 |
| Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης… “Η απομάκρυνσή από την παράδοση, μας φέρνει πιο κοντά στην αβεβαιότητα” |
Δώσανε ακαδημαϊκή διάσταση στις μουσικές που αγαπάνε και με αρχικό τους υλικό την παράδοση, δοκιμάζουν ήχους και πειραματισμούς από τη Δύση μέχρι την Ανατολή που τους ταξιδεύουν πλέον σε όλο τον κόσμο. Με σπουδές και αισθητική, οι αδερφοί Τσαχουρίδη βάλανε την ποντιακή λύρα μέχρι και μέσα στο Μπάκιγχαμ ενώ στη χώρα μας παρουσιάζουν πάντα ξεχωριστές παραστάσεις και συνεργασίες. Όπως αυτή που θα δούμε την Παρασκευή 29 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη.
Με αφορμή την συναυλία αυτή στο Θέατρο Γης, ο Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης μιλάει για τη συνεργασία τους με την Ελένη Βιτάλη και για όσα θα ακούσουμε εκείνο το βράδυ…
«Μουσική… δίχως σύνορα! όπως το συνηθίζουμε άλλωστε, μουσικές εκπλήξεις από την Ανατολή έως τη Δύση, αγκαλιάζοντας πολλές μουσικές γειτονιές του κόσμου. Βέβαια, στο Θέατρο Γης πρόκειται να φιλοξενήσουμε μια δύναμη της φύσεως όπως την έχουν αποκαλέσει, την Ελένη Βιτάλη! Πραγματικά περιμένουμε αυτή τη βραδιά όπως το διψασμένο χώμα τη βροχή…»
Συνέντευξη στον Γιώργο Σταυρακίδη
Η συνεργασία με την Ελένη Βιτάλη ήταν ένα όνειρο για εσάς;
Σαφώς και ήταν ένα όνειρο το οποίο γίνετε πραγματικότητα. Μεγαλώσαμε με τη φωνή της Ελένης και τα τραγούδια της! Η Ελένη Βιτάλη είναι ίσως η μοναδική φωνή που είναι κοινώς αποδεκτή από τους πιο κλασσικούς μας συνθέτες μέχρι και τους λαϊκούς μας οργανοπαίκτες. Μπορεί να είναι συγχρόνως και λαϊκή και κλασσική… και απλή και σύνθετη… αυτό κι αν δεν είναι μοναδικότητα!
Συνδυάζετε την παράδοση με σύγχρονα ακούσματα και σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι τελικά αυτό για εσάς που το παρουσιάζετε, αλλά και για το κοινό να το δεχτεί;
Στην αρχή νιώθαμε κάπως… γιατί όντως η παραδοσιακή μουσική δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοια «καλούπια», όμως η αγάπη του κόσμου είναι αυτή που μας κάνει να συνεχίζουμε και εν τέλει να πιστεύουμε ότι κάτι «αληθινό» δεν μπορεί να είναι αφανές, ούτε απαρατήρητο, πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με τη γονιδιακή μουσική που σε μεγάλωσε και που ρέει μέσα σου. Η τεχνογνωσία και η θέληση ελκύει την προσαρμοστικότητα και έπειτα τη δημοσιότητα. Όπως και να ΄χει θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κόσμο για τα μηνύματά του καθώς και όλους αυτούς που θα ταξιδέψουν από το εξωτερικό για αυτή τη συναυλία.
Υποθέτω πως θα υπάρχουν φορές που θα έχετε διαφωνίες μεταξύ σας. Ποια γνώμη τελικά επικρατεί;
Η ωφελιμότερη…
Έχω δει τον κόσμο να σας αγαπάει πολύ και να θέλει να σας ακούσει κάθε φορά. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη για όσα κάνει ένας καλλιτέχνης η αγάπη αυτή;
Η μουσική αγάπη εστί… η μεγάλη δύναμη του καλλιτέχνη σαφώς και είναι η αγάπη του κόσμου. Πιστεύουμε απλά ότι στην μέχρι τώρα ταπεινή μας πορεία η δύναμη της μουσικής μας είναι αυτή που μας οδηγεί, μας ταξιδεύει και μας χαρίζει την αγάπη του κοινού. Και όλο αυτό βέβαια βασίζεται στο πάθος μας και τον σεβασμό σε αυτό που αγαπάμε και υπηρετούμε.
