Μωυσής Χαζαρίδης: ένας σπουδαίος δάσκαλος, χορογράφος, ένας Πόντιος Έλληνας

Μωυσής Χαζαρίδης: ένας σπουδαίος δάσκαλος, χορογράφος, ένας Πόντιος Έλληνας 

του Νίκου Σιδηρόπουλου, Μόσχα

«…Έδωσα το λόγο στον φίλο μου, Βαλέριο Ασλανίδη, να συνεισφέρω στη δημιουργία ενός ισχυρού Κέντρου του Ποντιακού Ελληνισμού στο Βίτιαζεβο».

Ο Μωυσής Χαζαρίδης είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος, χορογράφος, ένας Πόντιος Έλληνας.

Είναι ο άνθρωπος - ψυχή του χορού των Ελλήνων του Πόντου. Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε, που τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια στο ελληνικό Βίτιαζεβο της Ρωσίας, όπου επί τρεις μήνες, μετά από την πρόσκληση της Ελληνικής Κοινότητας «Γοργιππία» του Βίτιαζεβο της Ανάπας και του  ηγέτη της, τον διακεκριμένο αθλητή, επιχειρηματία - οινοποιό και φιλάνθρωπο Βάλεριο Ασλανίδη, δίδασκε στα μικρά παιδιά τα μυστικά των Ποντιακών χορών.

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την στιγμή του ένθερμου αποχαιρετισμού του στο χώρο της επιχείρησης του Βαλέριου Ασλανίδη «Παραδοσιακός Αμπελών του Γηραιού Έλληνα».

Έχει μείνει πίσω το θριαμβευτικά διοργανωμένο Α΄ Παιδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών, στο οποίο συμμετείχαν χορευτικές ομάδες πολλών Ελληνικών κοινοτήτων της περιφέρειας του Κρασνοντάρ της Ρωσίας. Οι εμπνευστές και διοργανωτές αυτού του οποίου ήταν ο Μωυσής Χαζαρίδης και ο ογκόλιθος του Ποντιακού Ελληνισμού της Ρωσίας, ο φίλος του, Βαλέριος Ασλανίδης.

«Αξίζει να ζεις, για να δεις τα παιδιά και τα εγγόνια μας με παραδοσιακές ποντιακές φορεσιές να χορεύουν τους χορούς των προγόνων μας από τον Πόντο και να τραγουδούν με πάθος το τραγούδι "Παναγία Σουμελά", - ομολογεί με τον "κόμπο" στο λαιμό, ο καθόλου συναισθηματικός, κατά τα άλλα Βαλέριος Ασλανίδης.

«Ευγνωμονώ τη μοίρα μου, γιατί έχω ένα φίλο σαν το Μωυσή Χαζαρίδη, που αν και είναι 68 χρονών, τα μάτια του βγάζουν σπίθες, γιατί είναι παθιασμένος με τη δουλειά του, με πνεύμα πρωτοπόρο, που εκτελεί μια σπουδαία αποστολή».

Μισό αιώνα ζωής έχει αφιερώσει ο Μωυσής Χαζαρίδης στο σπουδαίο του έργο - την εκπαίδευση των νέων της Βόρειας Πρωτεύουσας της Ελλάδος, της πρωτεύουσας του Ποντιακού και Παγκοσμίου Ελληνισμού, στην καρδιά της - στην Καλαμαριά, όπου μέχρι σήμερα διατηρείται το πνεύμα των Ελλήνων του Πόντου, τα έθιμα και οι παραδόσεις τους, με την ευλογία του Μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο Φιλιππίδη.

18 χρόνια πριν συναντήθηκαν για πρώτη φορά και έγιναν φίλοι ο Βαλέριος Ασλανίδης και ο Μωυσής Χαζαρίδης!

Πριν από 18 χρόνια, τις Ελληνικές Κοινότητες της Περιφέρειας του Κρασνοντάρ (Γκελεντζίκ, Καμπαρντίνκα, Βίτιαζεβο) επισκέφτηκε η αντιπροσωπεία της Ένωσης Ποντίων Καλαμαριάς με τον τότε πρόεδρο της Πέτρο Ζωή, στα πλαίσια της ελληνικής αποστολής του Κέντρου Μελέτης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης στην περιοχή αυτή, με επικεφαλή την πρόεδρο Μαρία Τούρτα και τον Συντονιστή των προγραμμάτων του Κέντρου Γιάννη Καρυπίδη.

Πριν 18 χρόνια, η Ελληνική Κοινότητα «Γοργιππία» της Ανάπας και η Ένωση Ποντίων Καλαμαριάς για πρώτη φόρα σύσφιξαν τις αδελφικές τους σχέσεις.

Την ίδια περίοδο, μετά από την πρόσκληση του Κέντρου «Μαύρης Θάλασσας», ο Ποντιακός θίασος «Ελευθερία» του Βίτιαζεβο με επικεφαλή, τον ιδρυτή και καλλιτεχνικό διευθυντή Ηλία Παπαδόπουλο, πραγματοποίησε την περιοδεία στη Θεσσαλονίκη με την καταπληκτική παράσταση του διάσημου έργου του «Λαζάρ αγά» στην Ποντιακή διαλεκτό. Η ερμηνεία των ηθοποιών από το Βίτιαζεβο κέρδισε τις καρδιές του ελληνικού κοινού.

Η πόλη Βίτιαζεβο ανεπίσημα θεωρείται ως η «πρωτεύουσα» του χιούμορ των Ελλήνων της Ρωσίας της "μετασοβιετικής εποχής". Εδώ ζουν οι Έλληνες Ρωμιοί, οι οποίοι έχουν πίστη στον εαυτό τους και στους Έλληνες θεούς, οι οποίοι είναι ισχυροί στο πνεύμα, με αίσθηση χιούμορ. Εδώ με ευλάβεια διαφυλάσσονται οι ιστορίες για τους παππούδες και τους προγόνους τους.

Το Βίτιαζεβο  είναι το ιδανικό μέρος για τη δημιουργία ενός Κέντρου του Ποντιακού Ελληνισμού στα παράλια της Μαύρης Θαλασσής - ήδη στο χώρο του οινοποιείου «Παραδοσιακός Αμπελών του Γηραιού Έλληνα», ο ιδρυτής και ο ιδιοκτήτης του, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας «Γοργιππία» Βαλέριος Ασλανίδης, δημιουργεί τη δική του πολιτιστική γωνιά και ένα ιστορικό μνημείο αφιερωμένο στο ελληνικό χωριό Βιτιάζεβο και στους κατοίκους του, κατά την περίοδο 1940 - 1970.

Η ιστορία δημιουργείται από προσωπικότητες! Από προσωπικότητες όπως ο Βαλέρης Ασλανίδης και ο Μωυσής Χαζαρίδης, οι οποίοι, ως βιβλικός Μωυσής, μας επαναφέρουν πίσω στα πολιτισμικά πρότυπα του λαού μας. Ο Μωυσής Χαζαρίδης επιστρέφει στο Βίτιαζεβο για να μετατρέψει το νεόκτιστο κτίριο της ελληνικής Κοινότητας «Γοργιππία» της Ανάπας, στο ισχυρό Κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού της Ρωσίας, για να γίνει αυτό το ελληνικό χωριό στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, το σημείο αναφοράς και προσκυνήματος των Ποντίων απ 'όλο τον κόσμο. Μια μεγαλόπρεπη ιδέα με την πρώτη ματιά πάντα φαντάζει μυθολογική (δύσκολη), αλλά αν "δεν τον περπατήσεις τον δρόμο, δεν θα την καταφέρεις τη διαδρομή!"

Έχουν περάσει μόλις δύο εβδομάδες από την επιστροφή του Μωυσή στην Ελλάδα, μετά την τρίμηνη παραμονή για την παιδαγωγική του δράση στη Ρωσία, και ήδη, από τις 3 Οκτωβρίου 2018, οι φίλοι και οι συνεργάτες του από την καρδιά του Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού, την Καλαμαριά, με επικεφαλή τον Πρόεδρο της Ένωσης Πόντιων Καλαμαριάς Κώστα Ζώη, οργάνωσαν προς την τιμή του μια επίσημη αποχαιρετιστήρια βραδιά, αποχαιρετώντας τον με δάκρυα  στα μάτια, στην πατρίδα του πια, στο αγαπημένο του Βίτιαζεβο. Ομιλίες φίλων και συνεργατών. Τραγούδια και χοροί.

