάστατος. Ενώ κατά κανόνα οι περισσότεροι ήρωες που αγαπάμε έχουν στοιχεία “παλικαριού” και καλού παιδιού, ο Μίλτος είναι στην ουσία ένας τυχοδιώκτης. Αγάπησε μια κοπέλα, αλλά την άφησε, πήγε στη Ρωσία, γνώρισε άλλη, επέστρεψε στη Γαλλία, βρήκε ακόμα μία, πουλούσε όπλα και ζούσε τη ζωή του. Δεν είναι, εν ολίγοις, ένας… Αστραπόγιαννος, όπως έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα τους ήρωές μας, και ίσως γι’ αυτό να με γοήτευσε τόσο. Εκείνο που τελικά τον “εξαγνίζει” στα μάτια μας από τα αρνητικά στοιχεία και τα πάθη του είναι ο έρωτάς του για την Ιφιγένεια».
Να ελπίζουμε σε αίσιο φινάλε;
«Δεν έχουμε να κρύψουμε και πολλά, δεδομένου ότι το “Κόκκινο ποτάμι” βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Χάρη Τσιρκινίδη. Πρόκειται επίσης για μια σειρά με βασικό θέμα τη γενοκτονία των Ποντίων, άρα όσο βαδίζουμε προς το τέλος οι εξελίξεις θα γίνονται όλο και πιο τραγικές. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε το φινάλε δεν έχει γυριστεί και βρισκόμαστε σε συζητήσεις με τον Μανούσο για το αν θα ακολουθήσουμε το τέλος του βιβλίου ή όχι».
Πηγή: Zappit