Έχετε τραγουδήσει σε πολλές χώρες με μεγάλη επιτυχία. Υπάρχουν διαφορές στο κοινό του εξωτερικού με αυτό της Ελλάδας;
Σίγουρα, όταν παίζεις στο «σπίτι» σου οι αντιδράσεις του κοινού είναι πολύ διαφορετικές από αυτές στο εξωτερικό, χωρίς αυτό να σημαίνει διαφορά στην ένταση αλλά στον τρόπο. Η κάθε μουσική κουλτούρα από την Αυστραλία μέχρι τη Ρωσία και από την Γεωργία μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τα δικά της «πειθώ» και το δικό της τρόπο επιβράβευσης, αυτή όμως είναι και η ομορφιά σε αυτό το όμορφο χωριό μας που λέγεται γη.
«Μουσική δίχως σύνορα» στις συναυλίες σας και σκέφτομαι πως θα ήταν πολύ ωραία αν μπορούσαμε να λύσουμε όλα τα μεγάλα μας προβλήματα με μουσική. Θα ήταν καλύτερος ο κόσμος;
Μακάρι όλοι να είχαμε μέσα μας την ανθρωπιά που χαρίζει απλόχερα η θεία αυτή τέχνη του ήχου, να μπορούσαμε να καταλάβουμε τον μουσικό κώδικα και γιατί αυτός φτάνει εκεί όπου δεν μπορεί να φτάσει ο λεκτικός μας κώδικας, να νιώσουμε την αισθητική απόλαυση και συνάμα την ταπείνωση… τότε θα ήμασταν έτοιμοι να λύσουμε τα προβλήματά μας πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα για όλο τον κόσμο, αλλά βλέπετε αυτό απαιτεί πάνω από όλα μουσική παιδεία…
Οι άνθρωποι θα επιστρέφουν πάντα στην παράδοση και στην ιστορία όταν η πραγματικότητα δεν τους δίνει πλέον έμπνευση;
Ας μην ξεχνάμε ότι η παράδοση δεν είναι κάτι στατικό αλλά κάτι εξελίξιμο και σίγουρα η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης ειδικά στην τέχνη όπου σπάνια πλέον βρίσκεις παρθενογένεση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο «ύμνος της χαράς» ήταν μια παραδοσιακή μελωδία, ούτε ότι ο Kodaly, o Bartok, o Debussy, και πολλοί άλλοι συνθέτες έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στη γονιδιακή μουσική του κάθε λαού. Κάθε απομάκρυνσή από την παράδοση, μας φέρνει πιο κοντά στην αβεβαιότητα και από την άλλη, κάθε επιστροφή μας στο «εγώ» μας προκαλεί χαοτική αναζήτηση… η οποία όμως μπορεί και είναι δημιουργική μακριά από το άγχος της αναγκαιότητας και της πλανεμένης τύχης που όλοι λίγο πολύ αναζητούμε καθημερινά.
Ο Κωνσταντίνος και ο Ματθαίος Τσαχουρίδης έρχονται στο Θέατρο Γης για να μας συστήσουν την “πατρίδα” της δικής τους μουσικής, την Παρασκευή 29 Ιουνίου. Μαζί τους, η σπουδαία Ελένη Βιτάλη.
Μετά το Θέατρο Γης που αλλού μπορούμε να σας ακούσουμε; Υπάρχουν άλλα σχέδια εκτός από συναυλίες;
Υπάρχουν πολλά σχέδια μιας και δε σταματάμε ποτέ να δημιουργούμε μουσική, βέβαια άλλα είναι δημοσιεύσιμα και άλλα μη. Προς το παρόν αφοσιωνόμαστε στο καλοκαιρινό μας πρόγραμμα όπου μετά την Ελένη Βιτάλη ακολουθεί η συνεργασία μας με τη Μελίνα Ασλανίδου στο Κιλκίς στις 4 Ιουλίου και μια σειρά συναυλιών με την Αρμένικης καταγωγής Λιβανέζα Sarina Cross. Και βέβαια συναυλίες από την Κάσο μέχρι την Αλεξανδρούπολη.