Και ποιος δεν ήταν εκεί… Ο Δήμαρχος Καλαμαριάς Θεοδόσιος Μπακογλίδης, η πρώην βουλευτής και Πρόεδρος του Κέντρου Μαύρης Θάλασσας Χρύσα Αράπογλου, ο ολυμπιονίκης Γιώργος Ποζίδης, ο τραγουδιστής Στάθης Νικολαΐδης, ο λυράρης Παναγιώτης Ασλανίδης, οι θρυλικοί χορευτές Μιχάλης Καραβελάς και Κυριακός Ιωσηφίδης, ο συνεργάτης του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Γιάννης Καρυπίδης και πολλοί, πολλοί άλλοι φίλοι!

Ο Μωυσής άφησε το αποτύπωμά του στη γενέτειρά μου, στο χωριό Πανφίλοβα, κοντά στην τότε πρωτεύουσα του Καζακστάν την Αλμά-ατά, στα σύνορα με την Κίνα, όπου θα τον μνημονεύουν με ευγνωμοσύνη.

«Ο Μωυσής ανέτρεψε την απολύτως ήρεμη ζωή μας εκείνη την εποχή, έκανε να τον ερωτευτούν κυριολεκτικά μικροί και μεγάλοι, ξεσήκωσε με την ενέργειά του και φώτισε τις ψυχές των εκατοντάδων συμπατριωτών μας. Είναι ένας σπάνιος και μοναδικός  άνθρωπος που χαράχτηκε στη μνήμη μου για πάντα" - θυμάται για τον σπουδαίο δάσκαλο ο γνωστός σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης, από την περίοδο που ο Μωυσής κατά το 2001 είχε διδάξει εκεί.

Ο Μωυσής Χαζαρίδης επιστρέφει στο Βιτιαζέβο για να κάνει τον φίλο του, τον στυλοβάτη του Ποντιακού Ελληνισμού στη Ρωσία, τον Βαλέριο Ασλανίδη και τους συνεργάτες του, τους πιο ευτυχισμένους Έλληνες στον κόσμο!

Το Βίτιαζεβο της Μαύρης Θάλασσας! Εδώ οι παιδικές ψυχούλες δέθηκαν μαζί του, εδώ τον περιμένουν οι γονείς αυτών των παιδιών μαζί με τον φίλο του, τον επικεφαλή της Ελληνικής Κοινότητας Βαλέριο Ασλανίδη,  για  να συνεχίσει την μεγάλη του εθνική αποστολή.

"Δεν είναι δυνατόν; Δεν μπορεί να είναι αλήθεια; "- θα μου πείτε! 

Κι όμως συμβαίνει, πιστέψτε με! Είναι εξαιρετικά σπάνιο, αλλά συμβαίνει και κάνει τη ζωή μας καλύτερη, τη γεμίζει με ελπίδα για το αύριο.

Σε ευχαριστούμε, Δάσκαλε, γιατί υπάρχεις! Ασταμάτητος, εκρηκτικός!

Μετάφραση από τα ρωσικά: Γιάννης Καρυπίδης, Βικτωρία Παναγιωτίδου.

«Η Προσφυγική μνήμη και το τραύμα του ’22»

 «Η Προσφυγική μνήμη και το τραύμα του ’22»

Το Σεμινάριο Σύγχρονης Ιστορίας που λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Κηφισιάς ξεκινά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της χρονιάς 2018 - 2019 με την διαπραγμάτευση του θέματος «Η Προσφυγική μνήμη και το τραύμα του ’22».

Η έναρξη του σεμιναρίου θα γίνει την Παρασκευή στις 19 Οκτωβρίου 2018, στις 7.15 μ.μ. στη Βιβλιοθήκη του Δήμου Κηφισιάς (Έπαυλη Δροσίνη) Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού.

Το θέμα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας γιατί τις τελευταίες δεκαετίες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο του μετασχηματισμού της μνήμης. Οι πρώτες δεκαετίες αφορούσαν περισσότερο την ενσωμάτωση, ακόμα και την αφομοίωση των προσφύγων του ΄22. Την περίοδο αυτήν κυριαρχούν συναισθήματα απόδοσης ευθύνης στους ενόχους της Καταστροφής, νοσταλγίας για τις χαμένες πατρίδες, προσπάθεια ενσωμάτωσης στο κοινό εθνικό αφήγημα.

Η δεκαετία του ’40 (Κατοχή-Εμφύλιος) προσανατόλισε διαφορετικά τους πρόσφυγες και τους απογόνους τους. Μόνο με την αποκατάσταση της ομαλότητας με την Μεταπολίτευση του ’74 οι απόγονοι των προσφύγων επηρεασμένοι και από τις νέες αντιλήψεις- επιχείρησαν μια πιο ριζοσπαστική προσέγγιση της ιστορικής εμπειρίας. Ήταν ένα ενδιαφέρον εγχείρημα –που συνεχίζεται έως σήμερα- γιατί διεμβόλιζε όλες τις κυρίαρχες ερμηνείες για εκείνη την εποχή (1914-1923).

Παράλληλα, οι νέες συνθήκες, τα καινούργια φίλτρα που εμφανίστηκαν, ο χρόνος που πέρασε, η αντίδραση που συνάντησε το νέο προσφυγικό κίνημα από παλιούς και νέους «εχθρούς», η πρόταξη της υποκειμενικής εμπειρίας, κάνει πολύπλοκο το σύγχρονο φαινόμενο. Αυτήν ακριβώς την πολυπλοκότητα καθώς και την εξερεύνηση της θα κληθεί να προσεγγίσει το σεμινάριο ιστορίας:

Συζητούν:

- Γιώργος Κόκκινος, καθηγητής Διδακτικής της Ιστορίας στο Πανεπιστημίου Αιγαίου

- Ίρις Τζαχίλη, αρχαιολόγος, ομ. καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης

- Βλάσης Αγτζίδης, ιστορικός, Α.Π.Θ.

- Μαριάννα Μαστροσταμάτη, Πρόεδρος του Συλλόγου Αλατσατιανών της Αθήνας και της Ένωσης Μικρασιατών Βύρωνα, μέλος Δ.Σ. της Ο.Π.Σ.Ε.

- Θεόφιλος Κωτσίδης, υπεύθυνος ηλεκτρονικής σελίδας e-Pontos

Παρέμβαση θα κάνει η:

- Δέσποινα Βιτούνη, φιλόλογος, ερευνήτρια της καππαδοκικής ιστορίας και ταυτότητας.

Πτολεμαΐδα: Έκθεση στο Μουσείο, με τα Πορτρέτα των Αστών της Τραπεζούντας

Πτολεμαΐδα: Έκθεση στο Μουσείο, με τα Πορτρέτα των Αστών της Τραπεζούντας   

Παρουσία του Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης – Πρεσπών και Εορδαίας Αρχιμανδρίτη Νικηφόρου Μανάδη, εκπροσώπων φορέων και φίλων της τέχνης, εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018 στο Μουσείο Πτολεμαΐδας η έκθεση φωτογραφίας «Πορτρέτα αστών της Τραπεζούντας» από το αρχείο της Άννας Θεοφυλάκτου και την συνδρομή του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης.

Δίνοντας την ταυτότητα της έκθεσης η κάτοχος του αρχείου Άννα Θεοφυλάκτου επεσήμανε ότι πρόκειται για μία ξεχωριστή έκθεση με 190 έργα, με πορτρέτα αστών της Τραπεζούντας και εικόνες της καθημερινότητας, που αποτελούν κειμήλια μιας άλλης εποχής.

Προλογίζοντας την εκδήλωση ο Καθηγητής Ιστορίας Κωνσταντίνος Φωτιάδης στάθηκε στη σημαντικότητα της έκθεσης τονίζοντας πως είναι ότι καλύτερο   έχει γίνει τα τελευταία 100 χρόνια, για τον Αστικό πληθυσμό των Ελλήνων του Πόντου και οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να δουν ένα άλλο κομμάτι της ιστορίας.

Στην αξία της έκθεσης αναφέρθηκε και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Ιωάννης Αριστερίδης εκπροσωπώντας το Δήμαρχο Εορδαίας Σάββα Ζαμανίδη, συγχαίροντας τους εμπνευστές της.

Η διάρκεια της έκθεσης θα είναι μέχρι 31 Δεκεμβρίου και οι ώρες λειτουργίας της είναι από Δευτέρα έως Παρασκευή 8:00 - 14:00.

Αιμοδοσία αγάπης και ελπίδας προσφέρουν οι Πόντιοι στην Νυρεμβέργη

Αιμοδοσία αγάπης και ελπίδας προσφέρουν οι Πόντιοι στην Νυρεμβέργη

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το απόγευμα της Παρασκευής 12.10.2018, η προγραμματισμένη αιμοδοσία που κάλεσε ο Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης και διοργάνωσε με τη συνδρομή της κινητής μονάδας αιμοληψίας του Ερυθρού Σταυρού, του Δ.Σ. του Nachbarschaftshaus Nürnberg και των Ärtze ohne Krenzen.

Όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση κοινωφελούς δράσης, την επιτυχία δεν πιστοποιεί μόνο το αποτέλεσμα του αριθμού των συμμετασχόντων αιμοδοτών, αλλά πολύ περισσότερο η ρητορική του κελεύσματος προς τις υπόλοιπες συλλογικότητες.

Σημαντικό η εκπομπή της παραδειγματικής εικόνας προς τη νεολαία και το δημόσιο λόγο.

«Η αιμοδοτική συνείδηση παραμένει μία εκκρεμότητα στην ολοκλήρωση του μετανεωτερικού μας πολιτισμού και είναι δραματικά απαραίτητο να επιδιωχθεί η καταξίωσή της με κάθε μέσο διαλόγου και πολιτισμού.

Η εθελοντική αιμοδοσία και η δωρεά ανθρώπινων μοσχευμάτων, είναι οι απόλυτες δηλώσεις ανθρωπισμού, ανιδιοτέλειας και αλληλεγγύης στις κοινωνίες μας.» δήλωσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δημήτρης Λαμπρόπουλος.

Ο Σύλλογος Ποντίων από την Νυρεμβέργη με την κατ`έτος θεσμοθέτηση της αιμοδοσίας, επιδιώκει τον απεγκλωβισμό από τις στερεοτυπικές δράσεις και την εξοικείωση των μικρών μελών του στην εικόνα και διαδικασία μιας ανώδυνης συμπεριφοράς.

Η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στο Μόναχο κα Παναγιώτα Κωνσταντινοπούλου,  επαινώντας, εξήρε το βαθμό ενσωμάτωσης και διάδρασης των ομογενειακών φορέων στους κοινωνικούς και κοινωφελείς ιστούς της Νυρεμβέργης.

Η εκπρόσωπος των Γιατρών δίχως Σύνορα κα Sabine Koch σχολίασε την αρτιότητα της διοργάνωσης.

Το άψογο αποτέλεσμα του συντονισμού των εμπλεκόμενων φορέων προήλθε από τον συντονισμό της κας Παρτζιάλη Ειρήνη, μέλος του Συλλόγου Ποντίων Νυρεμβέργης.

Παρόντες επίσης δήλωσαν ως επιστημονικοί επιμελητές, οι σπουδαστές Ιατρικής, κκ Αναστασιάδης Τάσος, Χριστοδούλου Άντρια και Αυξεντίου Κωνσταντίνος.

Η γυναικεία ομάδα του Συλλόγου με την ευγενή χορηγία του κου Καλέντζη Δημήτρη φρόντισαν για έναν απολαυστικό μπουφέ εδεσμάτων, φιλεύοντας ως είθισται τους εθελοντές κατόπιν της αιμοδοσίας τους.

Πηγή: Europolitis

Μουσικοχορευτική παράσταση - αφιέρωμα: «Κεμανές - στη διασταύρωση δύο πολιτισμών»

Μουσικοχορευτική παράσταση - αφιέρωμα: «Κεμανές - στη διασταύρωση δύο πολιτισμών»

Ο Δήμος Αμπελοκήπων-Μενεμένης και ο αντιδήμαρχος Τριαντάφυλλος Πουρσανίδης, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ποντίων Σταυρούπολης «Ακρίτες του Πόντου» και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φανού Κιλκίς παρουσιάζουν μια μοναδική μουσικοχορευτική παράσταση - αφιέρωμα, με τίτλο: «Κεμανές - στη διασταύρωση δύο πολιτισμών», τη Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018 στις 8:30 μ.μ. στο «Καραπάντσειο» Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αμπελοκήπων - Μενεμένης (Μ. Αλεξάνδρου 24, Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης).

Στην παράσταση ο Κεμανές ως συνδετικός κρίκος ενώνει δύο πολιτισμούς, Πόντο και Καππαδοκία, με έναν ονειρικό τρόπο. Χορός και μουσική συνυπάρχουν μέσα σε μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα.

Συμμετέχουν τα χορευτικά του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης «Ακρίτες του Πόντου» και τον Πολιτιστικού Συλλόγου Φανού Κιλκίς.

Παρουσίαση συντονισμός: Τριαντάφυλλος Πουρσανίδης

Συντελεστές: Ομάδα μουσικών και το Μουσικό Εργαστήρι του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης «Ακρίτες του Πόντου».

Λαούτο: Χάρης Πορφυρίδης

Λαούτο Μίλτος: Σπυριδόπουλος

Κρουστά: Γιώργος Ψωμιάδης, Αθηνά Χατζίκου

Μουσική επιμέλεια-Κεμανές: Γιώργος Πουλαντσακλής

Είσοδος 5 ευρώ. Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό.

Τον ετήσιο αγιασμό της πραγματοποίησε η Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου

Τον ετήσιο αγιασμό της πραγματοποίησε η Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου

Το βράδυ της Τετάρτης 10 Οκτωβρίου 2018 η Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου και Φίλων πραγματοποίησε τον καθιερωμένο αγιασμό με την ευκαιρία της έναρξης της νέας χορευτικής περιόδου.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης κ. Γιώργος Αρβανιτίδης, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Λάκης Σημαιοφορίδης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Ανέστης Πολυχρονίδης και Δημήτρης Καρασαββίδης και πλήθος μελών και φίλων του συλλόγου.

Σ’ όλους τους παρευρισκόμενους προσφέρθηκαν πλούσια εδέσματα, προσφορά μελών και φίλων του συλλόγου.

Έκθεση «Πορτρέτα Αστών της Τραπεζούντας» στην Πτολεμαΐδα

Έκθεση «Πορτρέτα Αστών της Τραπεζούντας» στην Πτολεμαΐδα

Η έκθεση «Πορτρέτα Αστών της Τραπεζούντας» (από το αρχείο της Άννας Θεοφυλάκτου) εγκαινιάζεται στο Παλαιοντολογικό ιστορικό μουσείο Πτολεμαΐδας την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018.

Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 17 Οκτωβρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου. Την εκδήλωση θα προλογίσει ο ομ. καθηγητής Ιστορίας Κωνσταντίνος Φωτιάδης.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή 8:00 - 14:00.

Στη Μονή της Παναγίας Οτ Καγιά στην Πάφρα του Πόντου βρέθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Στη Μονή της Παναγίας Οτ Καγιά στην Πάφρα του Πόντου βρέθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης 

του Γιάννη Γκόσιου

Στον χώρο που κάποτε υψωνόταν η Μονή της Παναγίας Οτ Καγιά στην Πάφρα του Πόντου βρέθηκε σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που συνεχίζει το προσκύνημα του στις περιοχές που κάποτε άκμαζε ο Ποντιακός ελληνισμός.

Το μοναστήρι που ήταν γνωστό ως Παχατσάχ Παναγιασί, που σημαίνει «Η Παναγία που κάνει τον τυφλό να βλέπει» υπήρξε σημαντικό πνευματικό κέντρο από το οποίο διασώζονται μόνο ελάχιστα ερείπια.

Στον χώρο αυτό σε πολύ απόκρημνο σημείο υπάρχει και η λεγόμενη «ματωμένη σπηλιά» όπου τον Απρίλιο του 1917 συνέβησαν τραγικά γεγονότα.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στάθηκε εκεί που βρισκόταν το καθολικό της μονής άναψε κερί και ανέπεμψε δέηση ενώ ο μητροπολίτης Δράμας που συνοδεύει τον Πατριάρχη στο προσκύνημα του μαζί με τον ηγούμενο Πέτρο τον Μητροπολήτη Νεαπόλεως Βαρνάβα και άλλους τολμηρούς συνοδούς πήγαν στην απόκρημνη «ματωμένη σπηλιά» όπου έψαλλαν δέηση για την ανάπαυση των ψυχών…

Σχετικά θέματα

- Την Παναγία Σουμελά στον Πόντο επισκέπτεται ο Οικ. Πατριάρχης

- Ολοκληρώνονται τα έργα αποκατάστασης στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο

Γεώργιος Σκληρός: Ο Πόντιος σοσιαλιστής που προκάλεσε τους Αθηναίους στις αρχές του 20ου αιώνα

Γεώργιος Σκληρός: Ο Πόντιος σοσιαλιστής που προκάλεσε τους Αθηναίους στις αρχές του 20ου αιώνα 

Μια πολύ σημαντική «µυθιστορία» ιστορικού προσανατολισµού της Αλεξάνδρας Δεληγιώργη για τον Γεώργιο Σκληρό, υπό τον τίτλο «Ο Τρυφερός σύντροφος» θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου στην αίθουσα του Συλλόγου Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί» στην Καλλιθέα Αττικής ( Δαβάκη και Δοϊράνης γωνία).

Η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη είχε όλη την επιστημονική βάση αλλά και τα ιδιαίτερα προσωπικά κίνητρα, για να επιχειρήσει να συγγράψει μια μυθιστορηματική βιογραφία του Σκληρού. Επιπλέον η επιδεξιότητά της στην πεζογραφία υπσοτηρίζει με τον καλύτερο τρόπο τα εγχείρημα. Η ίδια υπήρξε τακτική καθηγήτρια Φιλοσοφίας (με έμφαση στην Φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών) του Τμήματος φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Υπήρξε διευθύντρια Εργαστηρίου Φιλοσοφίας των Κοινωνικών επιστημών από το 2003. Σήμερα, είναι Ομότιμη καθηγήτρια φιλοσοφίας του ΑΠΘ και ζει στην Αθήνα.

Η Δεληγιώργη επιχειρεί να παρουσιάσει την περιπέτεια των ιδεών της εποχής που έζησε ο Σκληρός και να αναδείξει τη συμβολή του στη γένεση μιας νέας ερμηνευτικής για τα ζητήματα του ελληνισμού, κοινωνικά και εθνικά. Ο Σκληρός είναι ο πρώτος επιστήμονας που εισάγει τη μαρξιστική μέθοδο στην ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Η χρήση της νέας αυτής μεθόδου εκφράζει και τη δική του πεποίθηση, ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του ανθρώπου. Ο Σκληρός διακήρυξε με κάθε δύναμη την πίστη του στη σοσιαλιστική επανάσταση. Και ακριβώς γι αυτό αρνήθηκε κάθε σχέση με το χρήμα καταδικάζοντας τον εαυτό του σε ακραία ένδεια.

Όμως ο σοσιαλισμός του Σκληρού είναι δημοκρατικός και απεχθάνεται τα ολοκληρωτικά προτάγματα μιας διεστραμμένης αντίληψης, που παραβιάζει το μαρξισμό και θέτει υπεράνω όλων το μηχανισμό, το ολοκληρωτικό και αυταρχικό Άγιο Κόμμα. Ο Σκληρός έχει επίσης μια ξεκάθαρη αντίληψη για τη γλώσσα, την οποία αντιμετωπίζει ως ζωντανό κοινωνικό οργανισμό που δεν θα έπρεπε να υποταχθεί σε άτεγκτους κανόνες που θέτουν για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους τόσο οι καθαρευουσιάνοι όσο και οι δημοτικιστές.

Ο τίτλος του βιβλίου της είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που σε πρώτη ανάγνωση θα υποθέσει κάποιος. Ο τρυφερός σύντροφος είναι ένα διπλό σημάδι που συνοδεύει τον Σκληρό και προέρχεται από δύο τραύματα που του βίου του: την απώλεια της μητέρας του τη στιγμή της γέννησής του και την αρρώστια που από νωρίς αντιμετώπισε. Η συγγραφέας καταφέρνει με επιτυχία να αναδείξει τον σύνθετο ψυχισμό του Σκληρού χωρίς να εξιδανικεύει ή να αγιοποιεί τον ήρωά της. Παρουσιάζει υποδειγματικά τη µοναχική και ιδιόρρυθµη προσωπικότητα του Σκληρού, που αυτή τον οδηγεί σε μια απόλυτη προσήλωση προς τα πιστεύω του.

Αυτή η προσήλωση τον κάνει να είναι επιφυλακτικός από ένα σηµείο και µετά µε τους έως εκείνη τη στιγμή συνοδοιπόρους του από τον κύκλο της Ιένας, όπως ο Αλέξανδρος ∆ελµούζος και οι δυό γιοί του Νικόλαου Πολίτη. Από τους φίλους αυτούς νοιώθει βαθμιαία απομακρυσμένος ιδεολογικά γιατί διαπιστώνει ότι συμβιβάζονται πλέον με το κατεστηµένο, καθώς και αρκετά προδομένος επειδή που δεν µπορούν να του βρουν µια θέση στην Ελλάδα, στην οποία ποθεί να ζήσει.

Είναι μεγάλη η συμβολή του Σκληρού στην κατανόηση τόσο της ελλαδικής κοινωνικής πραγματικότητας των αρχών του 20ου αιώνα, όσο και της πραγματικής αποτίμησης της ιστορικής συγκυρίας. Καθώς είναι μυημένος στο μαρξισμό, αναπτύσσει κριτήρια και μεθόδους ανάλυσης που είναι άγνωστες στους Ελλαδικούς διανοούμενους.

Στο παραπάνω πλαίσιο αυτό μπορεί να διαβαστεί η μελέτη του για το Νεοτουρκικό κίνημα. Στη θεώρησή του αυτή που αποτελεί αποτέλεσμα της δικής του βιωματικής εμπειρίας από την κατάσταση του Πόντου, αλλά και των νέων αναλυτικών εργαλείων που κομίζει ο μαρξισμός, συναντά τις θέσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Η Λούξεμπουργκ είχε ήδη αναλύσει με υποδειγματικό τρόπο στο κείμενο «Η σοσιαλδημοκρατία και οι εθνικοί αγώνες στην Τουρκία» την κοινωνική κατάσταση της ύστερης οθωμανικής κοινωνίας, ορίζοντας παράλληλα τα καθήκοντα του σοσιαλιστικού κινήματος. Με τα κείμενά της «Για την πολιτική του Vorwarts στο Ανατολικό Ζήτημα» και ειδικότερα με το «Η δραστηριότητα των Γερμανών ιμπεριαλιστών στην Τουρκία» η Λούξεμπουργκ προσέγγισε το εθνικιστικό κίνημα των Νεότουρκων (1908), τοποθετώντας το στο πραγματικό ιστορικό του πλαίσιο.

Σε παρόμοια κατεύθυνση και στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα κατάληξε και ο Τραπεζούντιος Γεώργιος Σκληρός με το κείμενό του «Το Ζήτημα της Ανατολής». Στο κείμενό του αυτό, καθώς και σε ένα αντίστοιχο του Σμυρνιού μαθητή του Δημήτρη Γληνού, το νεοτουρκικό κίνημα του 1908 αντιμετωπίζεται ως ένα απειλητικό εθνικιστικό κίνημα μιας στρατιωτικής γραφειοκρατίας, η οποία απειλούσε τα ζωτικά συμφέροντα των υπόδουλων λαών. Ένα κίνημα του οποίου τον «αντεπαναστατικό χαρακτήρα» είχε εντοπίσει η Ρόζα Λούξεμπουργκ, θεωρώντας ότι λειτουργούσε εξυπηρετικά προς το γερμανικό ιμπεριαλισμό.

Η μυθιστορία της Αλεξάνδρας Δεληγιώργη για τον Σκληρό επαναφέρει τη συζήτηση για εκείνη την άγνωστη εποχή που αποτελεί τη βάση όλων των μετέπειτα εξελίξεων. Και αυτό είναι ξεκάθαρο στους κριτικούς της λογοτεχνίας. Όπως έγραψε η Μ. Θεοδοσοπούλου «Αν, τελικά, ο Σκληρός διασώθηκε από την αφάνεια, δεν το οφείλει σε τυχόν ιδεολογικούς του απόγονους, αλλά στους ιστορικούς της λογοτεχνίας και τους γραμματολόγους, καθώς το έργο του συμπεριλήφθηκε ως σημαντικό κεφάλαιο του γλωσσικού ζητήματος. Στην απόπειρά του να κάνει μαρξιστική ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας, έσπειρε καινά δαιμόνια στους δημοτικιστές. Η Δεληγιώργη στάθηκε σεβαστική απέναντι στο ιστορικό υλικό. Σε αντίθεση με την τρέχουσα μεταμοντέρνα πρακτική, δεν ταράζει τα βιογραφικά στοιχεία ούτε το ιδεολογικό πλαίσιο. Μέχρι το ύφος του Σκληρού στον γραπτό λόγο προσπάθησε να διασώσει, ενσωματώνοντας φράσεις ή και αποσπάσματα από τα κείμενά του. Αν υπάρχει κάποια συγγένεια με αυτό που αποκαλούμε μυθιστορία, αυτή βρίσκεται στον τρόπο που πλάθει τον άνθρωπο Σκληρό, για τον οποίο ελάχιστα γνωρίζουμε, κι αυτά εξ αντανακλάσεως, από επιστολές και απομνημονεύματα κάποιων που τον γνώρισαν».

Πηγή: Huffington Post

Πόντιος, παιδί μεταναστών ανθρακωρύχων, δήμαρχος Βρυξελλών

Πόντιος, παιδί μεταναστών ανθρακωρύχων, δήμαρχος Βρυξελλών

Σημαντική άνοδος των Οικολόγων-Πράσινων στις χθεσινές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στο Βέλγιο. Στην περιφέρεια των Βρυξελλών τα ποσοστά των Οικολόγων εκτοξεύτηκαν τόσο ψηλά ώστε οι πολιτικοί αναλυτές να κάνουν λόγο για «πράσινο κύμα».

Η εντυπωσιακότερη άνοδος σημειώθηκε στο Δήμο των Ιξελλών (Ixelles) όπου με επικεφαλής τον Έλληνα Χρήστο Δουλκερίδη οι Πράσινοι έρχονται πρώτοι με ποσοστό της τάξεως του 33%.

Στον Δήμο αυτό, όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρώτο κόμμα ήταν πάντοτε, από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, το κεντροδεξιό κόμμα MR στο οποίο ανήκει και ο νυν πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ. Με καταμετρημένο σχεδόν το σύνολο των ψήφων το MR έρχεται πλέον δεύτερο στις Ιξέλλες, με ποσοστό της τάξεως του 26%, και ο Χρήστος Δουλκερίδης, γιος μεταναστών ανθρακωρύχων της δεκαετίας του 1960, είναι ο πρώτος Έλληνας που καταλαμβάνει Δήμο στην περιφέρεια των Βρυξελλών.

Ο Χρήστος Δουλκερίδης γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1968, σε μια συνοικία από τις πιο φτωχές της πόλης, κοντά στην Gare du Νord. Έμεναν κυρίως Τούρκοι και Έλληνες μετανάστες και κάποιοι ηλικιωμένοι Βέλγοι. Μέχρι την ηλικία των 7 ετών έμενε εκεί σε ένα δυάρι. Όπως είχε πει ο ίδιος «στο ένα δωμάτιο κοιμούνταν οι γονείς και το άλλο λειτουργούσε ως σαλόνι, καθιστικό, κουζίνα και υπνοδωμάτιο για μας τα παιδιά. Δεν υπήρχε λουτρό. Κάναμε μπάνιο όπως παλιά, ζεσταίναμε το νερό και πλενόμασταν στη λεκάνη. Ο πατέρας μου είναι Πόντιος στην καταγωγή.

Η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα από την Τουρκία, στις αρχές του περασμένου αιώνα, εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία. Ο πατέρας μου μετανάστευσε στο Βέλγιο για να δουλέψει στα ανθρακωρυχεία, στο Λιμβούργο, στη φλαμανδική πλευρά, στο Βόρειο Βέλγιο. Έπαθε ατύχημα και ήρθε στις Βρυξέλλες για να βρει δουλειά. Δούλεψε οικοδόμος, ταξιτζής, παντοπώλης. Στο τέλος έκανε εμπόριο ελληνικών προϊόντων στις λαϊκές μαζί με τη μητέρα μου. Η μητέρα μου είναι Ροδίτισσα. Ήρθε στο Βέλγιο για να επισκεφθεί τον αδελφό της αλλά από τη δεύτερη μέρα έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο. Γνώρισε τον πατέρα μου στις Βρυξέλλες, με προξενιό».

Μιλώντας στο ΑΠΕ-MΠΕ ο Χρήστος Δουλκερίδης σημείωσε ότι η άνοδος των Οικολόγων στο Βέλγιο «οφείλεται σε δύο παράγοντες: στο γεγονός ότι με ιδεολογική συνέπεια παλεύουν κατά του μεγαλύτερου κινδύνου που απειλεί σήμερα την ανθρωπότητα, την κλιματική αλλαγή, καθώς επίσης και στο γεγονός ότι μάχονται τον σκοταδισμό και την Ακροδεξιά που απειλούν σήμερα την Ευρώπη».

Πηγή: Press Publica

Κοσμοσυρροή στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας για το «Ταξιδεύοντας στον Πόντο – Τουρισμός της Νοσταλγίας»

Κοσμοσυρροή στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας για το «Ταξιδεύοντας στον Πόντο – Τουρισμός της Νοσταλγίας»

του Χάμπου Κουρτίδη

Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018 πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας η παρουσίαση του βιβλίου «Ταξιδεύοντας στον Πόντο – Τουρισμός της Νοσταλγίας», της Δρ Μυροφόρας Ευσταθιάδου, η οποία κατέγραψε σε 4 ταξίδια στον Πόντο από το 2012 μέχρι το 2015, μέσα από συνεντεύξεις την εμπειρία και τα συναισθήματα που βίωσαν 120 ταξιδιώτες που επισκέφτηκαν τις προγονικές εστίες τους. 

O πρόεδρος του Ελληνικού Σωματείου Διάσωσης και Διάδοσης της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς «Οι Μωμόγεροι», Κώστας Αλεξανδρίδης, το οποίο συνδιοργάνωσε την εκδήλωση μαζί με τις Εκδόσεις «Μένανδρος», καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και ευχαρίστησε τον Δήμο Καλλιθέας για τη διάθεση του χώρου, ο οποίος πλημμύρισε με κόσμο που ήρθε, για να τιμήσει τη συγγραφέα.

Την παρουσίαση συντόνισε ο δημοσιογράφος του Newpost.gr, Χρήστος Κωνσταντινίδης, ο οποίος εκμυστηρεύτηκε τη δική του εμπειρία από το ταξίδι που έκανε στην Τραπεζούντα, τον Αύγουστο του 2018. 

Η νοσταλγία του χωριού του στον Νομό Κοζάνης, το οποίο δεν υπάρχει πια, λόγω της αδηφάγου επεκτατικής ανάγκης για εξόρυξη λιγνίτη, προκειμένου τα εργοστάσια της ΔΕΗ να παράγουν ρεύμα, αλλά και η απουσία ευτυχισμένων στιγμών όπως αυτών που βίωσε κοντά στους παππούδες του, που ήταν ποντιακής καταγωγής, ήταν ο κύριος λόγος της επίσκεψης του στην γη των προγόνων του. Κυρίως όμως, όπως τόνισε, το γεγονός, ότι δεν πρόλαβε να επικοινωνήσει μαζί τους στην ποντιακή διάλεκτο.

«Αυτό το κενό της επικοινωνίας αναπλήρωσε μέσα μου το ταξίδι στον Πόντο. Εξάλλου, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο της Μυροφόρας, το ταξίδι στο χώρο ταυτίζεται συμβολικά και με ένα ταξίδι στο χρόνο, καθώς ο τόπος ανακαλεί στο παρόν γεγονότα χρονικά απομακρυσμένα.

Ήρθα σε επαφή με πολλούς ελληνόφωνους, «εκαλάτζεψα τ' εμέτερον τη γλώσσα» και επαναβίωσα όσα θυμόμουν από μικρό παιδί και με έκαναν ευτυχισμένο. Άκουσα την ποντιακή διάλεκτο ζωντανή και βαριά, όπως τη μιλούσε ο παππούς. Τραγούδησα, γεύτηκα χαβίτς σαν της γιαγιάς, το βούτυρο και το ταν. Αχ αυτό το ταν. Πόσες φορές ήπια και ξεδίψασα αλωνίζοντας πάνω κάτω όλη την Τραπεζούντα», είπε και ανέφερε ένα εδάφιο από το βιβλίο της κα. Ευσταθιάδου, η οποία επισημαίνει στην έρευνά της ότι «...  μέσω της μνήμης, συμπλέκονται όλες οι αισθήσεις», η όραση, η ακοή, η αφή, η γεύση και η όσφρηση.

Στον συντονισμό έκανε εντύπωση μεγάλη η αναφορά, ότι «στα χωριά που είναι στα ραχία, στα όρη δηλαδή, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει». Γιατί εκεί πάνω, όπως τονίστηκε και ανέφερε και ταξιδιώτης που συμμετείχε στην έρευνα, «ζεις στο παρελθόν σου και αυτή η μυρωδιά δεν φεύγει ποτε από το μυαλό σου».

Στο βιβλίο «Ταξιδεύοντας στον Πόντο-Τουρισμός της Νοσταλγίας» η Μυροφόρα Ευσταθιάδου επισημαίνει το γεγονός, ότι οι ταξιδιώτες επιβεβαιώνουν τις ιστορίες που άκουσαν από τους προγόνους τους. «Πήγα και στο χωριό του αρκοπάππου μου, στο Κοιλάδι. Έψαξα για το σπίτι του και βρήκα που ήταν. Δυστυχώς το είχαν γκρεμίσει. Δεν στενοχωρήθηκα καθόλου, γιατί οι κάτοικοι του χωριού που το τωρινό του όνομα είναι Γεσιλμπιούκ μου επιβεβαίωσαν όσα είχαν εξιστορήσει οι συγγενείς για τον πρόγονό μου. Ο Τεοντόρ Ντοκτόρ ήταν ξακουστός πρακτικός γιατρός, ειδικός στην αποκατάσταση των καταγμάτων και η φήμη του επιβίωσε μέχρι σήμερα, γιατί θεράπευε όχι μόνο χριστιανούς αλλά και μουσουλμάνους. Ήταν ξεκάθαρο για μένα, ότι τα νέα βιώματα στον προγονικό τόπο ταυτοποίησαν τις αφηγήσεις των παλιών. Γι' αυτό και η χαρά μου ήταν μεγάλη», ανέφερε ο δημοσιογράφος αναλύοντας την εμπειρία του και στη συνέχεια προσκάλεσε τον Δήμαρχο Καλλιθέας, μία περιοχή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το προσφυγικό στοιχείο, προκειμένου να απευθύνει χαιρετισμό και να μιλήσει για το βιβλίο.

Οι ομιλητές

Ο τοπικός ηγέτης, Δημήτρης Κάρναβος εξήρε τη Μυροφόρα Ευσταθιάδου για τη δουλειά και το έργο δεκαετιών και στάθηκε στο συναίσθημα που βγάζει ο Πόντιος για την πατρίδα από την οποία ξερριζώθηκαν οι προγόνοι του. 

Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο πρώην πρύτανης ΑΕΙ Πειραιά τεχνολογικού τομέα και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Λάζαρος Βρυζίδης, ο οποίος είναι ποντιακής καταγωγής, γεννηθείς στην Άρδασσα Κοζάνης.  Ο ίδιος έχει επισκεφτεί τον Πόντο και περιέγραψε τη νοσταλγική του εμπειρία από την πατρίδα των προγόνων του, περιπλέκοντας τη διήγησή του με εύθυμα περιστατικά.

Ο κ. Βρυζίδης επεσήμανε τη σημασία της τεκμηρίωσης της δομής ενός διδακτορικού μέσω παραπομπών, όπως τηρεί το βιβλίο της Μυροφόρας Ευσταθιάδου, την οποία και θεώρησε πλέον κατάλληλη για τη συγκεκριμένη εργασία, επειδή έχει επισκεφτεί πάμπολλες φορές τον Πόντο. Παράλληλα έκανε μία μικρή ανάλυση για το περιεχόμενο κάθε κεφαλαίου και στο τέλος μετέφερε τη μυσταγωγία που ένιωσε σε επίσκεψή του στην πατρίδα σε παρακάθ.

Τον λόγο πήρε στη συνέχεια η κυρία Δέσποινα Δαμιανού, Επίκουρη Καθηγήτρια Λαογραφίας στο  Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και συγκεκριμένα στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία. Η παρουσία της ήταν ιδιαίτερη, γιατί είναι νοσταλγός της πατρίδας των προγόνων της όπως και οι Πόντιοι, αφού επισκέπτεται το χωριό της, Λιβίσι, στη Μικρά Ασία κάθε χρόνο. Η κυρία Δαμιανού προσέγγισε το θέμα με επιστημονικούς όρους, αποδίδοντας την έρευνα στην ακαδημαϊκή της διάσταση.

Αμέσως μετά ήρθε η ώρα της πρωταγωνίστριας, του «Φάρου» των Ποντίων που από 10 χρονών έκανε λαογραφικές καταγραφές δίπλα στον πατέρα της, του αείμνηστου Στάθη Ευσταθιάδη, στου οποίου την ιερή μνήμη είναι αφιερωμένο το βιβλίο. Η Μυροφόρα Ευσταθιάδου μετέφερε τα βιώματα που αποκόμισε από τη διδακτορική της έρευνα, πάνω στην οποία βασίζεται το βιβλίο. Γιατί όπως αποκάλυψε με άλλες σκέψεις ξεκίνησε την εργασία της και με άλλες κατέληξε, αφού η συναισθηματική φόρτιση των συνεντευξιαζόμενων ταξιδιωτών της νοσταλγίας της έδωσαν άλλους ατραπούς να διαβεί στην έρευνα της. Δήλωσε μάλιστα ιδιαίτερα χαρούμενη, βλέποντας πληροφορητές ακόμα και από τη μακρινή Μελβούρνη, στην αίθουσα του δημοτικού θεάτρου Καλλιθέας. 

Συγκίνηση στα βίντεο

Παράλληλα παρουσίασε μία ανέκδοτη ηχογράφηση με πρωταγωνιστή τον πατέρα της. Στο αρχείο που έπαιξε σε videowall ο Στάθης Ευσταθιάδης ρωτά μία ελληνόφωνη γιαγιά, πριν δεκαετίες, αν περίμενε να επιστρέψουν στον Πόντο όσοι ξερριζώθηκαν από εκεί ή οι απόγονοι τους. Η απάντηση της θείας ήταν αφοπλιστική. «Τον θάνατο μου περίμενα. Εσάς δεν σας περίμενα», είχε εξομολογηθεί στον μεγάλο Πόντιο λαογράφο. Στο δεύτερο βίντεο μίλησε ένας ελληνόφωνος ταξιδιωτικός πράκτορας, ο οποίος διηγήθηκε την έκπληξη του, όταν άκουσε για πρώτη φορά, πριν από πολλά χρόνια, από τουρίστα να μιλάει στη μητρική του γλώσσα. Οπότε ήταν πολύ συγκινητικό για τους παρευρισκόμενους να ακούνε έναν άνθρωπο που ζει σε μία περιοχή στα βάθη της Τουρκίας, να μιλά στην ελληνική διάλεκτο του Πόντου.

Το συναίσθημα δηλαδή ήταν το κυρίαρχο συστατικό, κάτι που υπογράμμισε με χαρά κατά την ομιλία του ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μιχάλης Γ. Μερακλής, ο οποίος προλογίζει το βιβλίο της Μυροφόρας Ευσταθιάδου και αναφέρεται ως πηγή κατ'εξακολούθηση μέσα σε αυτό, προκειμένου να στηριχθεί η έρευνά της.

Τα νοσταλγικά άσματα του Καρασαββίδη

Στην αποφώνηση ο συντονιστής κατέληξε σε ένα από τα συμπεράσματα του βιβλίου, ότι «...στα ταξίδια της νοσταλγίας, ιδιαίτερα αυτά στον Πόντο, ο ταξιδιώτης συγκινείται, προβληματίζεται, οργίζεται, κατανοεί, ταυτοποιεί, ώσπου επέρχεται ένα είδος «κάθαρσης». Με την κάθαρση όμως συνδέεται και η μουσική». 

Έτσι η παρουσίαση έκλεισε με τον ιδανικότερο τρόπο. Ο Δημήτρης Καρασαββίδης, ιδρυτής του Ευξείνιου Μουσικού Πολιτιστικού Συλλόγου, δάσκαλος λύρας και τραγουδιστής ερμήνευσε δύο νοσταλγικά τραγούδια, το «Απάν 'ς σ' όρος του Μελά» και το «Παναΐα Σουμελά», με τον Μπάμπη Μουρατίδη στη λύρα και τον Μπάμπη Παπαδόπουλο στο νταούλι.

Οι επίσημοι

Στην παρουσίαση παρευρέθηκαν συν τοις άλλοις, ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Παιδείας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Μανώλης Κωστάκης, στον οποίο δόθηκαν δύο βιβλία από τη Μυροφόρα Ευσταθιάδου, προκειμένου να προστεθούν στη δημοτική βιβλιοθήκη Καλλιθέας, η αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης του δήμου, Βάσω Μαργαρίτη, η αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής, Άννα Γιαννάκου-Πάσκου και ο πρώην αντιδήμαρχος Γιώργος Κυριακόπουλος.

Από τον ακαδημαϊκό χώρο, εκτός από τους ομιλητές και τον κ. Μερακλή ήταν παρόντες η επίκουρη καθηγήτρια λαογραφίας, Ρέα Κακάμπουρα και ο καθηγητής του πανεπιστημίου Μόσχας, Ιωσήφ Ζάγια. Παράλληλα στην παρουσίαση παρευρέθηκαν ο πρόεδρος Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, Χρήστος Γαλανίδης, η λαογράφος-συγγραφέας Έλσα Γαλανίδου-Μπαλφούσια, ο στρατηγός Γεώργιος Αϋφαντής, ο πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ομοσπονδίας Αθηνών, Γιάννης Αθανασιάδης, η συγγραφέας Ιώ Τσοκώνα, ο θεατράνθρωπος Λάζος Τερζάς και πρόεδροι αδελφών ποντιακών σωματείων. Εκ μέρους των Εκδόσεων «Μέναδρος» βρέθηκε η διευθύντρια εκδόσεων, κα. Σωτηροπούλου, η οποία και απηύθυνε χαιρετισμό.

Ουρές για μία αφιέρωση

Αμέσως μετά το τέλος της εκδήλωσης ο κόσμος δεν έφυγε από το θέατρο. Περίμενε καρτερικά στην ουρά προκειμένου η Μυροφόρα Ευσταθιάδου να υπογράψει το βιβλίο στον κάθε ένα από τους ανθρώπους που ήλθε για να την τιμήσει με την παρουσία του. Η αφιέρωση ήταν ξεχωριστή και πρωτότυπη, όπως έτσι συνηθίζει η συγγραφέας.

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ.

Φωτογραφικό υλικό: Γιώργος Λεβεντικίδης, Ανθή Γκόγκορη, Μαίρη Αρώνη.

Σχετικά θέματα

- Ταξιδεύοντας στον Πόντο: Μια ιδιότυπη μορφή τουρισμού της νοσταλγίας

Με ικανοποιητική συμμετοχή η αιμοδοσία των "Ακριτών του Πόντου"

Με ικανοποιητική συμμετοχή η αιμοδοσία των "Ακριτών του Πόντου"

Ικανοποιητική ήταν η συμμετοχή των εθελοντών αιμοδοτών του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης «Ακρίτες του Πόντου», στην 56η Αιμοδοσία του συλλόγου και του Ράδιο Ακρίτες 102,3 fm, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018, στο εντευκτήριο του συλλόγου.

Ο Σύλλογος των Ακριτών ευχαριστεί όλους στους εθελοντές αιμοδότες που έδωσαν το παρόν, και γέμισαν ικανοποιητικό αριθμό φιαλών αίματος.

Το Δ.Σ. του συλλόγου ευχαριστεί ακόμη, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Θεαγένειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης για την άριστη συνεργασία και την πολύ σημαντική βοήθεια του.

Φέτος ο σύλλογος των Ακριτών κλείνει 40 χρόνια χρόνια λειτουργίας, με την θεσμό της αιμοδοσίας να κατέχει ιδιαίτερη θέση στις δραστηριότητες του συλλόγου μέσα στα χρόνια, καθώς αποτελεί αυταπόδεικτο στοιχείο αλληλεγγύης, συναδελφικότητας, και συλλογικού ενδιαφέροντος, αγάπης στη ζωή και την κοινωνία. Η αιμοδοσία είναι μια ευγενική πράξη, της οποίας τα αποτελέσματα σώζουν ζωές διότι το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αντικαθίσταται. Μόνο προσφέρεται.

Γ. Λυπηρίδης: Από την Παναγία Σουμελά του Βερμίου στην Τραπεζούντα

Γ. Λυπηρίδης: Από την Παναγία Σουμελά του Βερμίου στην Τραπεζούντα

της Σοφίας Προκοπίδου

Ο δρόμος προς τη Γη των προγόνων μπορεί να είναι μια απλή εκδρομή ή ένα ταξίδι μέσα από ...συμπληγάδες. Για τον 34χρονο ποδηλάτη, Γιώργο Λυπηρίδη, το ταξίδι από την Παναγία Σουμελά του Βερμίου προς την ιστορική μονή στην Τραπεζούντα ήταν στόχος ζωής. «Ήθελα να μπω στη διαδικασία του ανθρώπου που επιστρέφει κάπου, όπου ζούσαν οι πρόγονοί του, να δει τον κόσμο με τα μάτια τους», λέει ο 34χρονος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».

Γεννημένος στην Τιφλίδα της Γεωργίας, ο Γιώργος Λυπηρίδης ήρθε στην Ελλάδα προτού καλά- καλά συμπληρώσει μια οχταετία ζωής, αλλά θυμάται πάντα τα παιδικά χρόνια στη Γεωργία που τα περνούσε «στο μεγάλο ελληνικό χωριό, ψηλά στα καυκάσια βουνά, το Τσιχιτζβάρι». Σήμερα το χωριό, όπου η κοινή γλώσσα επικοινωνίας όλων όσοι έμεναν εκεί ήταν η ...ποντιακή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, έχει ερημώσει. «Η μητέρα μου είναι Ρωσίδα αλλά κι αυτή έμαθε ελληνικά!», τονίζει με ένα πλατύ χαμόγελο να διαγράφεται στο πρόσωπό του.

Ο 34χρονος θυμάται τη χαρά των γονιών του, όταν έφτασαν στην Ελλάδα πριν από 25 χρόνια. «Οι γονείς μου, απόφοιτοι του Πολυτεχνείου της Τιφλίδας, ήξεραν ότι θα δυσκολευτούν στην Ελλάδα, αλλά έδειχναν ευτυχισμένοι και εμείς, τα τρία τους παιδιά, εισπράξαμε τη χαρά που ζούσαν οι γονείς μας στην "πατρίδα της καρδιάς" τους», αφηγείται.

«Ο πατέρας μου, που τώρα δεν είναι στη ζωή, όλο ήθελε να δει τα μέρη των παππούδων του, τον Πόντο. Μαζί βλέπαμε τις φωτογραφίες και από μικρός έλεγα, μία φορά θα πάω στην Παναγία Σουμελά, στην Τουρκία», αφηγείται ο Γιώργος Λυπηρίδης, εξηγώντας ότι ο πατέρας του είχε επισκεφθεί μία φορά τον Πόντο, αναζητώντας το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς τους.

«Η καταγωγή της οικογένειας μας ήταν από το χωριό Παρτίν του Πόντου -180 χιλ από την Τραπεζούντα, οπότε ήθελα να δω και εγώ τις ρίζες μου», λέει, εξηγώντας πώς αποφάσισε να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι με το ποδήλατό του, που είχε χρονικό ορίζοντα δέκα ημερών ώς τον τελικό προορισμό.

«Ξημερώματα Δεκαπενταύγουστου ξεκινήσαμε παρέα με τον  φίλο ποδηλάτη, Κωνσταντίνο Μαρτζέκη, από το μοναστήρι της Βέροιας. Το ταξίδι μας ήταν σχεδιασμένο έτσι ώστε να κάνουμε 200 χιλιόμετρα την ημέρα», σημειώνει ο 34χρονος ποδηλάτης, ο οποίος συνέχισε μόνος του από κάποιο σημείο και μετά το ταξίδι, που αποδείχθηκε πολύ απαιτητικό, προκειμένου να κατακτήσει το όνειρό του.

Στο Terkidag (Ραιδεστός), αναζήτησε και βρήκε το γλυπτό «Τρωάδες» του φίλου και συμπατριώτη του γλύπτη Οδυσσέα Τοσουνίδη. Το γλυπτό τοποθετήθηκε εκεί πριν από μερικά χρόνια, έπειτα από ένα διεθνές συμπόσιο γλυπτικής και παρά το γεγονός ότι ταξίδευε μόνος, δεν φοβήθηκε ούτε μια στιγμή· κοιμόταν στην ύπαιθρο, άλλοτε σε κάποιο βενζινάδικο, τρεφόταν λιτά και στο μυαλό του είχε μόνο τον προορισμό, την ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα.

«Ήθελα να ζοριστώ, να δοκιμάσω τις αντοχές μου. Συναντούσα ανθρώπους στον χαρακτήρα σαν τους Έλληνες. Φιλόξενοι, πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν και να σου μιλήσουν ακόμα και αν δεν ήξεραν αγγλικά!», επισημαίνει.

Μόλις έφτασε στη Σαψούντα, αισθάνθηκε, όπως λέει, περίεργα: «Σαν να ήξερα το μέρος, σα να γνώριζα τους ανθρώπους ...Ο δρόμος  προς την Παναγία Σουμέλα από κει και πέρα έγινε πιο "ανοικτός", παρόλο που από κάποιο σημεία ξεκίνησε η ανηφόρα, έφτασα σα να έβγαλα φτερά», λέει χαρακτηριστικά.

Προτού φύγει από τη μονή του Βερμίου είχε πάρει μαζί του ένα κερί για να το ανάψει στην Τραπεζούντα. Το κερί έσπασε σε πολλά μικρά κομμάτια στη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά τα άναψε όλα, ένα- ένα... Το ιστορικό μοναστήρι ήταν κλειστό, λόγω εργασιών αναστήλωσης και δεν κατάφερε να μπει μέσα αλλά η συγκίνησή του ήταν τεράστια. «Αισθάνθηκα έτσι και αλλιώς ανεξήγητη συγκίνηση. Δεν ήταν μόνο από τη χαρά που πέτυχα τον στόχο. Ήταν αυτό, που λέμε, "μίλησε" μέσα μου η μνήμη θαμμένη στα κύτταρα».

Εκεί, στην Παναγία Σουμέλα της Τραπεζούντας, σχεδίασε στον χάρτη του μυαλού του και το επόμενο ταξίδι με το ποδήλατο για το χωριό του στη Γεωργία, το Τσιχιτζβάρι, για να ανάψει ένα κερί στον τάφο των προγόνων του.

Για τον Γιώργο, απόφοιτο ΤΕΦΑΑ, το μεγάλο αυτό ταξίδι δεν ήταν το πρώτο μακρινό με το ποδήλατο. Πέρυσι είχε ολοκληρώσει τον γύρο της Ελλάδας για φιλανθρωπικό σκοπό, με στόχο να μαζέψει χρήματα για αθλητικό σύλλογο ΑμΕΑ στη Βέροια. «Αν έχεις κάτι στο μυαλό σου, το καλό είναι να το προσπαθήσεις. Στο τέλος παίρνεις την ανταμοιβή σου, από την αίσθηση και μόνο ότι πέτυχες κάτι τόσο ωραίο», λέει με την αίσθηση της ικανοποίησης ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο

Σχετικά θέματα

- Ο άθλος ενός Έλληνα γίγαντα – Από το Βέρμιο στην Τραπεζούντα με ποδήλατο σε 10 ημέρες

- Ο Γιώργος Λυπηρίδης ταξίδεψε με το ποδήλατό του από την Παναγία Σουμελά του Βερμίου στη Σουμελά του Πόντου

Ολοκληρώνονται τα έργα αποκατάστασης στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο

Ολοκληρώνονται τα έργα αποκατάστασης στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο 

Επίσκεψη στην Παναγία Σουμελά πραγματοποιεί από την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έπειτα από πρόσκληση των τοπικών Αρχών για να δει από κοντά την ολοκλήρωση των έργων αποκατάστασης του ιστορικού μοναστηριού.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη που ήδη έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα στα τουρκικά MME.

Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας μιλώντας πρόσφατα στο εκκλησίασμα του Αγίου Φωκά στο Μεσοχώρι Βοσπόρου ανακοίνωσε ότι έπειτα από τριετή διακοπή λόγω εργασιών ανακαίνισης του χρόνου θα πραγματοποιηθεί και πάλι το προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα με την ελπίδα ότι θα δώσει το πράσινο φως και η τουρκική κυβέρνηση.

Είναι άλλωστε γνωστή η διακριτικότητα με την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει χειριστεί το συγκεκριμένο ζήτημα όλα αυτά τα χρόνια.

Στη Μονή της Παναγίας στο όρος Μελά του Πόντου τον Δεκαπενταύγουστο του 2010 ακούστηκαν για πρώτη φορά ύμνοι και ικεσίες ύστερα από 88 χρόνια.

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης με ενέργειες του οποίου κατέστη δυνατή αυτή η μοναδική για τον Ελληνισμό δυνατότητα που διεκόπη λόγω πραγματοποίησης αναστηλωτικών εργασιών.

Έπειτα από τρία χρόνια σιωπής καθώς η τελευταία λειτουργία τελέστηκε τον Αύγουστο του 2015 όλοι ελπίζουν πως η καρδιά του Ποντιακού Ελληνισμού θα αρχίσει να χτυπάει και πάλι και ο ήχος του κεμεντζέ θα ακουστεί ξανά.

Ο τόπος στον οποίο βρίσκεται το μοναστήρι κυριολεκτικά κρεμασμένο σε ύψος 1.063 μ είναι βραχώδης και υγρός. Χρειαζόταν λοιπόν να γίνουν κάποιες εργασίες στο φυσικό περιβάλλον αλλά και στα κτίσματα της μονής που από το 1922 και μετά ήταν εκτεθειμένα στις φυσικές φθορές και αλλοιώσεις που επιφέρει η εγκατάλειψη.

Το προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά αποτελεί για χιλιάδες Ποντίους μια απόδοση τιμής στο μοναστήρι που κράτησε επί αιώνες άσβεστη τη λυχνία της χριστιανικής πίστης και της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας.

Σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ιδρύθηκε στην πλαγιά του όρους Μελά τον 40 αιώνα 386 μ.Χ από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο για να στεγαστεί εκεί η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας.

Το όνομα Σουμελά ετυμολογείται από το όρος Μελά και το ποντιακό ιδίωμα σού που σημαίνει εις το και έγινε Σουμελά «εις του Μελά».

Πηγή: Dailythes

Σχετικά θέματα

- Την Παναγία Σουμελά στον Πόντο επισκέπτεται ο Οικ. Πατριάρχης

Την Παναγία Σουμελά στον Πόντο επισκέπτεται ο Οικ. Πατριάρχης

Την Παναγία Σουμελά στον Πόντο επισκέπτεται ο Οικ. Πατριάρχης

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επισκέπτεται από την Κυριακή το ιστορικό Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, ενώ θα επισκεφθεί και άλλα προσκυνήματα του Πόντου. Τον συνοδεύουν οι Μητροπολίτες Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας και Δράμας κ. Παύλος. Το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου έχει ως εξής:

«Σήμερον Κυριακήν, 14ην τ.μ. Οκτωβρίου (2018), η Α. Θ. Παναγιότης, ο Πατριάρχης, μετέβη αεροπορικώς εις Τραπεζούντα, όπου θα επισκεφθή την ανακαινισθείσαν κατά τα τελευταία έτη ιστορικήν Ιεράν Μονήν Παναγίας Σουμελά εις την περιοχήν της Ματσούκας, εν όψει και της τελεσθησομένης εν αυτή, συν Θεώ, Θείας Λειτουργίας κατά την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15. 8. 2019).

Εκ Τραπεζούντος ο Πατριάρχης θα συνεχίση την προσκυνηματικήν πορείαν Του προς Σαμψούντα, Νεοκαισάρειαν, Μπάφραν, Σινώπην και τα περίχωρά των, όπου θα επισκεφθή παλαιούς Ιερούς Ναούς και Μονάς και αρχαιολογικούς χώρους.

Τον Πατριάρχην συνοδεύουν κατά το ταξίδιον τούτο οι Σεβ. Μητροπολίται Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας και Δράμας κ. Παύλος, ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Πέτρος, Καθηγούμενος της εν Αγίω Όρει Ι. Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Διονυσίου, ο Πανοσιολ. Υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Διάκονος κ. Γρηγόριος και ο Δημοσιογράφος και Φωτογράφος Εντιμ. κ. Νικόλαος Μαγγίνας.

Η επιστροφή εις την Πόλιν προβλέπεται διά την 18ην τ.μ.».

Με Ποντιακό γλέντι υποδέχονται τους πρωτοετείς φοιτητές στη Θεσσαλονίκη

Με Ποντιακό γλέντι υποδέχονται τους πρωτοετείς φοιτητές στη Θεσσαλονίκη

Ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών Θεσσαλονίκης, με αφορμή την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους και την άφιξη νέων φοιτητών στην πόλη της Θεσσαλονίκης, προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου στο γλέντι υποδοχής πρωτοετών φοιτητών που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018, στις 21.30, στο χώρο του Συλλόγου, επί της οδού Πετροπουλακιδών 3 (Αγίου Δημητρίου με Ιασωνίδου).